Στο επίκεντρο κάθε αναπτυξιακής στρατηγικής και πολιτικής, βρίσκεται ο Άνθρωπος, με τις μοναδικές ιδιότητες του δημιουργού, του κατασκευαστή, του εργαζόμενου, του καταναλωτή.
Το Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων στοχεύει ακριβώς εκεί: Να «φτιάξει» σήμερα, τους δημιουργούς του αύριο, διαμορφώνοντας με αρτιότητα το Επιστημονικό και Τεχνικό δυναμικό που θα οδηγήσει την Ελληνική οικονομία σε ρυθμούς ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια.
Το Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων, έχει επεξεργαστεί ένα Νέο Εθνικό Μοντέλο Κατασκευαστικής Ικανότητας, που θα συμπεριλάβει τους κλάδους των Κατασκευών, της Ναυπηγικής, της Χημικής Βιομηχανίας, των Ενεργειακών Υποδομών κλπ…
Οι δυνατότητες της Χώρας μας να παράξει υψηλού επιπέδου Επιστημονικό και Τεχνικό προσωπικό, είναι αδιαμφισβήτητες, και η προσφορά του Ελληνικού Ινστιτούτου Συγκολλήσεων καθοριστική στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία.
Εθνική Ικανότητα Κατασκευών: Μια νέα προσέγγιση για την ανάπτυξη και την οικονομία
Η διασύνδεση της Καινοτομίας με την Τεχνολογία.Η σημασία του «Δικτύου» των ανθρώπων της γνώσης.
Η κυβέρνηση της Χώρας μας, δια των αρμοδίων Υπουργείων, οι Κλαδικές Ενώσεις και Εκπρόσωποι Φορέων, αλλά κυρίως οι πολιτικές ελίτ, οφείλουν να διερευνήσουν, να κατανοήσουν κυρίως, και να προτείνουν και να εφαρμόσουν μέτρα που θα εξασφαλίσουν ότι καθίστανται διαθέσιμες σε Εθνικό επίπεδο,οι «βέλτιστες και κατάλληλες Τεχνολογίες», για την κάλυψη των αναγκών των διαφόρων βιομηχανικών δραστηριοτήτων της Χώρας.
Με δεδομένα ότι αφενός η «Τεχνολογία» είναι ο κλάδος της γνώσης που άπτεται της επιστήμης και ασχολείται με κάθε είδους υλικό σε επεξεργάσιμη μορφή, και αφετέρου η «Καινοτομία»συμμετέχει ισότιμα στην παραγωγική εξίσωση για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, γίνεται κατανοητό ότι η «Αλλαγή» του υφιστάμενου παραγωγικού μοντέλου που απαιτείται στην τρέχουσα ιστορική περίοδο για την Χώρα μας, θα επιφέρει σημαντικές αλλαγές στον σχεδιασμό των προϊόντων, τις παραγωγικές διαδικασίες και σημαντικές αλλαγές στις διοικητικές και οργανωτικές δομές των Ελληνικών επιχειρήσεων.
Η εφαρμογή «Καινοτόμων» ιδεών και διαδικασιών παραγωγής ειδικά για τις μικρότερες επιχειρήσεις, απαιτεί μια αποτελεσματική σύνδεση μεταξύ των ίδιων των επιχειρήσεων και των πηγών τεχνολογίας. Η διάδοση της τεχνολογίας παρέχει αυτή τη σύνδεση, αλλά πρέπει να υπάρχει ευαισθητοποίηση σχετικά με την αγορά, εάν οι μηχανισμοί διάδοσης της τεχνολογίας είναι πράγματι αποτελεσματικοί.
Από την πλευρά της αγοράς, οι ίδιες οι εταιρείες πρέπει να αναγνωρίσουν τη σημασία των «Νέων Τεχνολογιών» στις επιχειρήσεις τους, ώστε η ζήτηση της αγοράς για νέες τεχνολογίες να βελτιώνεται συνεχώς και να αυξάνεται το επίπεδο τεχνολογικής απορρόφησης σε επίπεδο επιμέρους εταιρειών.
Θεωρείται ζωτικής σημασίας να γνωρίζουν όλοι οι συντελεστές, τις πλήρεις τεχνολογικές δυνατότητες που διαθέτει σήμερα η βιομηχανία.
Πρέπει να υπάρχουν επαρκείς άνθρωποι στη Χώρα, και μάλιστα ενταγμένοι σε ένα δίκτυο γνώσης, ώστε να είναι σε θέση να παράσχουν τεχνολογία στις Επιχειρήσεις, οι οποίες θα πρέπει να την αφομοιώσουν, να την αναπτύξουν περαιτέρω αν χρειαστεί, και φυσικά να την εφαρμόσουν. Πρέπει επίσης να διατηρηθεί πλήρης καταγραφή της ικανότητας ενός εκάστου κλάδου, με τον εξειδικευμένο εξοπλισμό, τις ειδικές εγκαταστάσεις και το προσωπικό, καθώς και των συμμαχιών που δημιουργούνται για να μεγιστοποιήσουν τη χρήση της εν προκειμένω εξειδικευμένης «Τεχνολογίας και Καινοτομίας».
- Έλλειψη ειδικευμένων παρόχων τεχνολογίας και υποδοχέων, δηλαδή αρμόδιου προσωπικού σε όλα τα επίπεδα για τη διάχυση και εφαρμογή της τεχνολογίας και των σχετικών πληροφοριών που απαιτούνται για την κάλυψη των αναγκών της βιομηχανίας. Αυτοί οι άνθρωποι θα πρέπει να εντοπίσουν πού χρειάζεται νέα τεχνολογία, να αναζητήσουν τη λύση και να διαθέτουν τις δεξιότητες για να την εφαρμόσουν και να βελτιώσουν τις επιδόσεις τους.
- Έλλειψη πηγών χρηματοδότησης από την Εθνική Κυβέρνηση, τις Περιφέρειες αλλά και την Τοπική Αυτοδιοίκηση για τη στήριξη των δραστηριοτήτων διάχυσης της τεχνολογίας.
- Έλλειψη εγκαταστάσεων και πόρων, όπως τα Κέντρα Τεχνολογικής Υποστήριξης, διαθέσιμων σε μια χώρα για την παροχή της απαιτούμενης τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένης της επίδειξης και της πρακτικής υποβοήθησης στην εφαρμογή της.
- Δημιουργία διαδρομών για τα Κέντρα Τεχνολογικής Υποστήριξης [TechnicalSupportCenters–TSC] για την αποτελεσματικότερη συνεργασία και συνεργασία για την κάλυψη των αναγνωρισμένων βιομηχανικών αναγκών.
- Σε κάθε χώρα πιθανώς μόνο το 2-3% της παγκόσμιας έρευνας και ανάπτυξης εκτελείται σε αυτή τη χώρα με τα υπόλοιπα 97-98% αποτελέσματα έρευνας και ανάπτυξης που παράγονται στον υπόλοιπο κόσμο. Συνεπώς, γίνεται αποφασιστική η συνεργασία και η συνεργασία των Ελληνικών Κέντρων Τεχνολογικής Υποστήριξης με τα αντίστοιχα άλλων Χωρών, όπου οι τεχνολογίες δεν είναι απλώς διαθέσιμες για να παρέχονται, αλλά έχουν αποδειχθεί εμπράκτως ότι λειτουργούν.
- Οι «παιδεία» των συντελεστών που συνδέεται με την διάχυση της Τεχνολογίας, καθίσταται επίσης εξαιρετικά σημαντική! Μια σειρά από παράγοντες που συνδέονται με την «παιδεία» και την «κουλτούρα», μπορούν να θεωρηθούν σημαντικοί για τις βιομηχανίες, όπως εκείνοι που σχετίζονται με τη συγκόλληση των υλικών, και περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων: την καλλιέργεια τεχνικών δεξιοτήτων, την κουλτούρα της διασφάλισης ποιότητας, την βελτίωση της παραγωγικότητας, την κουλτούρα δεοντολογίας, την κουλτούρα εξυπηρέτησης των πελατών και την κουλτούρα καινοτομίας.
- Στην Ελλάδα φαίνεται ότι το 97-98% των επιχειρήσεων ταξινομούνται ως Μικρές, Μεσαίες, Μικρές Επιχειρήσεις (ΜΜΕ), με το 60% να είναι εταιρείες με λιγότερους από 10 υπαλλήλους και το υπόλοιπο με λιγότερους από 200 εργαζόμενους. Τα στατιστικά στοιχεία σε άλλες Χώρες με παρόμοια δομή επιχειρήσεων όπως η Αυστραλία, υποδηλώνουν ότι μέχρι και το 10% των επιχειρήσεων αυτών, μπορεί να επιδιώξει να βελτιωθεί μέσω της υιοθέτησης αποδεδειγμένης τεχνολογίας, αλλά μόνο το 1% πιθανότατα είναι διατεθειμένο να επενδύσει στις νέες τεχνολογίες.
Το Ελληνικό Ινστιτούτο Συγκολλήσεων φιλοδοξεί να αποτελέσει ένα αναγνωρισμένο «Κέντρο Τεχνολογικής Υποστήριξης» για την Ελληνική βιομηχανία των κατασκευών. Η μεταφορά της Τεχνογνωσίας από γενιά σε γενιά, είναι υποχρέωση των ανθρώπων του σήμερα, έναντι των μελλοντικών γενεών.
Η συγκόλληση δεν είναι απλά η ένωση 2 μετάλλων, αλλά ο σχεδιασμός, η επαλήθευση του σχεδιασμού, η εκπαίδευση του προσωπικού, η διαπίστωση της τεχνικής ικανότητας του να φέρει εις πέρας την εργασία του, η αγορά των κατάλληλων υλικών, η δυνατότητα επαλήθευσης της καταλληλότητας των υλικών, η κατασκευή τους σύμφωνα με τον σχεδιασμό, η αξιολόγηση της καταλληλότητας των κατασκευών στα πλαίσια του προγράμματος ποιότητας του έργου, η επιβεβαίωση της καταλληλότητας για χρήση του τελικού προϊόντος, και τέλος η συντήρηση του έναντι μελλοντικής φθοράς. Και όλα τα παραπάνω, σε περιβάλλον «εντάσεως τεχνολογίας».
Με την διευρυμένη ερμηνεία περί συγκόλλησης, όπως την αναπτύξαμε παραπάνω, νομιμοποιούμαστε τεχνικά και επιστημονικά, να εντάξουμε δραστηριότητες που όλοι αντιλαμβανόμαστε ως παράπλευρες και συμπληρωματικές, σε ένα ενιαίο πλαίσιο αρχών και δυναμικής, αναφορικά με την διαχείριση της «τεχνολογίας» και την «καινοτομία», στην κατασκευαστική και μεταποιητική βιομηχανία.
Ο κοινός παρονομαστής όλων των δραστηριοτήτων κατασκευής, υπό το πρίσμα των Συγκολλήσεων και συναφών μεθόδων, είναι η «τεχνολογία».
Το μεγάλο στοίχημα, η μεγάλη προσφορά στην Παρτίδα, την Κοινωνία και την Νεολαία της Χώρας μας, είναι η διάδοση της τεχνολογίας και η μετάδοση της από γενιά σε γενιά, βελτιούμενη και ανα-προσαρμοζόμενη στις νέες υψηλές απαιτήσεις ασφάλειας, ποιότητας και αποδοτικότητας.
Η μεταφορά τεχνογνωσίας από γενιά σε γενιά, και η μετάβαση τεχνολογικού επιπέδου των συντελεστών παραγωγής από το επίπεδο «α» σε ένα υψηλότερο επίπεδο «β», είναι Εθνική υπόθεση, και είναι υπόθεση που πρέπει να κινητοποιήσει όλους τους εμπλεκόμενους.
Την Ακαδημαϊκή Κοινότητα, την Βιομηχανία, τους Ερευνητικούς Οργανισμούς, τα συνδικάτα, τα Επιμελητήρια. Δεν χρειαζόμαστε την Πολιτεία σε αυτό, είναι υπόθεση της Κοινωνίας, του λεγόμενου τρίτου τομέα.
Η Πολιτεία θα πρέπει να μπορεί να διανέμει τα οφέλη που θα προκύψουν με δίκαιο τρόπο στις παραγωγικές τάξεις.
Για να γίνουν πλήρως κατανοητά τα παραπάνω, αλλά ειδικότερα η απόσταση που χωρίζει την Χώρα μας από τις προηγμένες τεχνολογικά Χώρες, θα σας απευθύνω το υποθετικό ερώτημα:
Πως αισθάνεσαι όταν είσαι 20 χρόνων και οι άλλοι έχουν ήδη συμπληρώσει τα 70 είτε τα 90 χρόνια?
Σίγουρα όμορφα, άνετα και εξαιρετικά χαλαρά. Ιδίως αν εργάζονται κάποιοι άλλοι για σένα. Κυριολεκτικά είτε μεταφορικά.
Επειδή λοιπόν η «επιστήμη» και η «τεχνολογία» είναι υπόθεση εκατονταετιών τουλάχιστον, είναι ώρα πλέον να βγούμε από την φαντασιακή εποχή της χαλαρότητας, και να αποφασίσουμε να πρωταγωνιστήσουμε, αν όχι πλέον εμείς, τουλάχιστον να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για παιδιά μας.
Μελέτιος Κ. Τζαφέρης, Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός, MScQualityManagement.
τ. Γενικός Γραμματέας Βιομηχανίας, Υπουργείο Ανάπτυξης.
Εκτελεστικός Γραμματέας Ελληνικού Ινστιτούτου Συγκολλήσεων
www.wgi.gr – info@wgi.gr
Τελευταία ενημέρωση: Πέμπτη, 6 Ιουνίου 2019, 18:17