Ένας κόσμος ζωντανών -νεκρών...

Με τις εκλογές του ΠΑΣΟΚ  οι εχθροί μου έκαναν επίδειξη ισχύος. Φώναξαν πως είναι εδώ, και πως η χώρα μου δεν καταστράφηκε τόσο όσο πρέπει, πως η ελπίδα μου διαβάζοντας παλιές ιστορίες ηρωικών στιγμών και θρύλων των προγόνων μου, δεν είναι αρκετή να ανθίσει σε ένα ξερό άνυδρο και πατημένο μέρος όπως η Ελλάδα του σήμερα. Δήλωσαν πως η Νέα Τάξη Πραγμάτων που με έκανε να ντρέπομαι για αυτό που είμαι, είναι εδώ και είναι ακόμα δυνατή.

Ο καγχασμός θριάμβου του δυνατού απέναντι στον πληγωμένο και αδύνατο; 
Η έπαρση της περηφάνιας απέναντι σε αυτό που σήμερα ξεχάστηκε και είναι "γραφικό"; Ο παλιός κόσμος που συνεχίζει να τρώει τις σάρκες αυτού που παλεύει χρόνια τώρα να γεννηθεί;

Δεν θα πω ποιος σας έδωσε το δικαίωμα για κάτι τέτοιο. Είναι ο ίδιος που σας επέτρεψε να βάλετε το συμφέρον του εαυτού σας και του παιδιού σας πάνω από το συμφέρον όλων των άλλων και όλων των παιδιών που γέννησε αυτός ο τόπος.
Είναι αυτός που επέτρεψε σε όλους τους ξένους να έρθουν εδώ και να μας βάλουν στην άκρη ως ακατάλληλους για να αποφασίζουμε για την ίδια μας την ζωή και να ορίζουμε την ίδια μας την τύχη. Είναι ο εαυτός σας και χαίρομαι γι' αυτό. Γιατί είδα ανθρωπάκια, να στριμώχνονται πίσω από κάλπες για να δοξάσουν το σάπιο, το βρόμικο και το προδοτικό, ανθρωπάκια γεμάτα με υποσχέσεις για το αύριο και μέχρι την μέρα που θα πεθάνουν,πάνω σε ένα μονό κρεβάτι,έχοντας φάει, κοιμηθεί , διασκεδάσει. Ανθρωπάκια που μετά από αυτό, δεν θα τα θυμάται κανείς γιατί δεν θα το αξίζουν. Ανθρωπάκια που όταν γυρίζουν το κεφάλι τους, τους αρέσει αυτό που βλέπουν, την κατάντια των άλλων, την φτώχεια,την διαφθορά.

Δεν θα κάτσουμε όμως με σταυρωμένα τα χέρια, ο χρόνος μας τελειώνει. Η πικρή γεύση από την ήττα δεν έχει ξεθωριάσει από το στόμα μας.      Οι φωνές εκείνων που ποδοπατήθηκαν, ξεγελάστηκαν ,χλευάστηκαν δεν έχουν σβήσει ακόμα. Είμαστε πολλοί. Είμαστε αποφασισμένοι. Κάνατε επίδειξη ισχύος. Τώρα ήρθε η ώρα να κάνουμε και εμείς. Εμάς που ποτέ δεν μας υπολογίσατε. Εμάς που στον δικό σας αυστηρά προσωπικό κόσμο δεν υπήρξαμε ποτέ. Είσαστε 200.000 άλλα εμείς είμαστε πολλοί περισσότεροι. Η μέρα έρχεται. Όλοι μας θα πάμε να δηλώσουμε την ήμέρα των εκλογών.
 Ότι δεν σας θέλουμε! Ότι δεν θέλουμε  κανέναν από εσάς!!
Μισούμε το πράσινο όπως και το μπλε,μισούμε το κόκκινο και όλα τα χρώματα που εσείς μας βάλατε να βλέπουμε.
 Ήρθε η ώρα να καταλάβετε ότι δεν πετύχατε τίποτα,εσείς και τα αφεντικά σας. Περιμένετε.

Δροσάκης Κών/νος

Blog "oxafies"