Σε νοστάλγησε η ψυχή μου... σε επιθύμησαν οι αισθήσεις μου, κι έψαξα να σε βρω σε εκείνα τα δικά μας ηλιοβασιλέματα, σε εκείνα τα φευγάτα απόβραδα τότε που κοιτάζαμε τ' αστέρια και κάναμε όνειρα...τότε που οι παλμοί της καρδιάς μου ήταν συντονισμένοι με τους παλμούς της δικής σου καρδιάς...τότε που γράφαμε τα ονόματά μας στο ακρογιάλι, εκεί που όταν έσκαγε το κύμα .. τα έσβηνε, κι εμείς γελούσαμε..
.Είσαι εκεί, που τα όνειρα αφήνουν βαθιά σημάδια, είσαι εκεί που η απουσία στοιχειώνει τα βράδια μου και τις μέρες μου...είσαι μέσα στις σκέψεις μου και στο πλάνο των ματιών μου, είσαι παντού, είσαι όπου είμαι εγώ κι ας μη σε βλέπω, κι ας μη σ' αγγίζω, νιώθω την αύρα σου...μεθώ με το άρωμά σου ...ακόμα και η ηχώ της φωνής σου με συντροφεύει όλα αυτά τα χρόνια της απουσίας ..ποτέ ΔΕΝ έφυγες από κοντά μου...Είσαι εδώ...και δεν είσαι... δεν πρόλαβα να σε κρατήσω....δε πρόλαβα...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .