Όταν η απαξίωση των θεσμών γίνει κανονικότητα, τότε δεν έχουμε απλώς μία κρίση.
Έχουμε μετάλλαξη του πολιτεύματος.
«Να μάθουμε να ζούμε με τις φωτιές» μας είπε ο Συνολάκης, που θα άδειαζε το Μάτι σε είκοσι λεπτά. Να μάθουμε να ζούμε, επίσης, με τις πλημμύρες, να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς, να μάθουμε να ζούμε με την ακρίβεια και τη φτώχεια, να μάθουμε να ζούμε με την αδιαφάνεια, να μάθουμε να ζούμε με τα καρτέλ, να μάθουμε να ζούμε με την απουσία της Δικαιοσύνης, να μάθουμε να ζούμε με τους
δρόμους – καρμανιόλα, να μάθουμε να ζούμε με τον φόβο, να μάθουμε να ζούμε με την «ατομική ευθύνη», να μάθουμε να ζούμε με την καταστρατήγηση των νόμων και του Συντάγματος, να μάθουμε να ζούμε χωρίς εργασιακά δικαιώματα, να μάθουμε να ζούμε με το ψέμα να γίνεται είδηση και την αλήθεια να βαφτίζεται ως «τοξική».Να μάθουμε να ζούμε με τον Μητσοτάκη.
* Ζούμε στη χώρα που είναι υπουργοί «πρώτης γραμμής» οι «μουσαφιραίοι» από το ΛΑΟΣ, δημοσιογράφοι ο Άρης Πορτοσάλτε και ο Γιάννης Πρετεντέρης και πολιτική αναλύτρια η Μαριάννα Πυργιώτη. «Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει, με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις», είχε πει ο Οδυσσέας Ελύτης για τη χώρα που έβλεπε τότε, στα τέλη της δεκαετίας του ’50. Θα είχε τεράστιο ενδιαφέρον να ζούσε στις μέρες μας και να παρατηρούσε πώς, μέσα στην επίφαση της προόδου, αποσυντίθεται αυτό που κάποτε αποκαλούσαμε Ελλάδα. Όχι από την έλλειψη ελιάς, αμπελιού ή καραβιού — αλλά από την έλλειψη δημοκρατίας.
* Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν διοικεί απλώς τη χώρα. Επανεγγράφει στην ουσία τους όρους του πολιτεύματος. Και το πράττει όχι μέσα από συνταγματικές αλλαγές (θα γίνει κι αυτό) ή θεσμικές τομές, αλλά μέσα από μια συστηματική απαξίωση του πολιτικού συστήματος, του ελεγκτικού ρόλου του Κοινοβουλίου και της ανεξαρτησίας των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
* Πίσω από το προσωπείο του «εκσυγχρονιστή» και «τεχνοκράτη» Μητσοτάκη, εδραιώθηκε μια πρωτοφανής συγκέντρωση εξουσίας στο Μέγαρο Μαξίμου, αντίστοιχης με του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Τουρκία. Η Βουλή, αντί να λειτουργεί ως θεσμικό αντίβαρο, μετατράπηκε σε ένα επικυρωτικό όργανο αποφάσεων που λαμβάνονται ερήμην της δημόσιας διαβούλευσης. Η αντιπολίτευση απαξιώθηκε ως «τοξική», οι επιτροπές ελέγχου αδρανοποιήθηκαν, η διαδικασία του κοινοβουλευτικού διαλόγου συρρικνώθηκε σε fast-track νομοθετήσεις και τροπολογίες της τελευταίας στιγμής.
* Όσο για τα ΜΜΕ; Η κατάσταση είναι αντίστοιχη κι ακόμα χειρότερη. Εν μέσω κρίσης που αντιμετωπίζουν ούτως ή άλλως τα περισσότερα ΜΜΕ, η περίφημη «λίστα Πέτσα» και τα επόμενα «δώρα» στους καναλάρχες, δεν αποτέλεσαν απλώς συγκυριακές ρυθμίσεις, αλλά δημιούργησαν το σύμβολο μιας νέας σχέσης μεταξύ κυβέρνησης και ενημέρωσης. Σχέσης εξάρτησης και όχι ελέγχου. Η Ελλάδα βρέθηκε στην τελευταία θέση της Ε.Ε. στην κατάταξη ελευθερίας του Τύπου (RSF), καταγράφοντας φαινόμενα παρακολούθησης δημοσιογράφων, συστηματικής υπονόμευσης ερευνητικής δημοσιογραφίας και ωμής κυβερνητικής παρέμβασης στον δημόσιο λόγο.
* Η απαξίωση των θεσμών και των «πυλώνων» της Δημοκρατίας δεν είναι απλά μια παρενέργεια. Είναι στρατηγική. Ένα σχέδιο που εκτελείται μεθοδικά, με τον μανδύα της σταθερότητας, της οικονομικής ανάπτυξης και της απολιτικής τεχνοκρατίας.
Ο πολίτης καλείται έτσι να συνηθίσει: Να μάθει να ζει χωρίς ουσιαστική ενημέρωση, με μία βουλή – βιτρίνα και βλέποντας καθημερινά φαινόμενα ανεξέλεγκτης εξουσίας, χωρίς λογοδοσία.
* Αλλά η Δημοκρατία δεν είναι υπόθεση συνήθειας. Είναι υπόθεση αντίστασης. Κι όταν η απαξίωση των θεσμών γίνει κανονικότητα, τότε δεν έχουμε απλώς μία κρίση.
Έχουμε μετάλλαξη του πολιτεύματος.
H NTAMA
https://www.documentonews.gr/article/na-mathoyme-na-zoyme-me-ton-mitsotaki/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .