Αποχαιρετιστήκαμε με σιωπή όχι με λέξεις..σιωπή, λέξεις βουβές σαν πόρτες κλειστές σ’ ερημωμένα σπίτια...
κι όλο γυρνώ…στον επαναστάτη χρόνο, σε κείνες τις ώρες της οργής και του πόνου...Τα σημάδια απ’ τις σφαίρες είναι ακόμα νωπά στη ψυχή μου..
Κανένας
χρόνος-γιατρός δεν μπόρεσε να επουλώσει τις πληγές μου..αναμνήσεις
θανάσιμες, μου κλέψανε τη ζωή, με αιχμαλώτισαν σε σταθμό ορόσημο.
Οι
δρόμοι μου γίνανε ναρκοπέδια με διαμελισμένα όνειρα, νεκρές ελπίδες.
Ορφανεμένες υποσχέσεις σε μια άδεια κορνίζα σκουριάζουν...Όποιον δρόμο
και να πάρω επικίνδυνη ζώνη για μένα... Σε κάθε γωνιά, σε κάθε στροφή,
μου την έχουν στήσει φόνισσες αναμνήσεις ....Μια ζωή ανύπαρκτη...
τελειωμένη, έχω βαλτώσει στα χαρακώματα ενός τεράστιου γιατί ...
Έρημα στέκια , άδειοι δρόμοι κι η μοναξιά παντού παρούσα, σε κάθε γωνιά της ψυχής μου...η σκέψη ακροβατεί ανάμεσα στη λογική και στη παράνοια. Νιώθω να μου έχουν ρίξει σε μια ανύπαρκτη πραγματικότητα του παραλόγου και δεν μπορώ.... αδυνατώ να καταλάβω αν αυτό που ζω είναι εφιάλτης ονείρου, που το ξημέρωμα θα χαθεί ..ή αυτή η σκοτεινή νύχτα θα με συντροφεύει ως την στερνή μου ανάσα....
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .