Η δική μου Αριστέα... και η στάχτη, που δεν θα πιάσει τόπο!

Η πηγή της φωτογραφίας,  ΕΔΩ

Λέγομαι Σπύρος Κανελλόπουλος, το γένος Μπουγάτσου.
Ξέρω, ότι τούτες τις ώρες το όνομα Μπουγάτσος είναι της μόδας. Αιτία είναι, ο θάνατος της δημοσιογράφου Αριστέας Μπουγάτσου!
Ναι ήταν συγγενής μου η Αριστέα! Την θυμάμαι να έρχεται στους Γαργαλιάνους κατά τις διακοπές των Χριστουγέννων και της Λαμπρής και να κουβεντιάζουμε με τις ώρες για την πολιτική. Ήταν εκείνη φοιτήτρια στην ΑΣΟΕΕ κι εγώ στο λυκόφως τής μαθητικής και στο λυκαυγές της φοιτητικής μου ζωής! Διαφωνούσαμε σε πολλά πολιτικά θέματα! Όμως από τότε εκείνο που μας ένωνε, ήταν η ειλικρίνεια των απόψεών μας και η ευχαρίστηση που εγώ
τουλάχιστον γέμιζα συζητώντας μαζί της. Τα χρόνια περνούσαν και η Αριστέα διάλεξε το δρόμο της. Έγινε δημοσιογράφος και εργάστηκε στον "Επενδυτή", την "Καθημερινή", την "Ελευθεροτυπία" και στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ. Έμεινε όμως και άνεργη η Αριστέα γιατί δεν αντιλαμβανόταν τη δημοσιογραφία ως υπηρεσία προς τον ιδιοκτήτη του μέσου που εργαζόταν! Την επισκεπτόμουν κάποιες φορές στην "Καθημερινή" όταν ακόμα βρισκόταν στην οδό Σωκράτους αλλά και αργότερα στο Φάληρο. Της άρεσε να εκμυστηρεύεται σε κάποιον που ήταν συγγενής της, αλλά και έξω απ' τον επαγγελματικό της χώρο. Απελευθερωνόταν! Μου είχε εμπιστοσύνη και την τίμησα. Δεν έγραψα ποτέ τίποτα σ' αυτό το ιστολόγιο που θα την εξέθετε! Είχε εχθρούς η Αριστέα! Έπαιζε με την φωτιά! Έκανε αποκαλύψεις! Θυμάμαι την κουβέντα της σε μια καφετέρια κοντά στην "Καθημερινή" τον Ιανουάριο (;) του 2007:
- Σπύρο, τελειώνω από δω, θέλουν να μου κλείσουν το στόμα τα σκυλιά. Απορρίπτουν θέματά μου! Θέλουν να γράφω θέματα για... ποιότητα ζωής, μου προτείνουν μέχρι και αργομισθία!
- Τι εννοείς αργομισθία; Την ρώτησα.
- Να μη δουλεύω ρε, να μην γράφω, να μην εμφανίζομαι στην εφημερίδα! Μου απάντησε ξεκαρδισμένη απ' τα γέλια.
- Και τι θα κάνεις;
- Θα τους χέσω, βρίσκεις τίποτα καλύτερο;
Είπαμε κι άλλα, είπαμε, είπαμε, είπαμε...
Πήγε στην "Ελευθεροτυπία" και συνέχισε...
Στην καριέρα της η Αριστέα, έγραψε αποκαλύπτοντας πολλά για τη Siemens, τον Κόκκαλη, τον Ψυχάρη, το Βουρλούμη, τον Λαυρεντιάδη, τις υποκλοπές...
Ακόμα θυμάμαι τη διήγησή της για ένα περιστατικό στο υπουργείο Οικονομικών επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη (1990 - 1993). Βρισκόταν στον προθάλαμο του υπουργού και αντίκρισε τον Σ. Κόκκαλη να αποχωρεί απ' το γραφείο του Στέφανου Μάνου μαινόμενος, βρίζοντας θεούς και δαίμονες. Έψαξε, ρώτησε, διασταύρωσε και τελικά αποφάνθηκε για το περιστατικό: Λίγα είναι τα ψωμιά του Μητσοτάκη. Και ήταν λίγα...
Τούτες τις ώρες Αριστέα, γράφονται πολλά για σένα! Που είσαι για να δεις πώς σε "κλαίνε" κάποιοι "συνάδελφοί" σου! Τέτοια δόξα δεν την είχες φανταστεί! Διάβασα ότι τα blog, ψάχνουν για φωτογραφίες σου στο διαδίκτυο και δεν βρίσκουν. Δεν σε ενδιέφερε η προβολή του προσώπου σου, γιατί δεν ήσουν συμβατική δημοσιογράφος. Ήθελες να μην σε γνωρίζουν! Μην ξεχνάς, ότι πολλοί νόμιζαν πως το όνομά σου ήταν ψευδώνυμο κάποιου άλλου προσώπου. Πίστευες ότι ως αφανής μπορούσε να μάθεις περισσότερα, καθήμενη κοντά στο τραπέζι κάποιου επωνύμου. Αν και δεχόσουν απειλές για τη ζωή σου, δεν απευθύνθηκες ποτέ στην αστυνομία! Δεν ήθελες όπως έλεγες να γίνεις κι εσύ σούργελο. Σου αρκούσε να προσέχεις σε τι χώρους πηγαίνεις, να κοιτάς γύρω σου, να είσαι υποψιασμένη...
Ήσουν αντράκι Αριστέα! Πάλεψες απ' το καλοκαίρι του 2009 με τον καρκίνο και τη νύχτα της 9ης προς 10η Φεβρουαρίου 2013 μας άφησες. Τώρα είσαι κοντά στον πατέρα σου, τον θείο Βασίλη και μας βλέπεις. Εγώ αυτό πιστεύω, ότι μας βλέπεις! Τι να σου πω... εσύ ξέρεις αν έχω δίκιο!
Κατόπιν επιθυμίας σου δεν ανακοινώνεται η κηδεία σου! Ήσουν αντισυμβατική στη ζωή, δεν θα ήσουν στο θάνατό σου;
Καλό σου ταξίδι και μην ξεχνάς... Η στάχτη που μας ρίχνουν στα μάτια, με ανάλαφρη και... cool δημοσιογραφία, για να μην βλέπουμε την σάπια πραγματικότητα, δεν θα πιάσει τόπο. Τα γραπτά σου παραμένουν ζωντανά!

Σπύρος Παν. Κανελλόπουλος (το γένος Μπουγάτσου)

 εδώ.http://math-telos-agras.pblogs.gr/