Σε μια αστραπή χρόνου πρόλαβα και φωτογράφησα τη μορφή σου...στον καθρέφτη της ψυχής μου
Οι λέξεις φτωχές, τα λόγια κουρελιασμένα, παντού σιωπή ... και η σκέψη σε νύχτας δρομολόγια άγονης γραμμής, κόβει βόλτες στα σκοτεινά σοκάκια του μυαλού μου.. Σκέψεις που θέλουν να δραπετεύσουν στο φάσμα του χρόνου για να χαθούν στο μηδέν του απείρου... αλλά οι γυάλινοι τοίχοι της φυλακής μου δεν έχουν διέξοδο, φυγής... Οι θύμισες πέτρινα λευκά περιστέρια συμπιεσμένες στο χωροχρόνο που ζήσαμε, στοίχειωσαν τις μέρες και τις νύχτες μου Πόσο πρόσκαιρα είναι όλα. Πόσο λίγο κράτησε το όνειρο...Όσο κρατά μια ανάσα! Πόσο λίγο γεύτηκα την ατόφια ουσία της ζωής... Πήρα μέρος κι εγώ στο τρελό πανηγύρι ζωής ως καλεσμένη της, όταν άκουσα τα πιο όμορφα λόγια, και μέθυσα απ' το παθιασμένο άρωμα της αγάπης.. σαν ένιωσα πρωτόγνωρα συναισθήματα από μια καταιγίδα αισθήσεων και παραισθήσεων... Ήταν τότε που έκανα τόσα όνειρα!
Μια αστραπή χρόνου ήταν όλη η ζωή...τόσο λίγο κράτησε η παρουσία της αληθινής ζωής... Λάθος μου που πλανεύτηκα και ιχνηλάτησα όνειρα .Λάθος μου που πίστεψα, στη πλανεύτρα διπρόσωπη ζωή.. Τι ειρωνεία, την στιγμή που μου υποσχόταν τόσα, και που με παρότρυνε να κάνω όνειρα, την ίδια στιγμή την είδα να στρίβει και να χάνεται στην ομίχλη της αιωνιότητας...με τον μαύρο μανδύα της...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .