Τους συνέφερε ένας εμπορικός κόσμος με αστικό προσανατολισμό. Ένας κόσμος εμπορίου και παροχής υπηρεσιών, που ήταν εκβιά¬σιμος από την εξουσία. Ένας κόσμος ομοίων τους, που μπο¬ρούσαν να τους ελέγχουν.
Έχοντας οι δήμοι δημιουργήσει μια "αυλή" κομματικών εκλεκτών, άρχισαν τη διαπλοκή. Τα χρήματα της Ε.Ε. έφταναν σ' αυτούς, αλλά πήγαιναν κατ’ ευθείαν στις τσέπες των δικών τους ανθρώπων. Με τα χρήματα της Ευρώπης δεν αναπτύχθηκε η υποδομή της επαρχίας, αλλά δημιουργήθηκαν πλούσιοι επαρ¬χιώτες. Αυτοί οι επαρχιώτες ήταν οι "κολλητοί" των δημάρχων και άρα και των κομμάτων και με τα χρήματα που έβγαζαν από τις παράνομες δραστηριότητές τους στήριζαν τις κομματικές επιλογές του Κέντρου.
Ήταν τόσο μεγάλα τα αίσχη που έγιναν στην τοπική αυτοδιοίκηση, που αρκεί ακόμα και σήμερα να παρέμβει ένας εισαγγελέας και να στείλει ολόκληρα δημοτικά συμβούλια στη φυλακή. Αυτό ακριβώς ήταν το ζητούμενο. Γιατί; Γιατί επένδυσαν τα κόμματα στην ασχετοσύνη και την απληστία των τοπικών "αρχόντων". Τώρα τους βαστάνε ομήρους, γιατί μπορούν και τους απειλούν με φυλακίσεις. Τώρα τους συσπειρώνουν γύρω τους, γιατί, αν αλλάξει χέρια η εξουσία, όλοι αυτοί θα πάνε φυλακή. Μαζί μ' αυτούς δέσμιους των συμφερόντων τους διατηρούν και τους επαρχιώτες στο σύνολό τους.
Το "κόλπο" ήταν απλό. Δημιούργησαν μια τοπική κομματικο¬ποιημένη αυτοδιοίκηση κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν της κομματι¬κο¬ποιημένης κρατικής διοίκησης. Όλοι αυτοί οι τοπικοί "άρχοντες" χρησιμοποίησαν υπέρ των κομματικών και ιδιωτικών συμφερόντων τους το σύνολο των κρατικών ή κοινοτικών πόρων που δικαιούνταν οι περιφέρειές τους. "Γαντζώθηκαν" στην εξουσία και προσπα¬θούσαν μέσω της διαφθοράς να δημιουργήσουν "χορηγούς" συνενόχους. Τον κάθε υποψήφιο δήμαρχο τον στήριζαν συγκε¬κριμένοι εργολάβοι, επιχειρηματίες, ελπίζοντας να επωφεληθούν έναντι των "άλλων", που ήταν ακριβώς ίδιοι.
Το κάθε Δημαρχείο έγινε μια μικρή Βουλή, όπου μοιράζονταν προνόμια με τα κομματικά κριτήρια του κέντρου. Η κάθε επαρχία απέκτησε τον δικό της "Μητσοτάκη", τον δικό της "Παπανδρέου" κλπ.. Οι συγκρούσεις τους ήταν πάντα σε ένα προσυμφωνημένο επίπεδο. Ποτέ δεν απειλούσε ο ένας τον άλλο για τη διαφθορά ή για την κομματική του υποτέλεια. Οι συγκρούσεις τους ήταν πάνω σε "οράματα" για το "καλό" του τόπου. Ήταν τόσο μεγάλα τα συμφέροντα, που φτάσαμε στο σημείο να βλέπουμε πολιτικούς, οι οποίοι πρωταγωνιστούσαν στην κεντρική πολιτική σκηνή, να επιστρέφουν στις πατρίδες τους και να διεκδικούν δημοτικά αξιώματα. Άνθρωποι έγιναν δισεκατομμυριούχοι με μια δημαρ¬χιακή θητεία σε έναν πλούσιο δήμο.
