Το χειρότερο είναι το ότι, τα εξωτερικά μας ελλείμματα είναι ξανά αντίστοιχα της εποχής 2006/10, με μία διεθνή κρίση προ των πυλών

 

Vassilis Viliardos

Είναι δύσκολο να αποδεχθούμε μετά από 15 χρόνια καταστροφικά μνημόνια, όπου ενώ έχουμε ξεπουλήσει σχεδόν ολόκληρη τη δημόσια περιουσία μας, έχει πλειστηριαστεί ένα μεγάλο μέρος των σπιτιών μας και έχουμε καταντήσει τελευταίοι στην ΕΕ σε μία σειρά οικονομικών δεικτών, παραμένοντας σε πολύ χειρότερη κατάσταση από το 2009 όσον αφορά τους μισθούς, τις συντάξεις, τις επενδύσεις, την παραγωγικότητα της εργασίας, το δημόσιο χρέος, το κόκκινο ιδιωτικό κοκ., υπήρχαν άλλοι δρόμοι – με τα μνημόνια που ασφαλώς ήταν αχρείαστα, να ήταν ο χειρότερος.

Σωστά όμως το παραδέχεται ο Ν. Χριστοδουλάκης, λέγοντας πως δεν επρόκειτο για μία κρίση δημοσίου χρέους, αλλά εξωτερικών ελλειμμάτων – ενώ εάν στις αρχές του 2009 είχαμε δρομολογήσει μία ήπια πολιτική λιτότητας, στηρίζοντας παράλληλα τις εξαγωγές και όχι την ανεύθυνη επεκτατική πολιτική του «λεφτά υπάρχουν», φροντίζοντας στο τέλος του έτους να δανεισθούμε σωστά, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να καταδικασθούμε στο ΔΝΤ και ούτε φυσικά να χρεοκοπήσουμε.

Ακόμη όμως και να μην το είχαμε κάνει, θα μπορούσαμε το 2010 να απειλήσουμε με στάση πληρωμών εντός της Ευρωζώνης – κάτι που θα ανάγκαζε τους Ευρωπαίους να αναδιαρθρώσουν το χρέος μας, για να μην χρεοκοπήσουν οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες.

Εκτός αυτού, θα μπορούσε να μας είχε στηρίξει η ΕΚΤ, μειώνοντας τα επιτόκια δανεισμού μας - όπως το είχε κάνει το 2012 για όλες τις χώρες τις Ευρωζώνης (εκτός από εμάς, αφού είχαμε ήδη υπογράψει το εγκληματικό PSI), με το γνωστό «whatever it takes».

Το χειρότερο είναι όμως το ότι, τα εξωτερικά μας ελλείμματα είναι ξανά αντίστοιχα της εποχής 2006/10, με μία διεθνή κρίση προ των πυλών – όπως το θηριώδες εμπορικό μας έλλειμμα των 34,6 δις € του 2024 που αυξάνεται το 2025 και το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών των 15,1 δις € που, το πρώτο τετράμηνο του 2025, εκτοξεύθηκε στα 6,6 δις €!