Το πολιτικό ζητούμενο της αλλαγής

Vassilis Viliardos

Το πολιτικό ζητούμενο της αλλαγής

Έχουμε αναφερθεί με κείμενο μας στην ομοιόσταση και στο θάνατο της πολιτικής που προκύπτει, ακόμη και σε Δημοκρατίες, όταν η κοινωνία απομακρύνεται από το σημείο ισορροπίας - ενώ οι Πολίτες δεν έχουν εναλλακτικές πολιτικές λύσεις (https://analyst.gr/.../i-omoiostasi-kai-o-thanatos-tis.../) .

Στο παράδειγμα της Ελλάδας, τα τρία μεγάλα κόμματα, εκτός του ότι το δεύτερο γελοιοποιήθηκε πια, έχουν πολιτικές που, αν και παρουσιάζονται διαφορετικά, είναι οι ίδιες μεταξύ τους – οπότε, όποιο και αν ψηφίσει κανείς, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, όπως έχει αποδειχθεί από το 2010 έως σήμερα.

Πιστεύουν δηλαδή στην παγκοσμιοποίηση, στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και μεταναστών, υπηρετούν τις αγορές όπως είναι τα καρτέλ και οι τράπεζες, ενώ εφαρμόζουν τα μνημόνια της Τρόικας ή Θεσμών, θεωρώντας τα ορθολογικά – παρά το ότι έχουν προκαλέσει μία μοναδική στα ιστορικά χρονικά οικονομική καταστροφή στη χώρα που συμβαίνει μόνο σε εποχές πολέμων.

Εύλογα λοιπόν θεωρούμε πως οι Έλληνες κάποια στιγμή που δεν απέχει πολύ, θα αντιδράσουν, αφού το ζητούμενο είναι η αλλαγή όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη τη Δύση – όπως αντέδρασαν στις δεύτερες εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπου στην Αθήνα έχασε το προβεβλημένο 41% από το άγνωστο 13%!

Εν προκειμένω, οι επιλογές τους για μία πραγματική αλλαγή είναι δύο: (α) όσον αφορά τον αριστερό χώρο, με ένα ολοκληρωτικό σύστημα των πολλών και με μία κεντρικά κατευθυνόμενη αγορά, το ΚΚΕ, ενώ (β) σε σχέση με το δεξιό πατριωτικό χώρο, σε ένα δημοκρατικό σύστημα και με μία ελεύθερη αγορά, η Ελληνική Λύση.

Φαίνεται δε καθαρά από τις δημοσκοπήσεις, παρά το ότι χειραγωγούνται, αφού αυτά τα δύο κόμματα αυξάνουν σημαντικά τα ποσοστά τους – ενώ είναι τα μοναδικά που πρεσβεύουν ένα διαφορετικό σύστημα διακυβέρνησης, μέσω του οποίου θα εξασφαλιζόταν η απαιτούμενη αλλαγή και η κοινωνία θα επανερχόταν ξανά στο σημείο ισορροπίας.

Ειδικά όσον αφορά την ΕΛ, είναι αυτή που δημιούργησε τον «πατριωτικό δημοκρατικό χώρο» με την πρώτη εκλογή της και ο οποίος σήμερα διαθέτει 34 έδρες στη Βουλή, από 10 πριν μόλις τέσσερα χρόνια – άσχετα αν αυτές οι έδρες δόθηκαν από τους Πολίτες λανθασμένα σε κόμματα που είτε είναι είτε «ακροδεξιά/ναζιστικά», είτε «θρησκευτικές σέχτες», χωρίς κανένα πρόγραμμα διακυβέρνησης. Ήδη άλλωστε το έχουν καταλάβει οι Έλληνες, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί στο χώρο η ΕΛ – με τα αριστερά κόμματα εκτός ΚΚΕ να υποχωρούν επίσης.

Πιστεύουμε λοιπόν ότι, ένα από αυτά τα δύο κόμματα θα κληθεί πολύ σύντομα να κυβερνήσει, εκτός εάν κάνουν σημαντικά λάθη – κάτι που ίσως ακούγεται υπερβολικό, όπως όμως ακουγόταν υπερβολικό το ότι, το 13% θα κέρδιζε μέσα σε μία μόλις εβδομάδα το 41%.