Τετάρτη, Νοεμβρίου 6

ΑΡΘΡΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ : Η ΠΑΡΑΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΛΑΦΡΥΝΣΗΣ

(ΜΟΙΡΑΙΟΙ ΕΙΣΦΟΡΟΦΟΡΟΔΕΣΜΩΤΕΣ)
Ο πατέρας της σχετικότητας, ο Albert Einstein, ήταν απόλυτος, λέγοντας ότι έχουμε τη μοίρα που μας αξίζει («we have the destiny that we deserve»), ενώ ένας απόλυτος Κομμουνιστής, ο Κώστας Βάρναλης, ήταν σχετικός με τη μοίρα μας, αναζητώντας στο ζαβό το ριζικό μας και τον Θεό που μας μισεί τον ένοχο:
«Φταίει τὸ ζαβὸ τὸ ριζικό μας!
Φταίει ὁ θεὸς ποὺ μᾶς μισεῖ!
Φταίει τὸ κεφάλι τὸ κακό μας!
Φταίει πρώτ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὸ κρασί!
«Ποιὸς φταίει; Ποιὸς φταίει;…
κανένα στόμα
δὲν τὅβρε καὶ δὲν τὄπε ἀκόμα».
Το ζαβό το ριζικό του σύγχρονου Έλληνα είναι ο ίδιος του ο εαυτός και ο Θεός που τον μισεί είναι η λάγνα θεότητα του οικονομικού ευρωγερμανισμού, την οποία τον ανάγκασαν να προσκυνήσει.
Ποιός φταίει, λοιπόν, που από τη βαρβαρότητα της εισφοροφοροσφαγής με το κακοακόνιστο γιαταγάνι των αγράμματων ατάκτων του ΣΥΡΙΖΑ επιλέξαμε το savoir vivre της εισφοροφοροσφαγής με το καλοακονισμένο ξυράφι των εγγράμματων χαρβαντιάδων της ΝΔ ή μήπως ο ζαβός ο Μανωλιός, που άλλαξε, έβαλε τα ρούχα του αλλιώς;
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, το προαναγγελθέν μέτρο των υποχρεωτικών εξόδων κατά 30% με κάρτα (και χωρίς κάρτα επάγεται το ίδιο βάρος η καταναγκαστική κατανάλωση), εκτός του ότι αποτελεί έναν αβανταδόρο του αθέμιτου πλουτισμού του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, δηλαδή, των τραπεζών, αποτελεί, κυρίως, μια έμμεση φορολόγηση – επιστροφή του εισοδήματος των πολιτών στο κράτος και εξαφανίζει το «ευεργέτημα» της δήθεν μείωσης του χαμηλού φορολογικού συντελεστή στο 9%, όπως, επίσης, μειώνει δραματικά το αφορολόγητο, αυξάνοντας, ταυτόχρονα, τους φορολογικούς συντελεστές, απλά, γιατί, όταν δε συμμορφωθείς στις υποδείξεις της καταναλωτικής βουλιμίας που προσδιορίζει για σένα το κράτος, εκτός από το φόρο του εισοδήματός σου, θα πληρώνεις και φόρο 22% γι’ αυτά που δεν κατανάλωσες και έχουν ήδη φορολογηθεί, ακόμα και 22% στο 30% του «καταναλωθέντα», ήδη, στα κρατικά ταμεία και μη δυνάμενο να καταναλωθεί και στην αγορά φόρο!
Από τον ωμό φόρο στον φόρο του ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται ότι αλλάζουμε εποχή με τον μαγειρεμένο φόρο στο, ήδη, φορολογηθέν εισόδημα και το φόρο της ΝΔ!
Από τη δομική ανθρωποεθνολογομυθολογία του ωμού και του μαγειρεμένου («Le Cru et le Cuit») του Claude Lévi-Strauss έχουμε περάσει στη δομική απανθρωποεισφοροφοροπραγματικότητα.
Έλεος! Ποιά άλλη φορολογική διαστροφή θα πρέπει να δοκιμάσουμε στη χώρα των φορομπηχτών και ταριχευμένων μανδαρίνων του ευρωεισφοροφορογερμανισμού;
Διασώσαμε το εκτεθειμένο στο ελληνικό χρέος χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ευρώπης με το βαρύ τίμημα της φτώχειας και της ένδειας, τώρα, όπως φαίνεται, θα διασώσουμε και την καταναλωτική
ανάπτυξη με τα ψιχία του υστερήματος του εισοδήματος που μας έχει μείνει, μέσω της αναγκαστικής κατανάλωσης.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει χώρα, ακόμα και της υποσαχάριας Αφρικής, με τέτοια ποιότητα οικονομικής «δημοκρατίας».
Κάποτε, γράφαμε εκθέσεις στο σχολείο για την αποταμίευση, ώστε να αποκτήσει ο φτωχός, τότε, Έλληνας με τις λίγες δραχμές που έβαζε στον κουμπαρά του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου τη ψευδαίσθηση της ιδιοκτησίας. Τώρα που η ψευδαίσθηση αυτή έχει εμπεδωθεί με τα ενυπόθηκα και ανεξόφλητα δάνεια, μήπως, ήρθε η ώρα να καθιερωθούν εκθέσεις για την κατανάλωση, που θα διαμορφώσουν και θα εμπεδώσουν στη συνείδηση των πολιτών το νέο ήθος της καταναλωτικής φοροαρπαγής, ενώ ταυτόχρονα θα δοθεί στο κράτος μια ψευδαίσθηση πλούτου με φτωχούς, όμως, πολίτες;
Δηλαδή, ένας πχ ελεύθερος επαγγελματίας, αφού αποδώσει σε φόρους και εισφορές το 75%, περίπου, του εισοδήματός του, θα πρέπει να πληρώσει και πρόσθετο φόρο 22% για το 30% του υπολοίπου 25% (προσαυξημένο με τους φόρους που έχει, ήδη, πληρώσει, αφού ο φόρος δε θεωρείται έξοδο* που μειώνει το εισόδημα) που του έμεινε και δεν κατανάλωσε ή ακόμα ένας μισθωτός με εισόδημα πχ 10.000 € «κερδίζει» φόρο λίγων € με τη δήθεν μείωση του εισαγωγικού φορολογικού συντελεστή στο 9%, αλλά για τα λίγα αυτά € που «κερδίζει» θα πρέπει να καταναλώσει 3.000 €, που αν δεν το κάνει θα πληρώσει υπερπολλαπλάσιο πρόσθετο φόρο 660 €!!!
Ο παραλογισμός σε όλο του το μεγαλείο.
Στην πραγματικότητα, το μέτρο αυτό, πέρα από όλες τις άλλες προκλήσεις στο κράτος δικαίου, παραβιάζει το στοιχειώδες δικαίωμα του πολίτη να αποφασίζει ο ίδιος για τη ζωή του και το κόστος της διαβίωσής του.
Ένα δίκαιο μέτρο που θα μπορούσε να θεσπιστεί για τον περιορισμό της διακίνησης μαύρου χρήματος θα ήταν ο καθορισμός ενός ποσοστού (πχ 60% ή 70%) του συνόλου των δαπανών του κάθε πολίτη, χωρίς συσχέτιση εισοδήματος και δαπανών, ανεξάρτητα, δηλαδή, από το εισόδημά του, να γίνεται με κάρτες, αφού μπορεί κάποιος με εισόδημα μεγαλύτερο να έχει συνολικές δαπάνες μικρότερες από κάποιον με μικρότερο εισόδημα, πχ για λόγους οικονομίας και να αποτραπεί η καταναγκαστική κατανάλωση, που συνεπάγεται ο συσχετισμός εισοδήματος και δαπανών.
Μια αραβική παροιμία που διάβασα, πρόσφατα, σε ένα γαλλικό βιβλίο λέει, ότι η μοίρα βάζει δυο δάχτυλα πάνω στα μάτια του ανθρώπου, δυο μέσα στα αυτιά του και το πέμπτο πάνω στα χείλη του, λέγοντας: «Σκάσε»**.
Στους Έλληνες λέει: «Σκάσε και ψήφισε, ηλίθιε. Μπορείς να εκλέξεις, μόνο, τον δήμιο και το μέσο της εκτέλεσής σου. Δυσανασχέτησες με το κακοακονισμένο γιαταγάνι της άγριας εισφοροφοροσφαγής του ΣΥΡΙΖΑ; Πάρε το καλοακονισμένο ξυράφι με το βελούδινο εισφοροφοροξύρισμα της ΝΔ».
* Και πώς θα γίνει, τελικά, η κατανάλωση του 30% των φόρων που έχουν, ήδη, καταβληθεί ή παρακρατηθεί, πέρα των δοκιμασμένων και μη εξαιρετέων αμυντικών ενστικτωδών λειτουργιών του βιολογικού Εγώ της επιβίωσης του Έλληνα, τη φοροδιαφυγή και τη φοροκλοπή;
«Τί είχες Γιάννη; Τί είχα πάντα».
** «Le destin pose deux doigts sur les yeux de l’homme, deux dans ses oreilles, et le cinquième sur ses lèvres en lui disant: «Tais-toi».
ΔΑ
 triklopodia.gr