Ο μόνος λογαριασμός που είχαμε ως Έλληνες ήταν αυτός απέναντι στην
πατρίδα, κι αυτός έμεινε ανεξόφλητος
Κλείστηκε όλη η ζωή μας σε μηνύματα....και πληκτρολόγια.
Η αξία της αναπνοής μας σφραγισμένη σε μάσκες, οι μέρες και τα χρόνια περνούν
σε φακέλους λογαριασμών με ημερομηνία λήξεως ...
Ονειρεύεσαι το πριν, θάλασσα, εξοχή, φαντάζεσαι ότι περπατάς ελεύθερος
σε πλατείες και δρόμους, τώρα η κάθε βόλτα είναι σαν ένας
αποχαιρετισμός.
Και να πάρει ο διάολος δεν χωράνε όλα αυτά σε μια τελευταία σελίδα....
Έχουν αλληθωρίσει τα μάτια μας διαβάζοντας δυο
χρόνο τώρα νόμους και παρανόμους, που χαρακτηρίζουν την ζωή μας σαν δημόσια
περιουσία προς εκποίηση.
Κατάντησες σαν τους φυλακισμένους να μετράς μέρες εγκλεισμού σου και να
στέλνεις μηνύματα για να βρεθείς για λίγο έξω από τους ασφυκτικούς τοίχους του
σπιτιού σου... με βεβαιώσεις και πιστοποιητικά !
Κοιτάζεις αλλοτινές φωτογραφίες από στιγμές ελευθερίας και σου πιάνει μια μελαγχολία
«Εγώ με παρέα στο καφέ-μπαρ λίγο πριν »,
«Εγώ μέσα στο δάσος πριν »,
«Εγώ δίπλα στην Δανάη πριν «φύγει»…
Το άλμπουμ δεν θα χωρέσει όλα τα αποχαιρετιστήρια κλικ στο περίεργο και
παράξενο τούτο «φευγιό»...
Ο μόνος δίκαιος λογαριασμός που είχαμε ως Έλληνες ήταν αυτός απέναντι στην
πατρίδα κι αυτός έμεινε ανεξόφλητος
Καλή δύναμη σε όλους τους Έλληνες
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οποιοσδήποτε κάνει σχόλια φέρει και την ευθύνη αυτών που λέει και ο κάθε αναγνώστης είναι ελεύθερος να τον χαρακτηρίζει από αυτά. Παρόλα αυτά ,γνώμες από κομματόσκυλα θα διαγράφονται γιατί η εποχή τους πέρασε, ότι έφαγαν έφαγαν και όσο κακό έκαναν στην Ελλάδα έκαναν.