Ο έρημος άνθρωπος είν' έρημη ακτή

Ο έρημος άνθρωπος είν’ έρημη ακτή, χωρίς καμία πρόσχωση από τα μέσα, εκτεθειμένη στην ασίγαστη μανία του νερού, που αδιάκοπα τη διαβρώνει, ώσπου να γίνει από επιφάνεια, βυθός.
Ο έρημος άνθρωπος, σαν έρημος βυθός, ακίνητος κοιτάζει την καρίνα της ζωής, που από πάν

ω του περνά και ταξιδεύει.

Δεν έχουν ρίζες τα νησιά σ’ αυτό το πέλαγος.

Αδιάκοπα πλανιώνται και μακραίνουν, ιδίως, όταν βορεινοί φυσούν ανέμοι.

Νησιά ακυβέρνητα που, αργά αργά μα σταθερά μετακινούνται προς το νότο, κι όλο μπερδεύουν τους ψαράδες και τους ναυτικούς, που τα ‘χουν για σημάδια.
Βάρκες πολλές χαθήκαν έτσι και πολλά καράβια, σε λάθος μέρος ψάχνοντας να βρουν δίχτυα που έριξαν, λιμάνια που ποθήσαν.

Τρελά νησιά που περιπαίζουνε τους χάρτες, και τις ανακοινώσεις των λιμεναρχείων γελοιοποιούν, νησιά που αν δεν τα δέσουμε με άγκυρες, κάποτε θα χαθούνε.

Αργύρης Χιόνης
eyedoll.gr