Οι δύο πολιτικοί για διαφορετικούς λόγους ο καθένας αισθάνονται ιστορική δικαίωση και χρέος απέναντι στους πολίτες
Τουλάχιστο δύο πολιτικές πρωτοβουλίες κυοφορούνται αυτό το διάστημα σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Κουρδιστού Πορτοκαλιού. Δύο νέα κόμματα βρίσκονται στα σκαριά καθώς οι πολιτικοί που προχωρούν στην ίδρυσή τους έχουν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας να αισθάνονται ιστορική δικαίωση. Αναφερόμαστε στους Αντώνη Σαματά και Μιχάλη Καρχιμάκη.
Από τον Ian Ford
Το όνομα του Αντώνη Σαμαρά έρχεται στα χείλη των Ελλήνων τις τελευταίες ώρες καθώς ήταν εκείνος που πήρε τη πρωτοβουλία για το τείχος του Εβρου.
Ο πρώην πρωθυπουργός ο οποίος εναντιώθηκε στη Μέρκελ, με αποτέλεσμα η Γερμανίδα καγκελάριος να τον αδειάσει για χάρη του Τσίπρα, o οποίος στο μεταξύ την εξύβριζε διαρκώς, ανέδειξε πολύ νωρίς την ανεπάρκεια της Γερμανίδος. Μια ανεπάρκεια και ένας πολιτικός καιροσκοπισμός που σήμερα πλέον είναι ολοφάνερα στη διεθνή κοινότητα αλλά και εντός των τειχών της Γερμανίας.
Ο Σαμαράς λοιπόν προχωρά στη δημιουργία πατριωτικού κόμματος έχοντας για μία ακόμη φορά διαγνώσει σωστά τις εξελίξεις. Οι συσκέψεις με τους συνεργάτες του πυκνώνουν καθημερινά και τους προσεχείς μήνες η πρωτοβουλία του θα λάβει σάρκα και οστά.
Ο πρώην πρωθυπουργός είχε βρεθεί στον Εβρο πριν τις εκλογές του 2015.
Τότε είχε επισκεφθεί το στρατιωτικό φυλάκιο στον συνοριακό σταθμό με την Τουρκία, στις Καστανιές, όπου τον υποδέχθηκαν ο υποστράτηγος Αντώνιος Βιτετζάκης και ο ταξίαρχος Ιωάννης Μακρής.
Χαιρέτησε προσωπικά έναν έναν τους Έλληνες στρατιώτες που υπηρετούν στο φυλάκιο και στη συνέχεια προχώρησε μέχρι τη συνοριακή γραμμή, όπου συναντήθηκε με τον Τούρκο νομάρχη της περιοχής της Αδριανούπολης και τον επικεφαλής της στρατιωτικής δύναμης του τουρκικού φυλακίου.
Αντάλλαξαν αναμνηστικά δώρα και θυμήθηκαν ότι πριν από 15 μέρες, το ίδιο ακριβώς σημείο είχε επισκεφθεί ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος μάλιστα, εκείνη την ώρα, είχε μιλήσει και τηλεφωνικά με τον κ. Σαμαρά για να τού ευχηθεί “χρόνια πολλά” και να τον ενημερώσει ότι είναι ακριβώς στη συνοριακή γραμμή των δύο χωρών.
“Η γραμμή αυτή δεν είναι μόνο συνοριακή, αλλά είναι και γραμμή φιλίας μεταξύ των δύο χωρών” είπε ο Τούρκος νομάρχης, ενώ ο επικεφαλής του τουρκικού στρατιωτικού φυλακίου ευχαρίστησε, εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας, τον Έλληνα πρωθυπουργό για την καλή χειρονομία που έκανε.
“Αυτό είναι αμφίδρομο. Κι εμείς ευχαριστούμε” απάντησε ο κ. Σαμαράς στον Τούρκο αξιωματικό.
“Μας τίμησε πάρα πολύ η σημερινή επίσκεψή σας, ιδιαιτέρως, και πριν από 15 μέρες ο πρωθυπουργός της χώρας μας ήταν εδώ παρών στα σύνορα” είπε ο Τούρκος νομάρχης και ο Έλληνας πρωθυπουργός παρατήρησε: «Και μού είχε τηλεφωνήσει από εδώ για να μού ευχηθεί για τον νέο χρόνο. Κι εμείς ευχόμαστε το ίδιο και καλή δύναμη για την καινούργια χρονιά”.
“Η παρουσία τόσο του πρωθυπουργού μας όσο και η δική σας εδώ έδωσε δύναμη στους εργαζόμενους στον χώρο αυτό” τόνισε ο Τούρκος νομάρχης και ο κ. Σαμαράς σημείωσε: “Αυτό ακριβώς επιζητήσαμε”.
Ο Τούρκος νομάρχης είπε ακόμη ότι εκκρεμεί μία συνάντηση με τον αντιπεριφερειάρχη Έβρου Δημήτρη Πέτροβιτς και αναφέρθηκε στο θέμα των πλημμυρών του ποταμού Έβρου, λέγοντας ότι πρέπει να καθαριστεί η κοίτη του ποταμού.
Ο κ. Σαμαράς σταμάτησε, επίσης, στο ελληνικό τελωνείο και χαιρέτησε το προσωπικό.
Ο πρωθυπουργός είδε ακόμη από κοντά το αποτρεπτικό εμπόδιο, “φράχτη”, για την είσοδο των μεταναστών, που έχει τοποθετηθεί κατά μήκος του Έβρου και αμέσως μετά δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι τα αποτελέσματά του είναι πάρα πολύ ικανοποιητικά ως προς την αποτροπή της διέλευσης παράτυπων μεταναστών, που είχε αποκτήσει εκρηκτικές διαστάσεις.
“Αυτό έχει πια αποτραπεί. Ο φράχτης έπαιξε αυτό τον ρόλο τον πάρα πολύ θετικό και, όπως δήλωσα και προηγουμένως, σημαντικό είναι πως αυτός πρέπει να παραμείνει. Ο φράχτης αυτός έχει δουλέψει για το καλό του τόπου και οι θεωρίες ότι θα πρέπει να τον ρίξουμε, να τον γκρεμίσουμε, ώστε να μπαίνουν μέσα οι λαθρομετανάστες και να τους παρέχουμε νοσοκομειακή και ασφαλιστική κάλυψη είναι κάτι το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να το επιτρέψει ο ελληνικός λαός” τόνισε ο κ. Σαμαράς.
Παρόντες ήταν -μεταξύ άλλων- ο υφυπουργός Εξωτερικών Άκης Γεροντόπουλος, ο υφυπουργός Παιδείας Αλέξανδρος Δερμεντζόπουλος, ο περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης Γιώργος Παυλίδης κ.ά.
Μιχάλης Καρχιμάκης>Η συνέχεια του ιστορικού ΠΑΣΟΚ
Ο Μιχάλης Καρχιμάκης τώρα αποτελεί τη συνέχεια του ιστορικού ΠΑΣΟΚ.
Ενας πολιτικός με απίστευτο πάθος για το ρόλο του στη κοινωνία αλλά και θρησκευτική προσήλωση στις αξίες που πρέσβευε το ιστορικό ΠΑΣΟΚ και ο ιδρυτής του Ανδρέας Παπανδρέου.
Ο Γραμματέας του Κινήματος αντιλαμβάνεται τη σημασία της επιστροφής του ΠΑΣΟΚ καθώς η κοινωνία και οι πολίτες συνειδητοποιούν το μεγάλο φιάσκο, τον τυχοδιωκτισμό και την τυχοδιωκτική αξιοποίηση από τον Σύριζα της συγκυρίας των μνημονίων.
Ενας Σύριζα που απεδείχθη πιο μνημονιακός από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις έχοντας την απόλυτη στήριξη της Μέρκελ.
Ενας Σύριζα η νεολαία του οποίου ζητά να ανοίξουν οι πόρτες εισόδου τη χώρας στους λαθρομετανάστες που λιθοβολούν την χώρα από την οποία ζητούν φιλοξενία!
Ο Μιχάλης Καρχιμάκης λοιπόν ετοιμάζει το νέο κόμμα που δεν θα είναι άλλο από ένα μεγάλο Κίνημα επιστροφής στις αξίες του παλαιού ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα ένας ζωντανός οργανισμός που θα αφουγκράζεται τις ανάγκες της κοινωνίας στον νέο βίαιο κόσμο.
Έχοντας ανεβάσει το βιογραφικό του και ένα άρθρο καταπέλτη κατά των τραπεζιτών στα social media δείχνει την φιλοσοφία του Κινήματος που ετοιμάζει.
Την ίδια στιγμή η εξαφανισμένη στα δύσκολα Φώφη περιμένει να κοπάσει η καταιγίδα στα σύνορά μας για να εξαπολύσει μία από τις γνωστές μπαρούφες της που την έχουν μετατρέψει σε ουραγό ενός Σύριζα που κι αυτός με τη σειρά του βρίσκεται σε αποσύνθεση.
Γράφει λοιπόν ο Μιχάλης Καρχιμάκης>
«Γεννήθηκα το 1957 στη Σητεία. Ο πατέρας μου ήταν αγρότης και κτηνοτρόφος. H μητέρα μου ασχολούνταν με το σπίτι και την ανατροφή των τριών παιδιών της. Οι γονείς μου, κατά κύριο λόγο, καλλιεργούσαν ελαιόδεντρα και οπωροκηπευτικά. Οι εικόνες αυτές από την αγροτική ζωή, την κοινωνία του μόχθου και τους ανθρώπους της δουλειάς, έχουν μείνει ακόμα και σήμερα, βαθιά χαραγμένες στην καρδιά και το μυαλό μου.
