Ίσως τότε, να είναι η μέρα που ο Πάνος είπε στον γιό του: Μην ανησυχείς αγόρι μου δεν θα σε αφήσω, θα την βρούμε την αλήθεια , ΜΑΖΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ.

 

Όταν όλος ο κόσμος αποχώρησε από την αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου που πήγαινε ο Ντένις, όταν αγκάλιασε έναν- έναν ξεχωριστά τις εκατοντάδες ανθρώπων που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση, ευχαριστώντας τους για την συμπαράσταση και τα καλά τους λόγια, όταν έφυγαν οι δημοσιογράφοι που κάλυπταν την εκδήλωση, χάσαμε για λίγο τον Πάνο.

Από το χώρο είχανε αποχωρήσει σχεδόν οι πάντες και η οικογένεια του τον έψαχνε για να φύγουν να ξεκουραστούνε, γιατί την επομένη τους περίμενε άλλη μία δύσκολη ημέρα. Ξημέρωνε η 28 Φλεβάρη 2025 και έπρεπε να είναι στο Σύνταγμα, μαζί με τα εκατομμύρια κόσμου από όλη την Ελλάδα, και με όλες τις άλλες οικογένειες που οι άνθρωποί τους βρέθηκαν στο μοιραίο τρένο.

Η σύζυγος του η Μιρέλα με ρώτησε αν είδα κάπου τον Πάνο και της απάντησα αρνητικά. Καθίσαμε μαζί με τον άλλον γιο της, τον Κριστιάν κοντά στην πόρτα της εξόδου του σχολείου και περιμέναμε τον Πάνο να εμφανιστεί από λεπτό σε λεπτό. Ρώτησα έναν φίλο μου που κάλυπτε φωτογραφικά την εκδήλωση εκείνο το βράδυ, αν είδε κάπου τον Πάνο. Μου απάντησε: Εδώ είναι! Και μου έδειξε την κάμερα του. Είχε απαθανατίσει με την φωτογραφική του μηχανή χωρίς να το ξέρει ο Πάνος την πιο συγκλονιστική στιγμή της βραδιάς. Τον πατέρα να στέκεται μπροστά στο πορτρέτο του αδικοχαμένου γιού του, σε μια ήσυχη και άδεια αίθουσα, και να συζητάνε κάτι που μόνο οι δυο τους ακόμα ξέρουν.

Ίσως τότε, να είναι η μέρα που ο Πάνος είπε στον γιό του: Μην ανησυχείς αγόρι μου δεν θα σε αφήσω, θα την βρούμε την αλήθεια , ΜΑΖΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ.

Ο ΠΑΝΟΣ ΡΟΥΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ.

Η φωτογραφία δεν δημοσιεύτηκε ποτέ και ο Χάρης Εργατίδης που την τράβηξε μου την έδωσε πριν λίγες ημέρες, και μου ζήτησε να την δείξω στον Πάνο, και αν ο ίδιος θέλει τότε να την δημοσιεύσω.

Αλέξης Σπύρου