Ένα βαγόνι αδειανό το δικό μου ταξίδι
το πεπρωμένο οδηγός τι είδους κι αυτό παιχνίδι
της νύχτας δρομολόγιο ήτανε η γραμμή του
αφετηρία άγνωστη, ο χρόνος η σιωπή του
Ένα τρένο αδειανό με σπασμένα τα φρένα
με πήρε μαζί του και τρέχει ολοένα
εισιτήριο η ζωή, μήπως ξέχασα να χτυπήσω;
Κάποιος άλλος μου το' κοψε δε πρόλαβα ούτε καν να ρωτήσω
Με πορεία τρελή και με φώτα σβησμένα
σ' ένα τρένο του τρόμου, τόσα χρόνια χαμένα
συνεπιβάτης η μοναξιά χωρίς προσωπείο
η μοίρα σταθμάρχης, τι ταξίδι γελοίο!
Απ' το τζάμι κοιτάζω το παρελθόν σα ταινία
πολιτεία ανάμνηση, διάσπαρτα παντού ονείρων μνημεία
Μα να ! Μια φιγούρα σκιά απέναντί μου κοιτάζω
κουρασμένη ζωή, καθρέφτης σου είμαι....πόσο σου μοιάζω...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .