ΚΡΙΣΗ ΧΡΕΟΥΣ Ή ΚΡΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ;

Πολλά σενάρια έχουν επινοηθεί για έξοδο από την Κρίση Χρέους. Όλα όμως έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό το ότι βασίζουν την έξοδο από την Κρίση Χρέους στον περαιτέρω δανεισμό! Ως γνωστόν ο δανεισμός γίνεται βασικά με την έκδοση ομολόγων που αγοράζουν σχεδόν αποκλειστικά οι τράπεζες. Αυτό που γίνεται λοιπόν είναι ότι, όταν είναι να λήξουν τα ομόλογα, εκδίδονται νέα ομόλογα μεγαλύτερης αξίας, που καλύπτουν την επιστρεπτέα αξία των παλαιών ομολόγων συν ένα ποσόν που μας χρειάζεται για να λειτουργήσουμε σαν κράτος και που περίπου ισούται με την αξία των παλαιών ομολόγων. Έτσι, είναι προφανές ότι ο περαιτέρω δανεισμός αυξάνει αντί να μειώνει το χρέος. Είναι δηλαδή σαν να δανειζόμαστε κατά τακτικά χρονικά διαστήματα ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσόν, χωρίς να επιστρέφουμε τίποτε, αυξάνοντας έτσι το χρέος.