Προσφορά στον άνθρωπο
Ο πατέρας μου ήταν στο ΕΑΜ, και είχε στιγματιστεί την περίοδο της δικτατορίας για τα πολιτικά του φρονήματα. Η αντίληψη που είχαν για την πολιτική, και θέλω να πιστεύω ότι μου τη μεταλαμπάδευσαν, είναι η πιο αγνή. Αυτή της προσφοράς στον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Θυμάμαι την αστυνομία να μας παρακολουθεί και να μπαίνει στο σπίτι. Θυμάμαι τον πατέρα μου να διηγείται πώς, σαν στέλεχος του ΕΑΜ, διασυρόταν και προπηλακιζόταν από εκείνους, που οι πολίτες τους είχαν εμπιστευτεί την προστασία τους, σε καιρούς όμως που η Δημοκρατία έμενε απροστάτευτη.
Εκείνα τα χρόνια δεν ήταν «μόδα». Ήταν δύσκολο να είναι κανείς αριστερός και δημοκρατικός. Η πρώτη συμβουλή που άκουγα πάντα από τους γονείς μου ήταν αυτή που δίνω και εγώ σήμερα στα παιδιά μου. «Να αγαπάς τους ανθρώπους» τους λέω. Η δεύτερη είναι αυτή του πατέρα μου. «Διάβαζε να γίνεις άνθρωπος». Αυτή η πατρική προτροπή δεν ήταν άσχετη και με την τότε άποψη των κρατούντων, ότι δηλαδή “τα παιδιά των αριστερών δεν μπορούν να μάθουν γράμματα”.
Η Ελλάδα έχει το θλιβερό παγκόσμιο ρεκόρ δημόσιας δαπάνης για τη στήριξη των τραπεζών και η κυβέρνηση αφήνει τη διαχείρισή τους μακριά από δικαστικό έλεγχο.
Γράφει ο Μιχάλης Καρχιμάκης*
Τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε θέματα διαφάνειας και καταπολέμησης του οικονομικού εγκλήματος γεννούν σοβαρές ανησυχίες για το μέλλον. Στη χώρα που κατέχει το θλιβερό, παγκόσμιο ρεκόρ δημόσιας δαπάνης για τη διάσωση τραπεζών, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δημιουργεί ειδικό καθεστώς ποινικής ασυλίας για τα τραπεζικά στελέχη, ενώ γίνεται κανόνας η ελαστική μεταχείριση των υπόπτων για ξέπλυμα χρήματος.
Με πρόσφατη αλλαγή στον Ποινικό Κώδικα, η κυβέρνηση άπλωσε ένα πέπλο ποινικής ασυλίας στα στελέχη των τραπεζών, αλλά και των εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων, στις οποίες περνούν όλο και περισσότερα προβληματικά δάνεια.
Ένας εισαγγελέας που θα λάβει καταγγελίες με οποιοδήποτε τρόπο, από μια εμπιστευτική αναφορά έως δημόσιες αποκαλύψεις από τον Τύπο, για πράξεις και παραλείψεις που πιθανόν ζημιώνουν μια τράπεζα, με σκοπό να αποκομίσουν αθέμιτα οφέλη κάποια στελέχη, έχει πλέον «δεμένα χέρια».
Δεν μπορεί να επέμβει αυτεπάγγελτα.
Ο μόνος δρόμος που μένει ανοικτός για να επέμβει η Δικαιοσύνη είναι αν υποβληθεί μια έγκληση από την ίδια τη διοίκηση της τράπεζας.
Μάλιστα, ήδη έχει αρχίσει μια αντίστροφη μέτρηση για να «σβήσουν» όλες οι εκκρεμείς υποθέσεις, που διερευνούσε για χρόνια η Δικαιοσύνη και αφορούν το αδίκημα της απιστίας, με τις τράπεζες να φέρονται ότι έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές από ενέργειες στελεχών τους.
Στις αρχές του 2020 θα έχει περάσει η μεταβατική περίοδος τριμήνου και, αν ως τότε δεν έχουν υποβάλει οι ίδιες οι τράπεζες εγκλήσεις για τα αδικήματα που διερευνήθηκαν αυτεπάγγελτα από τη Δικαιοσύνη, όσοι έχουν κατηγορηθεί θα αποφύγουν τις πιθανές συνέπειες των πράξεών τους.
Η Ένωση δικαστών και εισαγγελέων επισήμανε τον κίνδυνο ατιμωρησίας
Η Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος υπογράμμισε, χωρίς η παρέμβαση της να ληφθεί υπόψη από την κυβέρνηση, ότι «η αξιόποινη πράξη της κακουργηματικής απιστίας διώκεται πλέον κατ’ έγκληση και όχι αυτεπαγγέλτως» και επισήμανε «τον κίνδυνο ατιμωρησίας αλλά και διεθνούς έκθεσης της Χώρας, καθώς δεκάδες υποθέσεις που βρίσκονται στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης, της ανάκρισης αλλά και στην ακροαματική διαδικασία, κινδυνεύουν, να ριφθούν στον κάλαθο των αχρήστων, ως ποινικά μη αξιόλογες και η Χώρα να εκτεθεί διεθνώς ως αναποτελεσματική στην δίωξη σοβαρότατων εγκλημάτων και ιδίως της διαφθοράς και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος».