Αυτό το παιχνίδι μεθοδεύτηκε από τα κόμματα και για την επίτευξή του ξοδεύτηκαν τα χρήματα της Ε.Ε.. Χρήματα, τα οποία δικαιούνταν ο ελληνικός λαός για ν' αναπτυχθεί και να ευθυγραμ¬μιστεί με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές οικονομίας, χάθηκαν μέσα σε ιδιωτικές "τσέπες". Χρήματα, τα οποία ήταν απαραίτητα για την "άμυνα" της ελληνικής παραγωγής απέναντι στη βέβαιη "επίθεση" της ευρωπαϊκής οικονομίας, έγιναν βίλες και ελβετικές καταθέσεις τοπικών αρχόντων. Η επαρχία έμεινε "γυμνή" και έτοιμη να γίνει "λεία" των ιμπεριαλιστών. Έτοιμη να γίνει "λεία", χωρίς πλέον να έχει δυνατότητα αντίδρασης.
Δεν έγινε ούτε ένα νέο εργοστάσιο στην επαρχία. Δεν έγινε ούτε μία αναπτυξιακή προσπάθεια. Τόνοι χρημάτων ξοδεύτηκαν σε ηλιθιότητες τουριστικού "προσανατολισμού". Καρέκλες, κρεβάτια και ψευδοροφές έγιναν τα χρήματα της Ε.Ε.. Ολόκληρη η Ελλάδα έγινε ένα μη παραγωγικό "ξενοδοχείο". Άρχισε να δραστηριο¬ποιείται στην πιο πρόστυχη και αναξιοπρεπή οικονομική δραστη¬ριό¬τητα. Τη "βιομηχανία" του τουρισμού. Την ίδια "βιομηχανία" που έχει η Μπανγκόκ, το Πουκέτ και άλλα διάσημα θύματα του ιμπεριαλισμού. Τα χρήματα, που έπρεπε να γίνουν επενδύσεις, μετατράπηκαν σε μια τεράστια "νέον" πινακίδα …"Ανοίξαμε και σας περιμένουμε".
Το σύνολο της επαρχίας αυτήν τη στιγμή "περιμένει".
Σταυρώνει τα χέρια και περιμένει.
Περιμένει τον τουρίστα να αισχροκερδήσει εις βάρος του, γιατί απλούστατα δεν "βγαίνει" αλλιώς.
Δεν μπορεί η ανάπτυξη σ' αυτήν την κλίμακα να γίνει αποδοτική και δίκαιη.
Όταν περιμένεις από μερικά σαββατοκύριακα να ζήσεις ολόκληρο τον χρόνο, δεν έχεις άλλη επιλογή από την αισχροκέρδεια.
Δεν έχεις άλλη επιλογή από την εκμετάλλευση.
Την εκμετάλλευση ακόμα και των εργαζομένων που απασχολείς εσύ ο ίδιος. Πώς θα πληρώσεις ασφάλεια σ' αυτούς που απασχολείς; Εδώ οι επιχειρηματίες δεν μπορούν να ασφαλίσουν τους εαυτούς τους, θα ασφαλίσουν τους άλλους;
Τα "πακέτα" της Ε.Ε. τέτοιου είδους επενδύσεις έγιναν.
Έβαλαν τους επαρχιώτες σε τουριστικές "τρύπες" να στήνουν ενέδρες σε όποιον τουρίστα έχει την ατυχία να βρεθεί μπροστά τους. Το νέο "αρματολίκι" και "κλεφτιλίκι" των βουνών και των παραλιών. Άλλος έχει τρία κρεβάτια και περιμένει τα τριήμερα. Άλλος έχει δύο τραπέζια και περιμένει τα ίδια.
Πέντε ξαπλώστρες και δύο ομπρέ¬λες είναι επιχείρηση, η οποία υποχρεούται να έχει ταμειακή μηχανή.
Χιλιάδες "ντελικατέσεν" πλημμύρισαν την επαρχία.
Χιλιά¬δες "σαλέ" πλημμύρισαν την επαρχία.
Μεγάλες "επενδύσεις".
Βάπτισαν τα μπακάλικα και τα χάνια "ντελικατέσεν" και "σαλέ" και έβαλαν φουκαράδες να κάνουν τους επιχειρηματίες.
Άνθρωποι, που μπορούν με τα χέρια τους να λιώνουν την πέτρα, κάθονται πίσω από έναν πάγκο και προσπαθούν να βγά¬λουν μεροκάματο, πουλώντας σπίρτα και τσιγάρα. Τα περίπτερα και τα μικρομάγαζα, που κάποτε αφορούσαν τους ανάπηρους πολέμου και τους πάσης φύσεως αναξιοπαθούντες της κοινωνίας, έγιναν επιχειρηματικά "φιλέτα", τα οποία απαιτούν πολιτικό μέσον για να πάρεις την άδειά τους. Τρομερή οικονομία. Ανεβασμένοι οι "δείκτες" της επιχειρηματικότητας. Χιλιάδες νέοι επιχειρηματίες. Η Ελλάδα σε τροχιά "ανάπτυξης".
Εδώ είναι το λεπτό σημείο και εδώ πρέπει να προσέξει ο αναγνώστης. Προσανατολίζοντας την επαρχία σε τέτοιου είδους αβέβαιη οικονομική δραστηριότητα, την κάνουν κερδοσκοπική. Όταν όμως κερδοσκοπείς, είναι βέβαιον ότι θα πέσεις κι εσύ θύμα κερδοσκοπίας.
Όταν περιμένεις τον Αθηναίο, για να του πουλήσεις υπηρεσίες σε τιμές Αθήνας, θα πρέπει να περιμένεις "επίθεση" της Αθήνας. Προσαρμόζεις τις τιμές πάνω του, αλλά αυτό σημαίνει ότι μεταφέρεις το κόστος ζωής της Αθήνας στην πατρίδα σου. Προσαρμόζεις τις τιμές πάνω του και άρα σημαίνει ότι θ' αναγκαστείς να προσαρμοστείς και εσύ ο ίδιος στις προδιαγραφές που συνεπάγονται αυτές οι προσαρμογές. Προδιαγραφές δεν έχει μόνον ο πελάτης, αλλά κι αυτός που τον εξυπηρετεί.
Τι σημαίνει αυτό;
Όταν παλαιότερα πήγαινε ο Αθηναίος στη φτηνή επαρχία, προσαρμοζόταν στις δικές σου προδιαγραφές, που σε έκαναν φτηνό.
Έπινε το γάλα της ξαδέρφης σου.
Έτρωγε το κρέας του κουμπάρου σου.
Έτρωγε το ψωμί της γυναίκας σου.
Έπινε το νερό από τη γειτονική πηγή.
Έπινε ελληνικό καφέ φτιαγμένο στο γκαζάκι.
Κοιμόταν στο παλιό ταλαιπωρημένο κρεβάτι σου.
Δεν είχε απαιτήσεις, γιατί ήσουν φτηνός.
Από τη στιγμή που του ζητάς τιμές Ελβετίας ή στην καλύτερη περίπτωση τιμές Κηφισιάς, έχει απαιτήσεις.
Τον ταλαιπωρείς και θα σε ταλαιπωρήσει.
Θέλει το γάλα τυποποιημένο και αναγνωρίσιμο από τον ίδιο με βάση τη γνώση του.
Θέλει το ψωμί πολύσπορο συγκεκριμένης εταιρείας.
Θέλει Περιέ.
Θέλει καπουτσίνο.
Θέλει αλλαντικά επώνυμα.
Θέλει ανατο¬μικό στρώμα.
Πληρώνει και απαιτεί.
Δεν είναι αυτός το κορόιδο και εσύ ο έξυπνος.
Δεν είναι το κορόιδο, που θα σου πληρώσει το ενοίκιο του μήνα, επειδή του πούλησες ένα ταψί χωριάτικη πίτα.
Δεν είναι κορόιδο να πληρώνει ακριβά αυτά τα οποία εσένα σου κοστίζουν φτηνά. Είναι πελάτης, ο οποίος απαιτεί να "μοιράζεται" το κόστος αυτού που απολαμβάνει.
Άρα τι σημαίνει αυτό;
Θα σε στείλει στα σούπερ μάρκετ.
Θα σε στείλει εκεί όπου σε περιμένουν οι πολυεθνικές.
Οι πολυεθνικές, οι οποίες μέχρι τότε δεν σε αφορούσαν, γιατί είχες τον "τρόπο" σου και βολευόσουν.
Γιατί βολευόσουν με τη λαϊκή και τους συγγενείς σου.
Αυτό ήταν το ζητούμενο από την εξουσία.
Να δημιουργήσουν κατ’ αρχήν μια προϋπόθεση, για να μπορούν σε πρώτη φάση τα σούπερ μάρκετ και άρα τα καρτέλ να "ακουμπή¬σουν" στην επαρχία. Να προσανατολίσουν την τοπική οικονομία σε μια δραστηριότητα, που θα την "έσερνε" έξω από τα σούπερ μάρκετ.
---------------------------
Απόσπασμα από το βιβλίο:
«ΚΑΡΤΕΛ... Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΜΦΥΛΙΟΣ»
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΑΪΑΝΟΥ
Δημιουργός της θεωρίας του ΥΔΡΟΧΟΟΥ και πρόεδρος του ΕΑΜ Β’
zougla.gr/blog