Του Κώστα Στούπα
Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τη σύγκρουση με τον τοίχο της πραγματικότητας το 2015 επιχειρούν να εμφανίσουν την εικόνα πως έχουν κάνει στροφή προς το Κέντρο προκειμένου να καλύψουν τον πολιτικό χώρο που ορίζεται ως Κεντροαριστερά.
Την υποκριτική αυτή εικόνα υποστηρίζει και η καιροσκοπική και χωρίς όρους στήριξη από τους Ευρωπαίους Σοσιαλδημοκράτες.
Ο πολιτικός χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού (περιλαμβάνει τους χώρους που αυτοπροσδιορίζονται σαν Κεντροαριστερά, Σοσιαλδημοκρατία, προοδευτικό Κέντρο και ιστορικά έχει εκφραστεί από κόμματα όπως το Εργατικό Κόμμα του Τόνι Μπλερ και το Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα του Βίλι Μπραντ αλλά και του Σρέντερ...)
στην Ευρώπη όμως δεν είναι μια ταμπέλα χωρίς περιεχόμενο.
στην Ευρώπη όμως δεν είναι μια ταμπέλα χωρίς περιεχόμενο.
Άσχετα με το γεγονός πως η δυναμική της Ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας έχει εκπνεύσει με τη μεταπολεμική περίοδο των ισχυρών δημογραφικών δεικτών με τους 7-8 εργαζόμενους ανά συνταξιούχο που έκαναν εφικτή την εξεύρεση πόρων για το κοινωνικό κράτος, η Σοσιαλδημοκρατία, εκτός της αναδιανομής εισοδήματος μέσω φορολογίας, φημίζεται για τις ευαισθησίες της προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, την αποτελεσματική λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, την αξιοκρατία την απρόσκοπτη λειτουργία του ελεύθερου ανταγωνισμού στην αγορά.
Στις χώρες του σκανδιναβικού σοσιαλισμού π.χ. η δωρεάν παιδεία εφαρμόζεται με ιδιαίτερα υψηλά αυστηρά στάνταρς αξιολόγησης του έργου των εκπαιδευτικών, με τη δυνατότητα ελεύθερης επιλογής από γονείς και μαθητές των υπηρεσιών εκπαίδευσης μέσω του γνωστού "νεοφιλελεύθερου” μέτρου του κουπονιού εκπαίδευσης.
Κάθε δικαιούχος δωρεάν παιδείας δικαιούται ένα κουπόνι με το οποίο επιλέγει να πληρώσει όποιο δημόσιο ή ιδιωτικό σχολείο που επιθυμεί. Έτσι οι διευθυντές των σχολείων έχουν κίνητρα να προσφέρουν υψηλές υπηρεσίες προκειμένου να προσελκύσουν (κουπόνια) έσοδα και να μην κατεβάσουν ρολά λόγω έλλειψης μαθητών.
Στην Ελλάδα τόσο οι κυβερνήσεις της Αριστεράς όσο και της Λαϊκής Δεξιάς έχουν παραδώσει την σοβιετικής οργάνωσης παιδεία στον έλεγχο της συνδικαλιστοκρατίας με αποτέλεσμα τα παράπλευρα οφέλη των πελατών τους από την παραπαιδεία.
Πουθενά στον κόσμο ο φορολογούμενος δεν πληρώνει τόσα πολλά για δωρεάν παιδεία και ο γονιός δεν αναγκάζεται να καλύπτει τα κενά του δημόσιου σχολείου με την παραπαιδεία.
Αν επιθυμεί ο κ. Τσίπρας να εκφράσει τον μεταρρυθμιστικό χώρο της κεντροαριστεράς ο τομέας της παιδείας αποτελεί ένα στρατηγικό πεδίο απόδειξης των ειλικρινών του προθέσεων.
Η μεταρρύθμιση παλαιότερα της κας Διαμαντοπούλου που πολεμήθηκε από συνδικαλιστές και την "Παλαβή Αριστερά” της οποίας ο ίδιος ο κ. Τσίπρας τότε ηγούνταν, ήταν στη σωστή κατεύθυνση. Το ίδιο είναι και πολλές από τις θέσεις του Ποταμιού, τα υπολείμματα του οποίου (όσοι δεν έχουν κινηθεί προς τον κ. Μητσοτάκη) έχουν τεθεί σε τροχιά σύμπλευσης με τον κ. Τσίπρα για τη σύνθεση της περίφημης Κεντροαριστεράς.
Η Κεντροαριστερά δεν είναι ταμπέλα χωρίς περιεχόμενο, ούτε ο κόσμος της μοιάζει με τα "σφάγεια” που σήμερα ψηφίζουν ΟΧΙ και αύριο παριστάνουν πως δεν κατάλαβαν πως τους πούλησαν όπως ακριβώς πωλούν βοειδή που εξέθρεψαν οι κτηνοτρόφοι...
Η Κεντροαριστερά όπως και η Κεντροδεξιά στην Ελλάδα πολιτικά εκφράζουν ό,τι έχει απομείνει από τα πλέον δυναμικά στρώματα της κοινωνίας, της οικονομίας και του πολιτισμού. Και ως εκ τούτου πρόκειται για απαιτητικούς "πελάτες”...
Το γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής π.χ. ως θεσμός υπάρχει για να παρακολουθεί την πορεία των εσόδων και της οικονομίας και με τις εκθέσεις του να ενημερώνει τους βουλευτές και την κοινωνία για την κατάσταση των πραγμάτων, με μια ανεξάρτητη πέρα από την κυβέρνηση επιπλέον γνώμη.
Όταν η κυβέρνηση διορίζει ένα κομματικό στέλεχος διατηρεί τη βιτρίνα και αφαιρεί το κύρος του θεσμού. Αυτό δεν συνιστά μια συνήθεια που χαρακτηρίζει τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς που είναι υπέρμαχοι των ανεξάρτητων αρχών.
Το ίδιο ισχύει για τον διαρκή πόλεμο της κυβέρνησης απέναντι στον κ. Στουρνάρα και την Τράπεζα της Ελλάδας επειδή δεν λειτουργεί σαν προπαγανδιστικό φερέφωνο της κυβέρνησης.
Η άλωση της δικαιοσύνης όχι απλά δεν συνάδει με τις κορώνες περί ευρωπαϊκής προοπτικής και δημοκρατικού σοσιαλισμού αλλά θυμίζει ήθη και έθιμα τριτοκοσμικών δικτατοριών και σοβιετικών θεσμικών "παραγκουπόλεων”...
Η αντικατάσταση του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης που είχε αποκαλύψει εκατοντάδες κακοδαιμονίες του καρκινώματος που ονομάζεται δημόσια διοίκηση με μια κομματική "θείτσα” που κάνει ό,τι της λέει η κυβέρνηση δεν προσδίδει κύρος στον κ. Τσίπρα και την θητεία του.
Η Κεντροαριστερά είναι άθροισμα αξιών και πολιτικών κατευθύνσεων οι οποίες είναι άγνωστες στο οπορτουνιστικό ήθος και τη μαρξιστική πολιτική παιδεία του κ. Τσίπρα.
Αποτελεί ερώτημα πως επιφανή πρόσωπα αυτού του χώρου όπως ο κ. Μαραντζίδης, ο κ. Ραγκούσης, ο κ. Θεοδωράκης κλπ οι οποίοι δείχνουν γοητευμένοι με τη στροφή (στα λόγια) του κ. Τσίπρα δεν βλέπουν το μέγεθος της υποκρισίας...