Για να δικαιολογήσει την καθιέρωση αυτού του ιδιότυπου καθεστώτος ασυλίας, η κυβέρνηση προέβαλε ένα επιχείρημα οικονομικής αποτελεσματικότητας.
Οι τράπεζες καλούνται, σύμφωνα με αυτή τη συλλογιστική, να ρυθμίσουν μεγάλου ύψους «κόκκινα» δάνεια, για να μπορέσουν να επανέλθουν σε κανονική λειτουργία και να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.
Συνεπώς, θα πρέπει να μην είναι εκτεθειμένα τα στελέχη τους σε πιθανόν κακόβουλες αιτιάσεις και σε εισαγγελικές έρευνες για τις ρυθμίσεις που θα κάνουν, ώστε να μπορούν απερίσπαστα να ρυθμίζουν και να «κουρεύουν» δάνεια, προς χάριν της οικονομικής ανάπτυξης.
Αυτό το επιχείρημα δεν μπορεί να σταθεί σε οποιαδήποτε λογική εξέταση, ενώ προϋποθέτει μια προσβλητική για το θεσμό της Δικαιοσύνης παραδοχή: ότι οι εισαγγελικές αρχής αυτής της χώρας είναι έρμαια κάθε κακόβουλου καταγγέλλοντος και προχωρούν σε διερεύνηση υποθέσεων χωρίς να υπάρχουν σοβαροί λόγοι, προκαλώντας αναίτια βλάβη στο τραπεζικό σύστημα.
Προφανώς κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ισχύει.
Αν θεωρήσουμε ότι οι εισαγγελείς, για οποιοδήποτε λόγο, δεν είναι σε θέση να επιτελέσουν με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και επαγγελματισμό το έργο τους, απαξιώνουμε ένα βασικό πυλώνα του Κράτους Δικαίου και ανοίγουμε την πόρτα στην ανομία.
Στο εξής, ακόμη και σε ένα υποθετικό σενάριο όπου μια οργανωμένη συμμορία τραπεζικών στελεχών χαρίζει συστηματικά δάνεια για να αποκομίζει οικονομικά ανταλλάγματα, τα χέρια των εισαγγελέων θα είναι δεμένα και ο μόνος τρόπος για να διερευνηθεί τέτοια υπόθεση θα είναι να την καταγγείλει η ίδια η διοίκηση της τράπεζας, «στη βάρδια» της οποίας έδρασε η συμμορία -όλοι καταλαβαίνουν ότι μια τραπεζική διοίκηση έχει αρκετούς λόγους να μην επιθυμεί τέτοια αποκάλυψη, που θα εγείρει θέμα αναζήτησης και δικών της ευθυνών.
Η Κυβέρνηση ξεχνάει ότι οι τράπεζες δεν είναι απλές ιδιωτικές επιχειρήσεις
Περαιτέρω, όμως, η κυβέρνηση μοιάζει να ξεχνάει ότι οι τράπεζες δεν είναι απλές ιδιωτικές επιχειρήσεις, που αν ζημιωθούν από ενέργειες στελεχών τους η απώλεια θα περιορισθεί στην ιδιωτική σφαίρα.
Οι ελληνικές τράπεζες δεν διαχειρίζονται απλώς χρήματα των καταθετών, αλλά η ίδια η ύπαρξή τους σήμερα οφείλεται στις μεγάλες θυσίες των φορολογούμενων πολιτών. Μάλιστα, έκθεση στελεχών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα αποκάλυψε ότι η Ελλάδα πλήρωσε το υψηλότερο τίμημα από κάθε άλλη χώρα για να σταθεροποιήσει τον τραπεζικό της τομέα στη διάρκεια της διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Η έκθεση καταγράφει όλες τις παρεμβάσεις που έγιναν από το 2007 ως το 2017 σε παγκόσμια κλίμακα για τη διάσωση τραπεζών και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το κόστος στην Ελλάδα ήταν το μεγαλύτερο από κάθε άλλη χώρα.
Το συνολικό κόστος των ενισχύσεων στις τράπεζες (μαζί με τις εγγυήσεις) έφθασε το 46,3% του ΑΕΠ του 2017, δηλαδή ήταν τάξεως των 83 δισ. ευρώ.
Αφαιρώντας τις ανακτήσεις, την αξία μετοχών που κράτησε το Δημόσιο και τους τόκους και προμήθειες που πλήρωσαν οι τράπεζες για δάνεια και εγγυήσεις, οι συντάκτες της έκθεσης καταλήγουν ότι η καθαρή δημοσιονομική επιβάρυνση έφθασε στην Ελλάδα στο 19,9% του ΑΕΠ.
Στις ΗΠΑ, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν οριακά αρνητικό, δηλαδή το κράτος έσωσε τις τράπεζες και βγήκε κερδισμένο!
Όταν μια χώρα έχει αναλώσει πόρους που αντιστοιχούν σχεδόν στο ένα πέμπτο του ΑΕΠ της για να κρατήσει όρθιο το τραπεζικό σύστημα σε μια κρίση, είναι αδιανόητο να αφήνεται η διαχείριση αυτού του δημόσιου πλούτου μακριά από κάθε έλεγχο της Δικαιοσύνης.
Η Κυβέρνηση ανοίγει τον δρόμο για να γίνει η ατιμωρησία κανόνας
Ο δρόμος που ανοίγει είναι ολισθηρός και επικίνδυνος: όταν η ίδια η Πολιτεία αφήνει στις ίδιες τις τραπεζικές διοικήσεις το ρόλο του εισαγγελέα, τότε ανοίγει το δρόμο για να γίνει η ατιμωρησία κανόνας.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προχώρησε σε μια νομοθετική πρωτοβουλία, που έκανε την Ελλάδα «μαύρο πρόβατο» της διεθνούς κοινότητας, σε ό,τι αφορά τα θέματα της αντιμετώπισης του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, καθώς καταστρατηγήθηκε ένας βασικός κανόνας των αρχών που ασχολούνται διεθνώς με το θέμα: στους υπόπτους για ξέπλυμα πρέπει να επιβάλλεται δέσμευση περιουσιακών στοιχείων μέχρι να κριθεί η υπόθεσή τους.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταστρατήγησε αυτό τον κανόνα, δίνοντας τη δυνατότητα στους διωκόμενους για ξέπλυμα (ανάμεσά τους ουκ ολίγοι μεγαλόσχημοι του επιχειρηματικού μας στερεώματος) να αποδεσμεύουν τα περιουσιακά τους στοιχεία με την παρέλευση 18μήνου.
Δείχνοντας μεγάλη ευαισθησία στην προστασία των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των διωκόμενων για ξέπλυμα, η κυβέρνηση ισχυρίσθηκε ότι δεν μπορούν να καταστρέφονται πολίτες, στερούμενοι το δικαίωμα τους στην περιουσία, μέχρι να ολοκληρωθούν οι δικαστικές διαδικασίες, που συνήθως έχουν μεγάλη διάρκεια στην Ελλάδα.
Είναι προφανές ότι, σε αυτή την περίπτωση, τα επιχειρήματα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν ακούγονται πειστικά.
Αν η κυβέρνηση έχει ειλικρινή ανησυχία για τις μακρές διαδικασίες της Δικαιοσύνης, που μπορεί να θίγουν ανθρώπινα δικαιώματα, κάτι που άλλωστε συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις, όταν οι καθυστερήσεις δημιουργούν καθεστώς αρνησιδικίας, δεν έχει παρά να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για να ενισχύσει τη λειτουργία της Δικαιοσύνης και της αρμόδιας Αρχής για την Καταπολέμηση της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες και να σταματήσουν να παραβιάζονται τα δικαιώματα των υπόπτων.
Όμως, δεν ανακοινώθηκε κάποιο μέτρο προς αυτή την κατεύθυνση.
Το μόνο «διορθωτικό» μέτρο που μπόρεσε να επινοήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν η ουσιαστική αποδυνάμωση ενός βασικού μηχανισμού αντιμετώπισης του ξεπλύματος, που δίνει και νόημα στις σχετικές έρευνες των αρχών: αν ένας ύποπτος για ξέπλυμα αποδεσμεύει περιουσιακά στοιχεία που έχουν, πιθανόν, αποκτηθεί παράνομα μέσα σε ένα 18μηνο και του δίνεται η δυνατότητα να τα κρύβει από τις αρχές και, ενδεχομένως, να βρίσκει ασφαλές καταφύγιο στο εξωτερικό, τότε ποια είναι η αξία των ερευνών που γίνονται από τις αρχές;
Η παροχή ασυλίας στους τραπεζίτες και η απονεύρωση του θεσμικού πλαισίου για το ξέπλυμα ενισχύουν την εικόνα της Ελλάδας ως χώρας με αδύναμους θεσμούς
Το μόνο βέβαιο είναι ότι μεταρρυθμίσεις, όπως η παροχή ασυλίας στους τραπεζίτες και η απονεύρωση του θεσμικού πλαισίου για το ξέπλυμα ενισχύουν την εικόνα της Ελλάδας ως μιας χώρας με αδύναμους θεσμούς.
Αν η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την ηθική πλευρά αυτού του προβλήματος, ας δει την οικονομική, αφού ο βασικός της στόχος είναι να φέρει επενδύσεις στη χώρα και να επιταχύνει την ανάπτυξη:
ποιος ξένος επενδυτής, άραγε, θα τοποθετήσει τα κεφάλαιά του στην Ελλάδα και θα κοιμάται ήσυχος, γνωρίζοντας ότι ακόμη και για βαρύτατα οικονομικά εγκλήματα, όπως η απιστία και το ξέπλυμα χρήματος, η έλλειψη ελέγχου και η ατιμωρησία αποτελούν τους βασικούς κανόνες;
*Πρώην υπουργός, βουλευτής. Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου ΚΙΝΑΛ. Β’ Αθηνών, Δυτικός Τομέας.
