Τώρα σιωπή...--Εκδόσεις Οσελότος

Σιωπή, τώρα μόνο σιωπή

τα δωμάτια άδεια, ψυχρά, και η σκέψη μου μία κραυγή

οι αναμνήσεις τις νύχτες ξετρυπώνουν από κάθε γωνιά, σα δολοφόνοι

και μου κομματιάζουν τη ψυχή, χωρίς να φοβούνται κυρώσεις και νόμοι

 

Κι εσύ μια μακρινή φιγούρα μέσα στου χρόνου την αχλή

που όλο και ξεμακραίνεις για τα λημέρια του χρόνου του ληστή

εκεί στις γειτονιές του άυλου κόσμου και της λησμονιάς

γίνεσαι αγέρας, γίνεσαι ανάμνηση, γίνεσαι κλάμα νυχτιάς

 

Στ' ατέλειωτα ξενύχτια της μοναξιάς και της σιωπής

στη δίνη της απόγνωσης, η γης ερήμωσε θαρρείς

όλα μοιάζουν απόμακρα, ξένα, δεν ακούω τους γύρω μου, σα μου μιλάνε

οι δρόμοι ετούτου του κόσμου μίκρυναν και πια δε με χωράνε....

Μαρίζα Τσιτμή