Πέρασες ένα φεγγάρι απ' τη ζωή μου.. και μετά χάθηκες... Εκκωφαντικός ο θόρυβος της σιωπής , η μοναξιά παράνοια, με οδηγεί σιγά-σιγά αλλά σταθερά στη τρέλα ...
Σε κενό χρόνου αιωρούμαι, τα ρολόγια πάγωσαν μέσα στο χωροχρόνο, οι δείκτες τους ασάλευτοι. Άχρονες εποχές , γκρίζο χρώμα παντού, τα καλοκαίρια δραπέτευσαν, και μια ατέρμονη βαρυχειμωνιά έχει τυλίξει σα σάβανο τη ψυχή μου...Σιωπή, η απουσία σου απ' τη ζωή μου σπασμένος καθρέφτης, ποτέ ξανά δε θα μπορέσω να κοιτάξω στο καθρέφτη των ματιών σου τα μάτια μου...
Σιώπησε ο γνωστός θόρυβος των κλειδιών σου στο άνοιγμα της πόρτας μας, και μετά ο ήχος των βημάτων σου που με αγωνία περίμενα κάθε φορά για να γαληνέψει η ψυχή μου.... Τώρα σα θα τρίζει η πόρτα του σπιτιού μας, τις άγριες νύχτες του χειμώνα θα ‘ναι μόνο ο αγέρας να με κρατά συντροφιά για να μη νιώθω μόνη... Κι εκείνες οι νότες της κιθάρας σου, εκείνο το τραγούδι , θυμάσαι; Μου έχει γίνει βραχνάς, πένθιμο εμβατήριο της ψυχής μου, σα χαλασμένη κασέτα... ξανά, και ξανά, ποτέ δε σταματά να ηχεί στα αυτιά μου...
Η κιθάρα σου είναι εκεί, εκεί... όπως εσύ την άφησες... σιωπηλή, μόνη, θλιμμένη, και τι παράπονα δεν μου κάνει, σα πέφτει το βλέμμα μου πάνω της, Θύμησες....θύμησες οδυνηρές, πολύπλοκες, συναισθήματα πόνου ανάμικτα με νοσταλγία, εικόνες που αφήνουν στο διάβα του χρόνου όλο και πιο έντονα εκείνες τις επώδυνες της μνήμης μυρωδιές....που χάθηκαν στην αχλή της αιωνιότητας..
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .