Οι σκέψεις μου ορμητικός χείμαρρος που καταλήγει στην οδό της χαμένης μου ζωής..
Μόνο η δική σου φωνή γέμιζε τις νύχτες και τις μέρες μου...τη ζωή μου όλη. Εσύ ήσουν ζωή...μόνο εσύ...Ο θόρυβος της φυγής σου εκκωφαντικός σπάει τη νεκρική σιωπή της ψυχής μου...Εσύ που ήσουν εδώ... αλλά συγχρόνως και πολύ μακριά μου..ήσουν.. και δεν ήσουν, σε ένοιωθα κοντά μου, και συγχρόνως πολύ μακριά μου. Πέρασες βιαστικά απ' τη ζωή μου...κι άφησες τα χνάρια σου στον τοίχο της ψυχής μου...
Πέρασε καιρός, αρκετός καιρός που πια... δεν σου γράφω.
Είναι που κι οι σκέψεις μου πέτρωσαν...κουρασμένες στους δρόμους της σιωπής.. αποδυναμωμένες, χρόνια ολόκληρα σε ταξίδια άγονης γραμμής..τόσα όνειρα σκορπισμένα στους πέντε ανέμους...
Πάει καιρός που πια δεν σου γράφω..είναι που σα πιάνω τη πένα για να σου γράψω
τα ...δάκρυά μου μουσκεύουν το χαρτί...
..κι όμως δεν ήξερα πως όσα πλάι μου πέρασαν τόσο βιαστικά
θα μπορούσαν κάποτε να σταματήσουν τον χρόνο.. να σε πάρουν εσένα μαζί τους
..κι εμένα να μ' αφήσουν μόνη.....
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .