Προσπάθησα
πολύ χθες βράδυ, να θυμηθώ τα όσα ζήσαμε... Να θυμηθώ όλα εκείνα τα λόγια, τις
λέξεις που ανταλλάξαμε κείνες τις τελευταίες στιγμές ...τις στιγμές που
οι ώρες πάγωσαν στο παρανοϊκό παραλήρημα του χρόνου...
Τόσα χρόνια, τόσα γιατί, και τίποτα...Αυτή η
σιωπή δε λιγοστεύει ...
Μια ζωή, ασάλευτο βλέμμα, χιλιάδες όνειρα νεκρά σε μια φωτογραφία στον τοίχο της ψυχής μου...Aναρωτήθηκα πολλές φορές αν υπάρχει κάποιος τρόπος , να του πεις, όσα δεν πρόλαβες, όσα αισθάνεσαι μέσα σου και νιώθεις την ανάγκη να του τα πεις αλλά δε γίνεται να σ' ακούσει ...
Σε ποιόν να πεις αυτά που έχεις να του πεις, και που έχουν ένα και μόνο έναν αποδέκτη που θέλεις να τα ακούσει;
Η σκιά της απουσίας έχει βαρύνει τη ψυχή μου, ο αγέρας της αποπνικτικός, οι θύμησες σε μια συνεχόμενη θύελλα συναισθημάτων.... Γράφω και σβήνω λέξεις χρόνια τώρα, για να κρύψω τις πληγές μου, τις καμουφλάρω όσο καλύτερα γίνεται για να μη φαίνονται... προσποιούμαι ότι τάχα ζω, ενώ η ψυχή μου είναι μαζί σου...
Νιώθω την ανάσα σου, ανασαίνω...την ανάσα της σιωπής σου, τον παγωμένο αέρα της απουσίας σου, μέρες άχρωμες, ώρες νεκρές...σε μια παλίρροια συναισθημάτων από ένα κουρνιαχτό σκόνης που άφησε πίσω του ο χρόνος μπερδεύοντας μνήμες, και μυρωδιές νοσταλγίας...Όπου και να πέσει το βλέμμα μου παντού αποσιωπητικές εικόνες, κι όλες έχουν τη μορφή σου....και αυτή η ατελείωτη κραυγή της απουσίας σου μέρα με τη μέρα με τρελαίνει ...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .