ΣΤΗΝ ΤΡΑΜΠ ΕΠΟΧΗ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΑΚΟΜΑ ΕΝΑΣ ΜΥΘΟΣ: Η ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ – ΑΝΑΒΡΑΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΓΑΡΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΟΥΣΚΑ ΤΩΝ ΑΠΕ – ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΤΟΜΙΝΟ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ ΜΕ ΛΟΥΚΕΤΑ

 Η κατάρρευση των επιχειρήσεων του κλάδου της υπεράκτιας αιολικής ενέργειας είναι μόνο το πρώτο βήμα για να αναδειχθεί γιατί η μετάβαση στην πράσινη ενέργεια δεν είναι ανταγωνιστική σε μια ελεύθερη ενεργειακή αγορά και θα οδηγήσει τις επιχειρήσεις σε χρεοκοπία.

Η «μετάβαση στην καθαρή ενέργεια» —η ταχεία αντικατάσταση της συμβατικής (ως επί το πλείστον από τα ορυκτά) ενέργειας με αντισυμβατικές τεχνολογίες όπως η αιολική και η ηλιακή ενέργεια— ήταν το κεντρικό mantra των μεγάλων μαζών των… ευκατάστατων που ζουν με άνεση στις δυτικές οικονομίες για πολλά χρόνια.
Και τώρα θρηνούν. Γιατί;
Διότι αυτή η μετάβαση, υποβοηθούμενη από τεράστιες επιδοτήσεις και εγγυημένα μερίδια αγοράς και άλλες επιδοτήσεις, καταρρέει τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στην Ευρώπη.
Και πάλι γιατί;

Γιατί η πράσινη ενέργεια δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική.

Ακόμη και με την πολιτική εύνοια που της επιφυλάχθηκε, επιβάλλει πολύ μεγάλο οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος σε μεγάλο αριθμό απλών εργαζομένων.

Ας ξεκινήσουμε με τις πρόσφατες ακυρώσεις υπεράκτιων έργων αιολικής ενέργειας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τον Ιανουάριο, η Orsted A/S κατέγραψε ζημία 1,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων, καθώς το κόστος των υπεράκτιων αιολικών πάρκων, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, συνεχίζει να αυξάνεται».
Επίσης, τον Ιανουάριο, η Shell αποκάλυψε μια διαγραφή 996 εκατομμυρίων δολαρίων από τον ισολογισμό της μετά την απόσυρσή της από το έργο Atlantic Shores Offshore Wind.
Στις αρχές Φεβρουαρίου, το Συμβούλιο Δημοσίων Υπηρεσιών της Πολιτείας του Νιου Τζέρσεϊ «ακύρωσε τη διαδικασία υποβολής προσφορών για την τέταρτη πρόσκληση για υπεράκτια αιολική ενέργεια της πολιτείας, επικαλούμενη την αβεβαιότητα που οφείλεται στις πρόσφατες ομοσπονδιακές ενέργειες που επηρεάζουν τη βιομηχανία».

Είναι αρκετά εύκολο να κατηγορήσουμε για την εξέλιξη το πρόσφατο εκτελεστικό διάταγμα του Donad Trump «απόσυρση από τη διάθεση για μίσθωση αιολικής ενέργειας όλων των περιοχών εντός της υπεράκτιας ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας (OCS)», αλλά αυτό είναι απλό σύμπτωμα μιας πολύ πιο θεμελιώδους πραγματικότητας: Η υπεράκτια αιολική ενέργεια είναι ακόμη λιγότερο συμφέρουσα οικονομικά από άλλες μορφές μη συμβατικής ηλεκτρικής ενέργειας.

Σε τελική ανάλυση, το επιπλέον κόστος για όλα αυτά πρέπει να πληρωθεί από τους καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας και τους φορολογούμενους.

Για την ηλιακή και την αιολική ενέργεια, αυτές οι εκτιμήσεις κόστους αγνοούν το κόστος της εφεδρικής παραγωγής – 128,82 δολ. ανά μεγαβατώρα (MWh) – που απαιτείται για την αποφυγή διακοπών λειτουργίας, επειδή η ηλιακή και η αιολική παραγωγή ενδέχεται να μην είναι διαθέσιμη όταν χρειάζεται. (Τα συστήματα μπαταριών είναι τόσο πολύ ακριβά που είναι άσχετα στην πράξη.)
Και αγνοούν το πρόβλημα των «παραγόντων χωρητικότητας», δηλαδή το ποσοστό του χρόνου που οι χερσαίες και υπεράκτιες εγκαταστάσεις αιολικής και ηλιακής ενέργειας αναμένεται να παράγουν ενέργεια, αντίστοιχα, 41 %, 44 % εκατό και 28 %.

Για τις εγκαταστάσεις συνδυασμένου κύκλου αερίου, άνθρακα και πυρηνικών εγκαταστάσεων, αυτά τα στοιχεία είναι, αντίστοιχα, 87%, 85% και 90%.

Κατά συνέπεια, η κεντρική πραγματικότητα είναι ότι η μη συμβατική ενέργεια δεν μπορεί να ανταγωνιστεί κατά μείζονα λόγο την υπεράκτια αιολική ενέργεια. Αυτή η πραγματικότητα είναι γιατί οι καταναλωτές στην Καλιφόρνια και τη Νέα Αγγλία πλήττονται με τις υψηλότερες τιμές ηλεκτρικής ενέργειας στις χαμηλότερες 48 πολιτείες.
Η εξαιρετικά συντηρητική εκτίμησή μου για το 2019 για έναν πλήρη μετασχηματισμό των «ανανεώσιμων πηγών ενέργειας» στον τομέα της ενέργειας των ΗΠΑ —ακόμα και χωρίς μια τεράστια στροφή προς τα ηλεκτρικά οχήματα— ήταν περίπου 500 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως, μόνιμα, ή περίπου 4.000 δολάρια ετησίως ανά νοικοκυριό.

Αυτό δεν περιλαμβάνει την περιβαλλοντική ζημιά που συνεπάγεται η μη συμβατική ηλεκτρική ενέργεια: ρύπανση από βαρέα μέταλλα, καταστροφή άγριας ζωής, θόρυβος, μαζική χρήση γης και υποβάθμιση της θέας, προβλήματα υγειονομικής ταφής κοκ.
Η κοινή περιγραφή της αντισυμβατικής ενέργειας ως «καθαρής» είναι η πολιτική προπαγάνδα.
Δεν μπορεί να εκπλήξει κανέναν ότι υπάρχει αυξανόμενη πολιτική αντίσταση σε τέτοιες πολιτικές, επειδή δεν μπορούν να ικανοποιήσουν κανένα εύλογο τεστ οφέλους/κόστους.
Είναι εξαιρετικά ακριβά.
Διαφημίζονται ως «λύση» σε μια υποτιθέμενη «κλιματική κρίση» για την οποία δεν υπάρχουν στοιχεία.
Θα είχαν μη ανιχνεύσιμο αντίκτυπο στο κλίμα – η τυπική απόκλιση του ρεκόρ επιφανειακής θερμοκρασίας είναι 0,11°C – μέχρι το τέλος του αιώνα.
Είναι παράλογα από κάθε πλευρά και θα πρέπει να εγκαταλειφθούν, μαζί με την πολιτική που προάγει τη λεγόμενη ενεργειακή μετάβαση.