"Σκέψεις της νύχτας" --ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑΣ --ΤΣΙΤΜΗ ΜΑΡΙΖΑ

Σκέψεις της νύχτας μετανάστες

σε δρομολόγια δίχως επιστροφή

της μοναξιάς μου έρημοι διαβάτες

χαμένοι κρίκοι μέσα στου χρόνου την αχλή


Τι κι αν ο χρόνος ξεθωριάζει εικόνες στης μνήμης τα μονοπάτια

τι κι αν τρεμοπαίζουν οι ζωγραφιές τους για να χαθούν

εγώ κράτησα την ανάσα σου, για δική μου ανάσα

το χαμόγελο σου φως που άλλοι δε μπορούν να δουν

 

Τις νύχτες, σου μιλώ λες κι είσαι μαζί μου 

η ηχώ της φωνής σου στους τοίχους της ψυχής μου αντηχεί

μιλάς κι ημερεύεις της μοναξιάς τη κραυγή μου

στις βαριές μου ανάσες γλυκιά μου πνοή

Κρατώ του ίσκιου σου σκόνη στα όνειρα μου

στις στράτες του αγέρα για να περνάς μονό εσύ

ν' ανάβει αέναους λύχνους να σε φέρνει κοντά μου

στης μοναξιάς μου ετούτη τη φρικτή φυλακή

Μαρίζα Τσιτμή