Ο δανεισμός ουσιαστικά, όπως είπαμε, γίνεται από το Τραπεζικό Σύστημα (Τ.Σ.). Έστω λοιπόν ότι το συνολικό χρήμα που διαθέτει το Τ.Σ. είναι Τ. Έστω επί πλέον ότι στο Τ συγκαταλέγεται και όλο το χρήμα πού κυκλοφορεί, πράγμα που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, καθώς όλο και περισσότερες συναλλαγές γίνονται μέσω τραπέζης. Στην πραγματικότητα εκείνο που συμβαίνει, και μας αναγκάζει να δανειζόμαστε, είναι ότι το συνολικό εισόδημα είναι μεγαλύτερο από τη συνολική παραγωγή. Πώς «θεραπεύεται» αυτό σήμερα; Απλούστατα διά δανεισμού (από το Τ.Σ. φυσικά) του επιπλέον της παραγωγής εισοδήματος.
Έστω λοιπόν ότι το ποσόν αυτού του δανεισμού είναι Δ, σε ετήσια βάση. Τότε, το χρέος θα αυξάνεται κατά μία αριθμητική πρόοδο Δ, 2Δ, 3Δ, … . Ακόμη όμως και αν δεν πληρώνουμε τόκους, υπάρχει ένας μέγιστος αριθμός Ν ετών πού θα μπορούμε να δανειζόμαστε, τέτοιος δηλαδή ώστε ΝΔ = Τ. Είναι προφανές ότι μετά από Ν = Τ/Δ έτη δεν θα μπορούμε άλλο να δανειζόμαστε, γιατί όλο το Τ θα έχει εξαντληθεί. Τι θα γίνει λοιπόν τότε;
Ασφαλώς οι εξαθλιωμένοι και πεινασμένοι όχλοι δεν θα κάτσουν να περιμένουν το βιολογικό τους τέλος με σταυρωμένα χέρια. Εκείνο που μπορεί λοιπόν να προβλέψει κανείς από τώρα με βεβαιότητα είναι ότι θα επικρατήσει μια μεγάλη κοινωνική αναστάτωση που θα οδηγήσει αναγκαστικά σε επανάσταση, από την οποία δεν θα γλυτώσει καμία τράπεζα, και η οποία θα οδηγήσει στην ανάδειξη εντελώς νέου πολιτικού συστήματος, που θα εγκαθιδρύσει μια νέα Οικονομία πάνω σε υγιείς βάσεις.
Ποιές θα είναι αυτές οι υγιείς βάσεις, θα ρωτήσει ίσως κανείς. Το κλειδί για να απαντηθεί αυτή η ερώτηση είναι η σχέση Δ = Εισόδημα – Παραγωγή. Μέχρι τώρα είχαμε μάθει να ζούμε με Δ >0, δηλαδή Εισόδημα > Παραγωγή (καταναλώνοντας με άλλα λόγια περισσότερα από όσα παράγουμε). Τούτο είναι τελείως αφύσικο. Η μόνη λύση λοιπόν είναι να γίνει Δ < ή = 0, δηλαδή Εισόδημα < ή = Παραγωγή. Αν τούτο γίνει πριν έλθει το τέλος της σημερινής Μεγάλης Κρίσης, που θα είναι και η Τελική Κρίση συγχρόνως, δηλαδή η «Καταστροφή», τόσο το «καλύτερο».
Η λύση λοιπόν και έξοδος από την Οικονομική Κρίση είναι είτε να μειώσουμε το Εισόδημα (δρόμος που ακολουθείται σήμερα) ή, αν θέλουμε να διατηρήσουμε το Εισόδημα ως έχει, να αυξήσουμε την Παραγωγή. Κρίνω προσωπικά ότι ο δεύτερος αυτός δρόμος είναι η μόνη υγιής λύση. Ο γράφων έχει περιγράψει τις λεπτομέρειες αυτής της λύσης στο άρθρο του «ΦΟΡΟΣ ΑΦΑΙΡΟΥΜΕΝΗΣ ΑΞΙΑΣ (Φ.ΑΦ.Α.), ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση» (εφ. «Χ.Α.» της17/11/10). Δυστυχώς οι απόψεις μου δεν εισακούστηκαν, με αποτέλεσμα, αφού το Δ παραμένει θετικό, να πηγαίνουμε από Μνημόνιο σε Μνημόνιο, δηλαδή από δανεικά σε δανεικά (όπως είχα προβλέψει), συνεχίζοντας έτσι την πορεία μας στην οδό της απωλείας, που όπως έγραψα πιο πάνω οδηγεί κατ’ ευθείαν στην «καταστροφή»!
Φυσικά η σημερινή Οικονομική Κρίση δεν περιορίζεται μόνον στην Ελλάδα. Ήδη έχει γίνει Ευρωπαϊκή. Και επειδή η νοοτροπία του «Εισόδημα > Παραγωγή», δηλαδή του να ζούμε με δανεικά, έχει γίνει «φιλοσοφία» σχεδόν όλων των κρατών, δηλαδή παγκόσμια, είναι επόμενο η Κρίση αυτή να επεκταθεί τελικά σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αυτή η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση μπορεί κανείς να προβλέψει με βεβαιότητα ότι θα είναι η επεκταθείσα Τελική Κρίση. Θα είναι πλέον η Τελική Παγκόσμια Κρίση του Καπιταλισμού και αναμφίβολα του πολιτικού του φορέα, του Φιλελευθερισμού. Εκτός τότε από επαναστάσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, ούτε έναν Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μπορεί κανείς να αποκλείσει. Και καθώς οι εξελίξεις επιταχύνονται, δεν αποκλείεται να μην απέχουμε πλέον πολύ από αυτήν την «Καταστροφή»!
Περιοριζόμενοι σε εθνικά πλαίσια, στη σχέση Δ = Εισόδημα – Παραγωγή που αναφέραμε, ο όρος Παραγωγή ισούται με το ΑΕΠ, ο όρος Εισόδημα περιλαμβάνει το εισόδημα του Ιδιωτικού Τομέα και το εισόδημα που προκύπτει από τις κρατικές Δαπάνες, οπότε το Δ δεν είναι παρά το εθνικό έλλειμμα. Δεν πρέπει να συγχέεται λοιπόν το Δ με το έλλειμμα του προϋπολογισμού, που ισούται με τα κρατικά Έξοδα (κρατικές Δαπάνες + Τόκοι δανεισμού) μείον τα κρατικά Έσοδα (δηλ. τους Φόρους). Δεν είναι λοιπόν απλώς θέμα προϋπολογισμού, αν και έχει και αυτός πρόβλημα.
Βεβαίως, σε σχέση με την Ελλάδα, ο στόχος για μείωση του πρωτογενούς ελλείμματος του προϋπολογισμού (κρατικές Δαπάνες – Φόροι) μέχρι της μετατροπής του σε πρωτογενές πλεόνασμα, αν το πλεόνασμα τούτο επεκταθεί, θα βοηθήσει στην αποπληρωμή των δανείων. Βασικά θα εξασφαλισθεί η πληρωμή των ετήσιων Τόκων, αν καταφέρουμε τελικά να ισοσκελίσουμε τον Κρατικό Προϋπολογισμό.
Προς το σκοπό αυτό, αντί να αυξάνουμε τούς φορολογικούς συντελεστές και τους συντελεστές ΦΠΑ, πιο αποτελεσματική θα ήταν η εισαγωγή του Φ.ΑΦ.Α. (βλ. το μνημονευθέν άρθρο μου) διά αυξήσεως της Παραγωγής (ΑΕΠ) (με τον τρόπο που προτείνω στο άρθρο μου αυτό). Δεν χρειάζεται λοιπόν επίσης αύξηση της φορολογητέας ύλης διά αυξήσεως της φορολογικής βάσης με φορολόγηση μικροτέρων εισοδημάτων, παρά μόνο διά φορολογήσεως των πρώην ανέργων που θα εισέρχονται στην εργασία σε δουλειές που μπορούν (και πρέπει) να δημιουργηθούν για να αυξηθεί έτι πλέον η παραγωγή. Έτσι, με τον Φ.ΑΦ.Α. ουσιαστικά, θα μπορούσαμε να αφήσουμε επιτέλους τα εισοδήματα (του Δημόσιου Τομέα, δηλ. τα περιεχόμενα στις κρατικές Δαπάνες, καθώς και του Ιδιωτικού Τομέα) αμείωτα!

Ε.Χ.

 Υ.Γ. Θα μπορούσε ίσως κανείς να πει ότι το ποσόν Δ που δανειζόμαστε κάθε έτος ξαναγυρνάει στο Τ.Σ. και έτσι το Τ.Σ. θα συνεχίσει να «κατέχει» το Τ και επομένως εμείς θα μπορούμε πάλινα δανειζόμαστε το ποσόν Δ, επ’ άπειρον. Τούτο όμως δεν είναι σωστό γιατί στην πραγματικότητα δεν δανειζόμαστε μόνον Δ κάθε χρόνο. Το ποσόν που δανειζόμαστε ακολουθεί εν χρόνωτην αριθμητική πρόοδο Δ, 2Δ, 3Δ, 4Δ,.. Ενώ αντιστοίχως επιστρέφουμε κάθε χρόνο τα ποσά 0, Δ, 2Δ, 3Δ,… Έτσι, αν το Νστό έτος δανειστούμε ΝΔ, επιστρέφοντας (Ν-1)Δ, το επόμενο έτοςΝ+1 θα πρέπει να δανειστούμε (Ν+1)Δ (και να επιστρέψουμε ΝΔ), που όμως (Ν+1)Δ = Τ+Δ > Τ, δηλαδή τόσο μεγάλο ποσόν που δεν υπάρχει και επομένως η όλη διαδικασία καταρρέει!
===============================================================================================================================================================

Το 90% του χρέους είναι σε Ελληνικό Δίκαιο: Ετοιμάζονται να το παραχωρήσουν οι πολιτικάντηδες!

Financial Times: «Η Αθήνα διατηρεί ακόμη ένα ατού: Άνω του 90% των ομολόγων έχουν εκδοθεί βάσει του ελληνικού δικαίου. Έτσι οι όροι πληρωμής μπορούν να τροποποιηθούν κάθε στιγμή»

Αποκαλυπτικό είναι το δημοσίευμα της γερμανικής έκδοσης των «Financial Times», το οποίο δείχνει την δύναμη που έχει, προς το παρόν, η Ελλάδα, σχετικά με το χρέος και την οικονομική κρίση. Αυτό, μάλιστα, φτάνει για να εξηγήσει το γιατί οι Έλληνες πολιτικοί αποσιωπούν το συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο πραγματικά «καίει». Είχαμε γράψει ότι το μεγαλύτερο μέρος του Ελληνικού χρέους διέπεται από το Ελληνικό Δίκαιο, δίνοντας στην Ελλάδα μια μεγάλη δύναμη έναντι των διεθνών τοκογλύφων. Αυτή είναι η εθνική κυριαρχία και το ότι η Ελλας μπορεί να προστατεύσει τα ίδια της τα συμφέροντα. Αντιθέτως η υπαγωγή του χρέους και των ομολόγων στο Αγγλικό Δίκαιο μεταφέρει το θέμα σε αγγλικά δικαστήρια που προφανώς δεν ενδιαφέρονται για το καλό αυτού του τόπου.

Γράφει λοιπόν η γερμανική εφημερίδα: «Η Αθήνα διατηρεί ακόμη ένα ατού: Άνω του 90% των ομολόγων έχουν εκδοθεί βάσει του ελληνικού δικαίου. Έτσι οι όροι πληρωμής μπορούν να τροποποιηθούν κάθε στιγμή»

Και ποια είναι η αντίδραση των πολιτικών του ελλαδικού (γιατί Ελληνικό δεν το λές) Κοινοβουλίου; Ο μεν Υφυπουργός Οικονομικών, Σαχινίδης, λέει ότι το δίκαιο στο οποίο θα υπαχθούν τα ομόλογα μετά την ανταλλαγή τους (PSI) είναι προς συζήτηση, ενώ από την ΝΔ έχουμε την δήλωση του βουλευτή της ΝΔ, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, ο οποίος λέει ότι η υπαγωγή των ομολόγων στο Βρετανικό Δίκαιο δεν είναι μείζον θέμα, προαναγγέλοντας ουσιαστικά την διάθεση της ΝΔ να υποβαθμίσει και να παραχωρήσει το ζήτημα.

Άλλωστε «τζάμπα» είναι για την ΝΔ… Μετά, όταν οι δανειστές με αποφάσεις βρεταννικών δικαστηρίων θα αρχίσουν τις κατασχέσεις, θα λέει ότι ο υπουργός οικονομικών την περίοδο του PSI ήταν από το ΠΑΣΟΚ, και θα προφασίζονται πως αυτοί δεν έχουν ευθύνη, ποντάροντας στην κοντή μνήμη του Ελληνικού Λαού.

Είναι υπεύθυνα και τα τρία κόμματα που συγκυβερνούν αυτή τη στιγμή για όσες δραματικές εξελίξεις πρόκειται να επιβληθούν στην Πατρίδα μας, από τους διεθνείς τοκογλύφους. 
πηγή

 http://cretanpatriot.wordpress.com