Από τον Ian Ford
Το όνομα του Αντώνη Σαμαρά έρχεται στα χείλη των Ελλήνων τις τελευταίες ώρες καθώς ήταν εκείνος που πήρε τη πρωτοβουλία για το τείχος του Εβρου.
Ο πρώην πρωθυπουργός ο οποίος εναντιώθηκε στη Μέρκελ, με αποτέλεσμα η Γερμανίδα καγκελάριος να τον αδειάσει για χάρη του Τσίπρα, o οποίος στο μεταξύ την εξύβριζε διαρκώς, ανέδειξε πολύ νωρίς την ανεπάρκεια της Γερμανίδος. Μια ανεπάρκεια και ένας πολιτικός καιροσκοπισμός που σήμερα πλέον είναι ολοφάνερα στη διεθνή κοινότητα αλλά και εντός των τειχών της Γερμανίας.
Ο Σαμαράς λοιπόν προχωρά στη δημιουργία πατριωτικού κόμματος έχοντας για μία ακόμη φορά διαγνώσει σωστά τις εξελίξεις. Οι συσκέψεις με τους συνεργάτες του πυκνώνουν καθημερινά και τους προσεχείς μήνες η πρωτοβουλία του θα λάβει σάρκα και οστά.
Τότε είχε επισκεφθεί το στρατιωτικό φυλάκιο στον συνοριακό σταθμό με την Τουρκία, στις Καστανιές, όπου τον υποδέχθηκαν ο υποστράτηγος Αντώνιος Βιτετζάκης και ο ταξίαρχος Ιωάννης Μακρής.
Χαιρέτησε προσωπικά έναν έναν τους Έλληνες στρατιώτες που υπηρετούν στο φυλάκιο και στη συνέχεια προχώρησε μέχρι τη συνοριακή γραμμή, όπου συναντήθηκε με τον Τούρκο νομάρχη της περιοχής της Αδριανούπολης και τον επικεφαλής της στρατιωτικής δύναμης του τουρκικού φυλακίου.
Αντάλλαξαν αναμνηστικά δώρα και θυμήθηκαν ότι πριν από 15 μέρες, το ίδιο ακριβώς σημείο είχε επισκεφθεί ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, ο οποίος μάλιστα, εκείνη την ώρα, είχε μιλήσει και τηλεφωνικά με τον κ. Σαμαρά για να τού ευχηθεί “χρόνια πολλά” και να τον ενημερώσει ότι είναι ακριβώς στη συνοριακή γραμμή των δύο χωρών.
“Η γραμμή αυτή δεν είναι μόνο συνοριακή, αλλά είναι και γραμμή φιλίας μεταξύ των δύο χωρών” είπε ο Τούρκος νομάρχης, ενώ ο επικεφαλής του τουρκικού στρατιωτικού φυλακίου ευχαρίστησε, εκ μέρους των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας, τον Έλληνα πρωθυπουργό για την καλή χειρονομία που έκανε.
“Αυτό είναι αμφίδρομο. Κι εμείς ευχαριστούμε” απάντησε ο κ. Σαμαράς στον Τούρκο αξιωματικό.
“Μας τίμησε πάρα πολύ η σημερινή επίσκεψή σας, ιδιαιτέρως, και πριν από 15 μέρες ο πρωθυπουργός της χώρας μας ήταν εδώ παρών στα σύνορα” είπε ο Τούρκος νομάρχης και ο Έλληνας πρωθυπουργός παρατήρησε: «Και μού είχε τηλεφωνήσει από εδώ για να μού ευχηθεί για τον νέο χρόνο. Κι εμείς ευχόμαστε το ίδιο και καλή δύναμη για την καινούργια χρονιά”.
“Η παρουσία τόσο του πρωθυπουργού μας όσο και η δική σας εδώ έδωσε δύναμη στους εργαζόμενους στον χώρο αυτό” τόνισε ο Τούρκος νομάρχης και ο κ. Σαμαράς σημείωσε: “Αυτό ακριβώς επιζητήσαμε”.
Ο Τούρκος νομάρχης είπε ακόμη ότι εκκρεμεί μία συνάντηση με τον αντιπεριφερειάρχη Έβρου Δημήτρη Πέτροβιτς και αναφέρθηκε στο θέμα των πλημμυρών του ποταμού Έβρου, λέγοντας ότι πρέπει να καθαριστεί η κοίτη του ποταμού.
Ο κ. Σαμαράς σταμάτησε, επίσης, στο ελληνικό τελωνείο και χαιρέτησε το προσωπικό.
Ο πρωθυπουργός είδε ακόμη από κοντά το αποτρεπτικό εμπόδιο, “φράχτη”, για την είσοδο των μεταναστών, που έχει τοποθετηθεί κατά μήκος του Έβρου και αμέσως μετά δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι τα αποτελέσματά του είναι πάρα πολύ ικανοποιητικά ως προς την αποτροπή της διέλευσης παράτυπων μεταναστών, που είχε αποκτήσει εκρηκτικές διαστάσεις.
“Αυτό έχει πια αποτραπεί. Ο φράχτης έπαιξε αυτό τον ρόλο τον πάρα πολύ θετικό και, όπως δήλωσα και προηγουμένως, σημαντικό είναι πως αυτός πρέπει να παραμείνει. Ο φράχτης αυτός έχει δουλέψει για το καλό του τόπου και οι θεωρίες ότι θα πρέπει να τον ρίξουμε, να τον γκρεμίσουμε, ώστε να μπαίνουν μέσα οι λαθρομετανάστες και να τους παρέχουμε νοσοκομειακή και ασφαλιστική κάλυψη είναι κάτι το οποίο δεν πρόκειται ποτέ να το επιτρέψει ο ελληνικός λαός” τόνισε ο κ. Σαμαράς.
Παρόντες ήταν -μεταξύ άλλων- ο υφυπουργός Εξωτερικών Άκης Γεροντόπουλος, ο υφυπουργός Παιδείας Αλέξανδρος Δερμεντζόπουλος, ο περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης Γιώργος Παυλίδης κ.ά.
Μιχάλης Καρχιμάκης>Η συνέχεια του ιστορικού ΠΑΣΟΚ
Ο Μιχάλης Καρχιμάκης τώρα αποτελεί τη συνέχεια του ιστορικού ΠΑΣΟΚ.
Ενας πολιτικός με απίστευτο πάθος για το ρόλο του στη κοινωνία αλλά και θρησκευτική προσήλωση στις αξίες που πρέσβευε το ιστορικό ΠΑΣΟΚ και ο ιδρυτής του Ανδρέας Παπανδρέου.
Ο Γραμματέας του Κινήματος αντιλαμβάνεται τη σημασία της επιστροφής του ΠΑΣΟΚ καθώς η κοινωνία και οι πολίτες συνειδητοποιούν το μεγάλο φιάσκο, τον τυχοδιωκτισμό και την τυχοδιωκτική αξιοποίηση από τον Σύριζα της συγκυρίας των μνημονίων.
Ενας Σύριζα που απεδείχθη πιο μνημονιακός από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις έχοντας την απόλυτη στήριξη της Μέρκελ.
Ενας Σύριζα η νεολαία του οποίου ζητά να ανοίξουν οι πόρτες εισόδου τη χώρας στους λαθρομετανάστες που λιθοβολούν την χώρα από την οποία ζητούν φιλοξενία!
Ο Μιχάλης Καρχιμάκης λοιπόν ετοιμάζει το νέο κόμμα που δεν θα είναι άλλο από ένα μεγάλο Κίνημα επιστροφής στις αξίες του παλαιού ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα ένας ζωντανός οργανισμός που θα αφουγκράζεται τις ανάγκες της κοινωνίας στον νέο βίαιο κόσμο.
Έχοντας ανεβάσει το βιογραφικό του και ένα άρθρο καταπέλτη κατά των τραπεζιτών στα social media δείχνει την φιλοσοφία του Κινήματος που ετοιμάζει.
Την ίδια στιγμή η εξαφανισμένη στα δύσκολα Φώφη περιμένει να κοπάσει η καταιγίδα στα σύνορά μας για να εξαπολύσει μία από τις γνωστές μπαρούφες της που την έχουν μετατρέψει σε ουραγό ενός Σύριζα που κι αυτός με τη σειρά του βρίσκεται σε αποσύνθεση.
Γράφει λοιπόν ο Μιχάλης Καρχιμάκης>
«Γεννήθηκα το 1957 στη Σητεία. Ο πατέρας μου ήταν αγρότης και κτηνοτρόφος. H μητέρα μου ασχολούνταν με το σπίτι και την ανατροφή των τριών παιδιών της. Οι γονείς μου, κατά κύριο λόγο, καλλιεργούσαν ελαιόδεντρα και οπωροκηπευτικά. Οι εικόνες αυτές από την αγροτική ζωή, την κοινωνία του μόχθου και τους ανθρώπους της δουλειάς, έχουν μείνει ακόμα και σήμερα, βαθιά χαραγμένες στην καρδιά και το μυαλό μου.
Προσφορά στον άνθρωπο
Ο πατέρας μου ήταν στο ΕΑΜ, και είχε στιγματιστεί την περίοδο της δικτατορίας για τα πολιτικά του φρονήματα. Η αντίληψη που είχαν για την πολιτική, και θέλω να πιστεύω ότι μου τη μεταλαμπάδευσαν, είναι η πιο αγνή. Αυτή της προσφοράς στον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Θυμάμαι την αστυνομία να μας παρακολουθεί και να μπαίνει στο σπίτι. Θυμάμαι τον πατέρα μου να διηγείται πώς, σαν στέλεχος του ΕΑΜ, διασυρόταν και προπηλακιζόταν από εκείνους, που οι πολίτες τους είχαν εμπιστευτεί την προστασία τους, σε καιρούς όμως που η Δημοκρατία έμενε απροστάτευτη.
