Τώρα πια, θα έρχεσαι μόνο στα όνειρά μου δειλά-δειλά
σαν εικόνα Θεία και σαν ζωγραφιά
απ' τη λήθη του χρόνου θα προβάλεις χλωμή
μ' αναμνήσεις πολλές, αναμνήσεις βροχή
Τώρα πια, θα έρχεσαι σαν οπτασία αχνά αχνά
η θύμησή σου θα μ' ανοίγει πληγές στη καρδιά
οι αναμνήσεις θα πονούν, θα αιμορραγούν, θα στάζουν αίμα
μα εγώ, θα σου λέω μείνε ακόμη λίγο κοντά μου, κι ας ζω σε ψέμα
Τώρα πια, που ταξίδεψες στο κόσμο του ονείρου
η τροχιά του χρόνου σε παρασύρει σε χάος απείρου
όμως για μένα θα είσαι πλάι μου, θα είσαι πάντα εδώ
θα κυλάς στο αίμα μου, θα είσαι η ανάσα μου όσο υπάρχω και ζω
Τώρα με αποσκευές γεμάτες από αναμνήσεις
θα ταξιδεύω στο παρελθόν, σε επίπονα ταξίδια μνήμης
θα σε βρίσκω εκεί που συντρίβονται τα όρια του χρόνου
εκεί που ο χρόνος ρίχνει αλάτι σε ανοιχτές πληγές του πόνου..
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .