Με ένα κείμενο στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ο οσκαρικός σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν, αποχαιρετά τον Φιντέλ Κάστρο.
O ίδιος γράφει για τον Κάστρο όπως τον γνώρισε μέσα από τα ντοκιμαντέρ που γύρισε, αλλά… δεν περιορίζεται σε έναν επικήδειο για τον Κουβανό επαναστάτη.Ασκεί μάλιστα κριτική στη στάση των ΗΠΑ απέναντι στην Κούβα αλλά και στη σημερινή πολιτική κατάσταση της χώρας.
Αναλυτικά το κείμενό του:
Σκέψεις για την Κυριακή
Ο Φιντέλ Κάστρο πέθανε την Παρασκευή σε ηλικία 90 ετών. Ήταν γι ‘αυτούς που πιστεύουν στην ανεξαρτησία μια μεγάλη απώλεια. Για όσους γιόρτασαν το θάνατό του, ήταν μια νίκη της εκδίκησης.
Έκανα τρία ντοκιμαντέρ με τον Κάστρο, το καθένα με διαφορετικό κλειδί. Στο «Κομαντάντε», ήταν ανοιχτός, σε μία προσπάθεια πέντε ημερών, δείξαμε τον αυθορμητισμό του και την ζεστή του προσωπικότητα, η οποία μετά από μία επιτυχημένη προβολή στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sundance, δεν προβλήθηκε από το ΗΒΟ στο πλαίσιo των πιέσεων των ακροδεξιών της χώρας προς την Κούβα.
Η δεύτερη «Αναζητώντας τον Φιντέλ» ήταν μία σκληρή αντιπαράθεση απόψεων όλων των πλευρών και η τρίτη ήταν ένα πιο «ώριμο» ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε το 2010, και το οποίο ανατρέχει στο παρελθόν του και το μέλλον, το οποίο δεν κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ.
Είναι σχεδόν αδύνατο για έναν Αμερικανό ο οποίος σπάνια ταξίδεψε έξω από την πατρίδα του να κατανοήσει την οικονομική, στρατιωτική και συγκεκαλυμμένη εξουσία πολέμου των ΗΠΑ, που έχει ως στόχο να υπονομεύσει τις περισσότερες κοινωνικές επαναστάσεις, όπως εκείνη της Κούβας που ήταν απολύτως αναγκαία το 1959.
Το να είναι 90 μίλια μακριά από τις ακτές μας και να υφίσταται την πίεση, την ανομία και τα άλλα, που αισθάνθηκε η Κούβα από τον αποκλεισμό των ΗΠΑ. Το εμπάργκο, οι απόπειρες δολοφονίας, οι τρομοκρατικές επιθέσεις και η ολοκληρωτική στρατιωτική εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων μπορεί να είναι η βάση για να κατανοήσουμε πώς ο κουβανικός λαός έπρεπε να κάνει μία επιλογή. Να διατηρήσει την ανεξαρτησία του χωρίς να απαρνηθεί τις Ηνωμένες Πολιτείες.
