Παρασκευή, Μαρτίου 13

Ανιχνεύοντας ανάσες του χθες...

 Η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από ένα παραλήρημα ομορφιάς και ψευδαισθήσεων.
 Οι νύχτες της νιότης, νύχτες μαγικές, ονειρεμένες, μέρες ανέμελες με μικρές στιγμές ευτυχίας, και χιλιάδες όνειρα που ξεθωριάζουν σιγά-σιγά στο ανασάλεμα του χρόνου...Δυστυχώς ο χρόνος τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα,
και κάποια μέρα διαπιστώνεις ότι όλη η ζωή είναι σα μια αστραπή μπροστά στην αιωνιότητα...Κι όσο περνούν τα χρόνια αναρωτιέσαι για πολλά, γι’ αυτά που ονειρεύτηκες αλλά δεν τα πραγματοποίησες, για τους ανθρώπους συνοδοιπόρους που χάθηκαν απ' τη ζωή σου.
 Κι ο νους όλο τρέχει ...τρέχει ακατάπαυστα, δε τιθασεύεται με τίποτα. Ταξιδεύει σε αφετηρίες και σταθμούς, σε χρονικές αναταράξεις ψυχής, χάνεται σε αδιέξοδα μονοπάτια μνήμης και νοσταλγίας που τα έχει σκεπάσει η ψεύτικη σκόνη της λήθης...Μήπως κι εσύ, δεν ήσουν μια μορφή ψευδαίσθησης στο πλάνο της ζωής μου;;

Μαρίζα Τσιτμή