Θα λύσουν το δημογραφικό οι μετανάστες;

 του Νίκου Ντάσιου

Η ανάδειξη του δημογραφικού ως του υπ’ αριθμόν ένα εθνικού ζητήματος από τον πρωθυπουργό αποτελεί αναμφίβολα σημαντική πρόοδο.  Η προβλεπόμενη πληθυσμιακή μείωση του γηγενούς πληθυσμού κατά 2,5 εκατ έως το 20050 όταν το 40% του πληθυσμού θα είναι άνω των 60 ετών, αποτελεί  πράγματι ωρολογιακή βόμβα για μια σειρά τομείς όπως το εθνικό σύστημα υγείας, τα σχολεία και  το ασφαλιστικό  σύστημα. 

Μπορεί πράγματι η δημογραφική κάμψη ν’ αποτελεί δεδομένο του αναπτυγμένου δυτικού κόσμου, οφειλόμενη σε κυρίαρχα πολιτισμικά πρότυπα, όμως για την χώρα μας η επίταση του σχετίζεται με μια «χαμένη γενιά»: όσων στο ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης του 2009 ήταν γύρω στα 25 και σήμερα 40αρηδες. Αυτών που μετανάστευσαν μαζικά κατά την περίοδο των Μνημονίων ή της πλειοψηφίας όσων παρέμειναν εγκλωβισμένοι στην ελληνική πραγματικότητα των μισθών των 500€, στις εποχικές και ελαστικές εργασιακές σχέσεις , χωρίς ωράριο και ασφάλιση,  έρμαιων στις βουλήσεις των αφεντικών ή ζητιάνοι κρατικών επιδομάτων. Αυτών που παραμένουν ακόμα σήμερα εξαρτημένοι στην οικογενειακή εστία αδυνατώντας να νοικιάσουν ένα σπίτι για να ξεκινήσουν την ζωή τους, μη δυνάμενοι ν’ ανταποκριθούν στο υψηλό κόστος των ενοικίων των αστικών κέντρων, όπου δίνεται  προτεραιότητα στους τουρίστες υψηλών εισοδημάτων και στα στελέχη των πολυεθνικών. Αυτών που βλέποντας να χάνεται καθημερινά  η ζωή τους από τα Μνημόνια έως την πανδημία  οδηγήθηκαν στον αλκοολισμό, στις πολλαπλές εξαρτήσεις καταλήγοντας  ψυχικά ασθενείς, ευάλωτοι και μόνοι. Από την άλλη όσοι παρά τις δυσκολίες κατάφεραν με καθυστέρηση να ξεκινήσουν τον έγγαμο βίο τους στην προσπάθεια τους να τεκνοποιήσουν βίωσαν την εκμετάλλευση μιας ιατρικής  βιομηχανίας στο χώρο της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής με υπέρογκα κόστη και εμπορευματική αντιμετώπιση.

Το στοίχημα του επαναπατρισμού πολλών νέων επιστημόνων σε συνδυασμό με την υλοποίηση μέτρων οικονομικής ενίσχυσης και επέκτασης των κοινωνικών υποδομών για την παιδική φροντίδα στα οποία αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός είναι σημαντικά. Λείπει όμως μια πιο «ολιστική» προσέγγιση του προβλήματος. Λείπουν για παράδειγμα τα κίνητρα για την μόνιμη εγκατάσταση των νέων ζευγαριών στην περιφέρεια, η παραχώρηση για εκμετάλλευση αγροτικών εκτάσεων και ζωικού κεφαλαίου, τα άτοκα δάνεια και οι γενναίες επιδοτήσεις με αφορολόγητο ή εξαίρεση από τον ΕΝΦΙΑ για την αναστήλωση-ανακαίνιση των σπιτιών, την παραγωγή ενέργειας μικρής κλίμακας, την δημιουργία νέων μεταποιητικών μονάδων.  Η ερήμωση των χωριών μας, η πληθυσμιακή αποψίλωση της περιφέρειας -και ιδιαιτέρως των περιοχών των συνόρων-, είναι ζήτημα ύψιστης εθνικής ασφάλειας όταν απειλείται η εδαφική ακεραιότητα.

Δεν λείπει όμως τυχαία αυτή η προσέγγιση  αφού όπως ανέφερε ο πρωθυπουργός –και υποστηρίζεται από πολλούς στην αξιωματική αντιπολίτευση- το δημογραφικό πρόβλημα μπορεί εν τέλει ν’ αντιμετωπιστεί με την ενσωμάτωση νόμιμων μεταναστών. Στην κατεύθυνση αυτή υπογράφονται 5ετείς συμφωνίες με χώρες όπως το Πακιστάν ή το Μπαγκλαντές για την κάλυψη των εποχιακών αναγκών εργατών γης και δημιουργούνται οι υπερδομές στα ακριτικά νησιά, την ελληνικότητα των οποίων αμφισβητεί η Τουρκία.  Η άποψη αυτή δεν λαμβάνει υπόψη της τον πολιτιστικό παράγοντα και την θέση της χώρας. Την δυσκολία δλδ ενσωμάτωσης μεταναστών με  ισλαμικό υπόβαθρο σε μια χώρα που βρίσκεται στα όρια μεταξύ χριστιανικού κόσμου και επιθετικού Ισλάμ, ενώ η ίδια απειλείται από τον νέο-οθωμανισμό.

Σε μια αποστροφή του λόγου του ο πρωθυπουργός στην ομιλία του αναφέρθηκε σε «ακραίους» που με αφορμή το δημογραφικό  αναφέρονται στον κίνδυνο ιστορικής έκλειψης του ελληνισμού. Ίσως όμως ο μόνος τρόπος ν’ αντιμετωπιστεί το πρόβλημα σε εθνική βάση είναι ακριβώς αυτός: δηλαδή ως  απειλή για τον εξάλειψη ενός ιστορικού έθνους αυτόν τον αιώνα….. 

από ardin-rixi

 /teleytaiaexodos.