Σε ποια σύνορα του χρόνου να βρεθώ να σου πω χωρίς εσένα δεν ξέρω να ζω, γύρισε πίσω κι ας μη μ' αγαπούσες...
Σκέψη που αιμορραγεί αγιάτρευτη πληγή της ψυχής μου...
η ανάμνηση σου ανάσα μου, αρρωστημένο σημάδι φυγής μου
Τώρα πια μόνιμος σύντροφος, μου έχει γίνει η μοναξιά
οι χτύποι της καρδιάς μου, μου κρατούν συντροφιά
η μοναξιά μου όλα, ο συγγενείς, ο φίλος, και ο σύντροφος
η μοναξιά μου έγινε ο πιο στενός, κι ο πιο πιστός μου σύμβουλος
Τι άγρια που φαντάζει τώρα η ζωή χωρίς εσένα
είναι σα να οδηγώ αμάξι με σπασμένα τα φρένα
έχει παγώσει το πλάνο στα μάτια μου, η στιγμή εκείνη που μακριά μου φεύγεις...
κι εγώ σχεδόν.. νεκρή να σου φωνάζω -αν μ ‘αγαπάς όπως μου λες,
ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΕΝΕΙΣ ;
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .