Ο θάνατος του Βασίλη Καλογήρου

Του Μανόλη Καψή

Λοιπόν, με δυο λόγια, ο άτυχος Βασίλης Καλογήρου πέθανε από έναν συνδυασμό ασιτίας, αφυδάτωσης και εξάντλησης, που οδήγησαν στην υποθερμία και στην καρδιακή ανακοπή. Τελεία, αυτό είναι το πόρισμα των ιατροδικαστών και αυτή είναι και η άποψη της αστυνομίας.

Επίσης, ο άτυχος Βασίλης Καλογήρου, ο γιος της Εισαγγελέως των Τεμπών υποτίθεται,

πέθανε εκεί που βρέθηκε -δεν τον μετέφερε κανείς εκεί αφού τον δολοφόνησε- και όπως όλα δείχνουν, εκεί ξάπλωσε για να ξεκουραστεί. Γι' αυτό και βρέθηκαν τα γυαλιά του, δίπλα του διπλωμένα. Τέλος, επειδή και αυτό ήταν υποτίθεται "μυστήριο", το τραύμα που βρέθηκε στο υοειδές οστούν είναι μεταθανάτιο και η ρήξη είναι πιθανότατα από άγρια πουλιά ή άλλα ζώα.

Τέλος λοιπόν τα παραμύθια και πάμε παρακάτω; Όχι ακριβώς, γιατί από αυτή την απίθανη ιστορία βγαίνουν πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα, καθόλου κολακευτικά για πολλούς και ειδικά για εμάς τους δημοσιογράφους. Εξηγούμαι.

Οποιοσδήποτε πρόσεχε το πώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία, άκουγε ή  διάβαζε τις μαρτυρίες συγγενών και φίλων, οποιοσδήποτε πρόσεχε τις δηλώσεις των "ειδικών" που ερευνούσαν την υπόθεση και έψαχναν να βρουν τον εξαφανισμένο στο ποτάμι νεαρό άνδρα, καταλάβαινε ότι κάτι περίεργο συμβαίνει. Από την πρώτη-πρώτη στιγμή. Γιατί όλοι μιλούσαν για ένα παιδί -τι παιδί, κόντευε τα 40- που δεν απομακρυνόταν ποτέ από τους γονείς του; Που τον πήγαινε και τον έφερνε ο πατέρας του, λέει, ένα παιδί που ακολουθούσε τους γονείς του στα μοναστήρια και τις εκκλησίες και που δεν έφευγε ποτέ από το σπίτι. Ήταν αυτά φυσιολογικά; Όχι, δεν ήταν. Αλλά έστω ότι δεν πρόσεξε κανείς τις λεπτομέρειες. Έστω ότι κανείς δεν παραξενεύτηκε που οι συνάδελφοί του στο σχολείο όπου εργάστηκε κάποια στιγμή, έλεγαν, ότι δυσκολευόταν να βρει την έξοδο και χανόταν στις τουαλέτες.

Ήθελε πολλή φαντασία για να καταλάβεις τι κρύβει αυτή η ιστορία, όταν ο δικηγόρος αποκάλυψε ότι ο άτυχος Βασίλης είχε πάθει ένα ψυχωσικό επεισόδιο πριν από πολλά χρόνια (αλλά μην ανησυχείτε τίποτα σοβαρό…) ή όταν μάθαμε ότι ο ιατροδικαστής εντόπισε ψυχοφάρμακα στον οργανισμό του; Ήθελε πολλή φαντασία για να καταλάβεις τι συνέβαινε όταν μάθαμε από το αστυνομικό ρεπορτάζ, ότι ο φαρμακοποιός που του έδινε τα ψυχοφάρμακα ενημέρωσε την Αστυνομία τηλεφωνικά και αυτοβούλως, γιατί η μητέρα του δεν είχε πει τίποτα το σχετικό στην Αστυνομία;

Ήθελε πολλή φαντασία για να καταλάβεις τι κρύβει αυτή η ιστορία όταν οι συνάδελφοι αστυνομικοί ρεπόρτερ, αποκάλυψαν ότι η οικογένεια του άτυχου Βασίλη προμηθευόταν τα φάρμακα από την Αθήνα ταχυδρομικά, και όχι από φαρμακείο της Λάρισας (τι θα πει ο κόσμος) ή όταν διαβάσαμε ότι δεν είχε παραδώσει κάποιο ιατρικό φάκελο του άτυχου νέου στις αρχές;

Όχι φυσικά, δεν ήθελε πολύ φαντασία. Το πράγμα φώναζε. To πράγμα φώναζε ότι είχαμε να κάνουμε με έναν νέο άνθρωπο με σοβαρά ψυχικά προβλήματα και μια οικογένεια, την κλασική ελληνική οικογένεια, που αρνείται να το δει και να το αποδεχθεί. Γιατί το ψυχικό νόσημα είναι στίγμα. Και έτσι αντί για τον ψυχίατρο επιλέγει τον καλόγερο. Αντί να αναζητήσει θεραπεία, ελπίζει στο θαύμα. Πολλές φορές με τραγικές συνέπειες.

Αλλά αυτό δεν εμπόδισε το διαδίκτυο να πάρει φωτιά και να αποφανθεί: "Τον Καλογήρου τον δολοφόνησε ο Μητσοτάκης για να εκβιάσει τη μητέρα του που είναι η εισαγγελέας που εποπτεύει τις ανακρίσεις για τα Τέμπη".

Θα μου πείτε, χρειάζεται να έχεις διαβάσει το ρεπορτάζ του Σπυρόπουλου ή του Σουλιώτη, για να μην πιστέψεις την αδιανόητη ιστορία ότι ο πρωθυπουργός έβαλε να δολοφονήσουν τον γιο της Εισαγγελέως των Τεμπών; (Που δεν έχει a propos καμία σχέση η γυναίκα με τα Τέμπη, η εποπτεία της είναι τελείως τυπική.)

Τι χρειάζεται για να πιστέψεις μια τόσο εξώφθαλμα απίθανη και απίστευτη ιστορία; Σίγουρα βοήθησαν οι γονείς του άτυχου νέου,  που συντηρούσαν με τις παρεμβάσεις τους το σενάριο της δολοφονίας. Οι γονείς που αρνούνταν μέχρι τέλους να αποδεχθούν το προφανές και που προτιμούσαν το σενάριο της δολοφονίας από όλα τα άλλα (τα προφανή)… Σίγουρα βοήθησε και το μίσος στον Μητσοτάκη, μίσος που έρχεται από παλιά, από την εποχή που το κίνημα είχε σαν σύνθημα το "γα@@@ Μητσοτάκη". Βοήθησε και η πόλωση και η τοξικότητα, που έχουν πιάσει ταβάνι από το κίνημα της συγκίνησης των Τεμπών, πόλωση και τοξικότητα στην οποία συναγωνίζονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Βοήθησε φυσικά και η απώλεια κάθε εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και η οργή για τον τρόπο που επιχειρήθηκε να σβηστεί από την επικαιρότητα το θέμα, να ξεχαστεί εν όψει εκλογών και να βρουν προστασία και ασυλία οι αρμόδιοι υπουργοί. Βοήθησε και η κυρία Καρυστιανού, που βρέθηκε στην κηδεία του άτυχου νέου και έκανε λόγο για διάφορες σκέψεις που της έχουν περάσει από το μυαλό, συντηρώντας και εκείνη τη θεωρία της δολοφονίας. Μήπως έπαιξε ρόλο και η δήλωση του "σοβαρού" Σωκράτη Φάμελλου, που άφησε και αυτός υπονοούμενα, ότι ο θάνατος του νέου μπορεί να μην είναι τυχαίος και να είναι ύποπτος; Αμφιβάλλω αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Αυτοί που σίγουρα έπαιξαν ρόλο όμως στο να πάρει το αδιανόητο παραμύθι της δολοφονίας διαστάσεις, είμαστε εμείς  οι δημοσιογράφοι. Κυρίως της τηλεόρασης και ειδικά ορισμένες εκπομπές, που έδωσαν ρεσιτάλ ασοβαρότητας.

Είναι αυτοί οι δημοσιογράφοι και οι εκπομπές που καθημερινά βομβάρδιζαν τους τηλεθεατές με δήθεν κρίσιμα ερωτήματα. Πώς λέει απομακρύνθηκε ο Βασίλης Καλογήρου τόσο πολύ; Γιατί δεν τον είδε κανείς; Γιατί δεν γαύγισαν τα σκυλιά στο διπλανό μαντρί; Γιατί τα παπούτσια του δεν είχαν φθαρεί; Τι λέει ο τάδε μάρτυρας που τον είδε να τον βάζουν σε ένα ταξί; Πού πήγαν τα 70 ευρώ που είχε στην τσέπη του;

Αυτά τα κωμικά και άλλα τέτοια δήθεν σοβαρά ερωτήματα, απασχόλησαν τις εκπομπές αυτές για δεκάδες, μπορεί και εκατοντάδες τηλεοπτικές ώρες. Παρήλασαν δήθεν ειδικοί που εξήγησαν ακόμα και το πώς έπρεπε να έχει διπλωθεί το μπατζάκι του παντελονιού. Εμφανίστηκαν ακόμα και κάτι διαστημάνθρωποι που παρακολουθούσαν το μαντρί με δορυφόρους και επέμεναν ότι υπήρχε γύρω από τα ζώα ύποπτη κίνηση. Ερασιτέχνες και επαγγελματίες ντετέκτιβ, πρώην αστυνομικοί είπαν το μακρύ τους και το κοντό τους. Και η ιστορία απέκτησε βάση. Και ο κόσμος την πίστεψε.

Ακόμα και μετά την αποκάλυψη του πορίσματος των ιατροδικαστών και την απάντηση όλων των ερωτημάτων που είχαν τεθεί, οι ίδιοι δημοσιογράφοι, ανακάλυψαν ένα αυτοκίνητο εγκαταλελειμμένο σε έναν δρόμο της Λάρισας. Ναι αυτό ήταν το εύρημα, ένα παρατημένο αυτοκίνητο…Και κινητοποίησαν τις αρχές. Γιατί λέει το παρατημένο αυτοκίνητο ήταν ύποπτο. Αρκούσε αυτό το φοβερό "εύρημα" για να στηθεί ακόμα ένα μυστήριο και κυρίως να στηθεί ακόμα μια εκπομπή.

Στο πόρισμά τους για τα Τέμπη, τα μέλη της επιτροπής Διερεύνησης Ατυχημάτων γράφουν, ότι ενώ το ενδιαφέρον του τύπου για το δυστύχημα είναι μεγάλο, ελάχιστα ασχολούνται οι δημοσιογράφοι με την ασφάλεια των τρένων και συχνά μάλιστα "παραμορφώνουν τα βασικά ευρήματα". Και αφού αξιολογούν ως χαμηλής ποιότητας τα άρθρα που έχουν γραφτεί, επισημαίνουν ότι οι περισσότεροι εστιάζουν το ενδιαφέρον τους "στην αιτία της βολίδας, η οποία ενώ επιδείνωσε τις συνέπειες, δεν ήταν αιτιώδης παράγοντας του ατυχήματος".

Αλλά για την περίφημη "πυρόσφαιρα" -που δεν μπορεί, θα οφείλεται σε μια άγνωστη εύφλεκτη ύλη που μεταφέρονταν παράνομα στο τρένο, ίσως και εν γνώσει της κυβέρνησης, γιατί όχι και εν γνώσει του ίδιου του Μητσοτάκη, που έσπευσε μετά να κρύψει τα ίχνη των λαθρεμπόρων με το μπάζωμα- για την περίφημη πυρόσφαιρα λοιπόν, πώς ξεκίνησε αυτή η φιλολογία και ποιος ήταν ο ρόλος συγκεκριμένων δημοσιογράφων και εκπομπών, θα γράψουμε μια άλλη φορά. 

 https://www.capital.gr/arthra/3905628/o-thanatos-tou-basili-kalogirou/