Όταν λέω να κόψουμε λαιμούς, εννοώ τους δικούς μας.
Επί του παρόντος…...
Ηρεμήστε καλέ κυρία.
Εσείς του Αρείου Πάγου.
Ηρεμήστε καλέ κύριε.
Ηρεμήστε κυρίες και κύριοι Εισαγγελείς και λοιποί λειτουργοί της Θέμιδος.
Δεν κινδυνεύετε.
Όχι από μένα τουλάχιστον.
Κανείς δεν έχει πρόθεση να διεγείρει τον πληθυσμό σε πράξεις βίας.
Όχι εγώ τουλάχιστον.
Ουδείς εξυφαίνει συνωμοσία κατά του πολιτεύματος.
Όχι εγώ τουλάχιστον.
Η αλήθεια είναι ότι σας την έσκασα!
Μη μου πείτε ότι δεν ταραχτήκατε!
Μη μου πείτε ότι δεν πάθατε ταχυκαρδία!
Μη μου πείτε ότι δεν σας ανέβηκε η πίεση!
Χαλαρώστε διότι σέρνονται και εγκεφαλικά. Ή εμφράγματα.
Ο Θεός να φυλάει.
Χαλαρώστε, πάρτε βαθιές ανάσες και σκεφθείτε κάτι ευχάριστο.
Τις αυξήσεις μισθών που μπορείτε να δώσετε στους εαυτούς σας ας πούμε!
Τα καθυστερούμενα που μπορείτε να διεκδικήσετε από τους εαυτούς σας!
Τα οφίκια που μπορείτε να αλώσετε μετά τη συνταξιοδότησή σας!
Κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Έτσι κάνω εγώ όταν τρομάζω, όταν αναλογίζομαι, ας πούμε, την πλήρη και διαρκή ανεπάρκειά σας να προστατέψετε όχι μόνο τη Δικαιοσύνη, αλλά και το βασικότερο των αγαθών:
την ελευθερία.
Εγώ βέβαια σκέπτομαι άλλα ευχάριστα, τα οποία καθόλου, ίσως, δεν θα σας άρεσαν.
Θα σας τα πω κάποια φορά.
Λοιπόν ηρεμήσατε;
Όχι ακόμα;
Καλά θα συνεχίσω τις διαβεβαιώσεις για να μπορέσετε να κοιμηθείτε τον ύπνο του δικαίου.
Λοιπόν, οι θεσμοί, δηλαδή η πλάτη σας (για να μην αναφέρω άλλο γειτονικό τμήμα του σώματός σας) δεν κινδυνεύουν.
Οι τρομεροί αυτοί μηχανισμοί, με τους οποίους η εξουσία κάθεται στον σβέρκο του λαού, ελέγχει τα πάντα και εξουδετερώνει οποιαδήποτε υγιή αντίσταση, είναι ακλόνητοι.
Προς τούτο φροντίζουν οι ίδιοι με το τμήμα τους που λέγεται Ελληνική Αστυνομία, ιδιαιτέρως το υποτμήμα που αυτοαποκαλείται Μονάδες Αποκατάστασης της Τάξης.
Εφόσον σας φυλούν ασπίδες και ρόπαλα δεν καταλαβαίνω γιατί φοβάστε.
Είναι απλό:
όταν οι «ταραξίες» είναι πολλοί και αδυνατείτε να τους τυλίξετε σε μια κόλλα χαρτί (να δικάζονται, καταδικάζονται, κολάζονται επ’ άπειρον), πέφτουν οι ροπαλιές σαν το χαλάζι.
Προς τι λοιπόν η ανησυχία;
Αρχίζατε να ηρεμείτε ε;
Χαίρομαι. Και συνεχίζω:
Ούτε το πολίτευμα κινδυνεύει.
Το τρομερό αυτό καθεστωτικό σύστημα που χρησιμοποιεί προπαγάνδα, ψεύδη, διασπορά ψευδών ελπίδων και πελατειακές σχέσεις, ώστε ο λαός να εξαναγκάζεται να ψηφίσει τον εκάστοτε εκλεκτό της πλανητικής ελίτ, είναι αλάνθαστο.
Ο ευφυής σχεδιασμός του μάλιστα, προβλέπει και βαλβίδα εκτονώσεως:
οι εξουθενωμένοι πολίτες παρά τα πάνδεινα που υφίστανται, μπορεί να μην έχουν δικαίωμα αντίδρασης (βλ. το ανωτέρω εδάφιο περί ΜΑΤ), διατηρούν όμως το δικαίωμα μετά πάροδο τετραετίας να τιμωρήσουν τους προδότες των ελπίδων τους, στέλνοντάς τους στην αντιπολίτευση και εγκαθιστώντας στην κυβέρνηση τον επόμενο προδότη.
Έτσι το σύστημα επανατροφοδοτείται και ΟΥΤΕ γάτα ΟΥΤΕ ζημιά!
Ηρεμήσατε εντελώς;
Όχι ακόμα;
Μα στο θεό σας άνθρωποί μου τι θέλετε τέλος πάντων;
Να πηγαίνουν όλα καλά;
Τότε κανείς δεν θα σας έχει ανάγκη!
Δεν μπορεί να είναι όλα στην εντέλεια.
Σε ποιον θα ασκείτε εξουσία;
Θα πέσετε σε κατάθλιψη.
Θα αδρανήσουν τα αντανακλαστικά σας!
Αν π.χ δεν δείρει κάποιος τους Μπουτάρηδες, πώς θα κρατηθείτε σε φόρμα;
Όλοι όσοι έδειραν τον Μπουτάρη ταυτοποιήθηκαν, προσήχθησαν,συνελήφθησαν,δικάστηκαν,καταδικάστηκανεν μία νυκτί.
Και μπράβο σας.
Πώς θα βγάλετε τη ζωή σας με τους Τσαλικίδηδες που βάζετε στο αρχείο;
Πώς θα αντέξετε τη ραθυμία, τις προανακρίσεις, ανακρίσεις, συντάξεις δικογραφιών μεγαλύτερων από τη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας;
Από αναβολή σε αναβολή κι από κει σε παραγραφή θα πεθάνετε από ανία!
Γι’ αυτό σας προκάλεσα!
Για το καλό σας!
Και δεν δέχομαι και ευχαριστίες.
Κοιμηθείτε, παρακαλώ, ήσυχοι.
Όταν λέω να κόψουμε λαιμούς, εννοώ να κάνουμε τα αδύνατα δυνατά να βρούμε λύση.
Όταν λέω να κόψουμε λαιμούς, εννοώ τους δικούς μας.
Επί του παρόντος…