«Πληρώνω μόνο αυτά που χρωστώ»

Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για αμφιλεγόμενο πρόσωπο στον χώρο του. Ο ασυμβίβαστος Νότης Σφακιανάκης, ένας καλλιτέχνης-φαινόμενο, που έχει χαράξει τη δική του ιδιαίτερη πορεία, αποζητώντας μέσα από τα τραγούδια του να επικοινωνήσει και τους προβληματισμούς του.

Ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι έχεις σημαδέψει σχεδόν όλη τη ζωή μου. Τι άλλο μπορεί να ζητήσει ένας καλλιτέχνης; Εκτός από το να έχουν τέτοια διάρκεια τα τραγούδια του; «Θεωρώ τον εαυτό μου διπλά ευλογημένο, το ότι αγαπάει ο κόσμος τα τραγούδια μου αλλά και εμένα».

Όταν ήσουν μικρός τι ονειρευόσουν; «Από τριών ετών, και είναι καταγεγραμμένο αυτό σε φωτογραφία, τραγούδησα για πρώτη φορά με κλειστά τα μάτια, καθώς από μικρός ήμουν και παραμένω ντροπαλός. Με συνέπεια να κλείνω τα μάτια μου ακόμη και τώρα την ώρα που τραγουδάω… για να πηγαίνω πιο κοντά στην ουσία του τραγουδιού, έτσι ώστε να μπορεί να το εισπράττει και ο ακροατής. Το όνειρό μου ήταν να γίνω τραγουδιστής ή ποδοσφαιριστής. Τα κατάφερα και τα δύο, παίζω εξίσου καλά και ποδόσφαιρο».

Ποια είναι τα μουσικά βιώματά σου; «Μεγάλωσα σε ένα μουσικό περιβάλλον χωρίς όμως να είναι επαγγελματικό. Όταν ήμουν μικρός, ο παππούς μου είχε ένα ραδιοφωνάκι, από όπου άκουγα λίγα μουσικά προγράμματα της κρατικής ραδιοφωνίας σε πολύ συγκεκριμένες ώρες. Ένα από τα ερεθίσματα που είχα ήταν αυτά τα τραγούδια της εταιρείας Minos. Ήταν συγκλονιστικά και τα τραγουδούσαν στον δρόμο, ακούγονταν από το παράθυρο της γειτόνισσας, της κυρίας Ριρίκας, ή παίζονταν στο καφενείο, που πηγαίναμε στις εξόδους μας. Κατόπιν από τον θείο μου τον Τζενάρδο, που μονίμως άκουγε λαϊκό τραγούδι από τις εποχές του '50 και του '60 έχω εισπράξει όλα αυτά τα ακούσματα. Από τα δεκαπέντε μου και μετά ασχολήθηκα αποκλειστικά και μόνο με την ξένη μουσική, γιατί έπαιζα ως DJ σε κλαμπ».

Υπάρχει σήμερα για εσένα κακό τραγούδι; Σαν έννοια και είδος; «Ανάποδα πρέπει να με ρωτήσεις, υπάρχει καλό τραγούδι; Ναι, υπάρχει σε πολύ μικρές δόσεις καλό τραγούδι, γιατί κακό τραγούδι έχουμε πάρα πολύ. Παλαιότερα είχαμε ένα 60% καλό τραγούδι και 40% κακό τραγούδι, σήμερα η αναλογία είναι ανάποδα. Όλα είναι όμοια, παρόμοια, ίδιες φωνές που δεν τις ξεχωρίζεις. Σαν άνθρωποι που έχουν πάει όλοι στο ίδιο στούντιο και έχουν ηχογραφήσει με τους ίδιους ανθρώπους, ακούς τον ίδιο ήχο ακριβώς. Αυτό είναι πολύ λυπηρό γιατί το τραγούδι είναι πολιτισμός. Ο πολιτισμός μας δυστυχώς είναι σε πτώση».

Η δήλωσή σου «δεν πληρώνω την έκτακτη εισφορά» φαίνεται ότι βρήκε πολλούς αποδέκτες. Το υποστηρίζεις ακόμη; Γιατί υπάρχει κόσμος που ασπάζεται τις τοποθετήσεις των καλλιτεχνών. «Πάντα έλεγα ότι ο άνθρωπος που βγαίνει και μιλάει πρέπει να έχει συναίσθηση τι λέει. Πολλές φορές μπορεί να επηρεάσει κάποιους ανθρώπους. Στο θέμα της έκτακτης εισφοράς: εγώ να συνεισφέρω σε ποιον; Στους απατεώνες που ξεγέλασαν τον λαό αυτής της χώρας; Όχι βέβαια… Σε μια χοάνη που τα καταπίνει όλα; Πληρώνω μόνο αυτά που χρωστώ και τα χρωστούμενά μου είναι κατά πολύ λιγότερα από αυτά που μου παίρνουν. Το κράτος μου αποσπά το 50% των χρημάτων που εγώ με κόπο έχω αποκτήσει. Και τώρα έρχεται και μου λέει επιπλέον. Είναι παράνομο, μας τα παίρνουν νταηλίκι. Έχεις τη μηχανή του κράτους που υποστηρίζει αυτή τη συμπεριφορά και εμείς οι πολίτες δεν έχουμε τη συμπαράσταση από τη Δικαιοσύνη, που είναι το υπέρτατο αγαθό ενός ανθρώπου και μιας πολιτείας, που είναι το δίκαιο».

Πηγή: Espresso της Κυριακής