Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 29

Τι να σου πω και τι να μου πεις, έφυγες νωρίς κι εγώ εδώ είμαι ακόμα


Η απουσία σου κενό που όλο και μεγαλώνει

σαν σκιά μέσα στο χρόνο ταξιδεύω τώρα πια μόνη

τις νύχτες η μοναξιά μάστιγα που πονάει

το παρελθόν ενοχές απ' τις στάχτες γεννάει

 

Ο χρόνος βίαιος συνωμοτεί με τον πόνο

αιχμαλωτίζουν τη σκέψη σε ανύπαρκτο κόσμο

οι φόνισσες νύχτες κεντάνε σα σε καμβά στη ψυχή μου αναμνήσεις

βελονιά και πληγή, τόσο πόνο πως να αντέξεις, πόσο να κρατήσεις;

 

Οι ώρες βουβές, φρουροί ακοίμητοι σε συνεχόμενη βάρδια

γράφουν- σβήνουν απ' τη λίστα της ζωής με του τρομοκράτη χρόνου την άδεια

κι εγώ μόνη, χωρίς εσένα εγκλωβισμένη σ' έναν άγνωστο κόσμο που με τρομάζει

έχω  αφεθεί στου χρόνο τον ίλιγγο κι όπου με βγάλει...

Μαρίζα Τσιτμή

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.

Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .