μέσα απ' το όνειρο τη μορφή σου υφαίνω
και τότε σ' αναζητώ απελπισμένα σαν κολασμένη
μα χαράζει η αυγή και το όραμα αυτό πεθαίνει
Είναι κάποιες στιγμές της νύχτας που λειώνω
γίνομαι χώμα και σκόνη στη σκέψη σου μόνο
η νοσταλγία πλημμυρίζει κάθε κύτταρο του κορμιού μου
σαν σε ψάχνω πλάι μου με τη αφή του χεριού μου
Είναι κάποιες νύχτες που σ' αναζητώ απεγνωσμένα
που πλάθει η φαντασία μου οπτασίες να μοιάζουν εσένα
γιατί το 'χω ανάγκη να σε νιώθω κοντά μου
για να παίρνω δύναμη, και να δίνω ζωή στη καρδιά μου
Μαρίζα Τσιτμή