Εκείνα τα χρόνια δεν ήταν «μόδα». Ήταν δύσκολο να είναι κανείς αριστερός και δημοκρατικός. Η πρώτη συμβουλή που άκουγα πάντα από τους γονείς μου ήταν αυτή που δίνω και εγώ σήμερα στα παιδιά μου. «Να αγαπάς τους ανθρώπους» τους λέω. Η δεύτερη είναι αυτή του πατέρα μου. «Διάβαζε να γίνεις άνθρωπος». Αυτή η πατρική προτροπή δεν ήταν άσχετη και με την τότε άποψη των κρατούντων, ότι δηλαδή “τα παιδιά των αριστερών δεν μπορούν να μάθουν γράμματα”.
Η Ελλάδα έχει το θλιβερό παγκόσμιο ρεκόρ δημόσιας δαπάνης για τη στήριξη των τραπεζών και η κυβέρνηση αφήνει τη διαχείρισή τους μακριά από δικαστικό έλεγχο.
Γράφει ο Μιχάλης Καρχιμάκης*
Τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε θέματα διαφάνειας και καταπολέμησης του οικονομικού εγκλήματος γεννούν σοβαρές ανησυχίες για το μέλλον. Στη χώρα που κατέχει το θλιβερό, παγκόσμιο ρεκόρ δημόσιας δαπάνης για τη διάσωση τραπεζών, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δημιουργεί ειδικό καθεστώς ποινικής ασυλίας για τα τραπεζικά στελέχη, ενώ γίνεται κανόνας η ελαστική μεταχείριση των υπόπτων για ξέπλυμα χρήματος.
Με πρόσφατη αλλαγή στον Ποινικό Κώδικα, η κυβέρνηση άπλωσε ένα πέπλο ποινικής ασυλίας στα στελέχη των τραπεζών, αλλά και των εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων, στις οποίες περνούν όλο και περισσότερα προβληματικά δάνεια.
Ένας εισαγγελέας που θα λάβει καταγγελίες με οποιοδήποτε τρόπο, από μια εμπιστευτική αναφορά έως δημόσιες αποκαλύψεις από τον Τύπο, για πράξεις και παραλείψεις που πιθανόν ζημιώνουν μια τράπεζα, με σκοπό να αποκομίσουν αθέμιτα οφέλη κάποια στελέχη, έχει πλέον «δεμένα χέρια».
Δεν μπορεί να επέμβει αυτεπάγγελτα.
Ο μόνος δρόμος που μένει ανοικτός για να επέμβει η Δικαιοσύνη είναι αν υποβληθεί μια έγκληση από την ίδια τη διοίκηση της τράπεζας.
Μάλιστα, ήδη έχει αρχίσει μια αντίστροφη μέτρηση για να «σβήσουν» όλες οι εκκρεμείς υποθέσεις, που διερευνούσε για χρόνια η Δικαιοσύνη και αφορούν το αδίκημα της απιστίας, με τις τράπεζες να φέρονται ότι έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές από ενέργειες στελεχών τους.
Στις αρχές του 2020 θα έχει περάσει η μεταβατική περίοδος τριμήνου και, αν ως τότε δεν έχουν υποβάλει οι ίδιες οι τράπεζες εγκλήσεις για τα αδικήματα που διερευνήθηκαν αυτεπάγγελτα από τη Δικαιοσύνη, όσοι έχουν κατηγορηθεί θα αποφύγουν τις πιθανές συνέπειες των πράξεών τους.
Η Ένωση δικαστών και εισαγγελέων επισήμανε τον κίνδυνο ατιμωρησίας
Η Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος υπογράμμισε, χωρίς η παρέμβαση της να ληφθεί υπόψη από την κυβέρνηση, ότι «η αξιόποινη πράξη της κακουργηματικής απιστίας διώκεται πλέον κατ’ έγκληση και όχι αυτεπαγγέλτως» και επισήμανε «τον κίνδυνο ατιμωρησίας αλλά και διεθνούς έκθεσης της Χώρας, καθώς δεκάδες υποθέσεις που βρίσκονται στο στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης, της ανάκρισης αλλά και στην ακροαματική διαδικασία, κινδυνεύουν, να ριφθούν στον κάλαθο των αχρήστων, ως ποινικά μη αξιόλογες και η Χώρα να εκτεθεί διεθνώς ως αναποτελεσματική στην δίωξη σοβαρότατων εγκλημάτων και ιδίως της διαφθοράς και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος».
Για να δικαιολογήσει την καθιέρωση αυτού του ιδιότυπου καθεστώτος ασυλίας, η κυβέρνηση προέβαλε ένα επιχείρημα οικονομικής αποτελεσματικότητας.
Οι τράπεζες καλούνται, σύμφωνα με αυτή τη συλλογιστική, να ρυθμίσουν μεγάλου ύψους «κόκκινα» δάνεια, για να μπορέσουν να επανέλθουν σε κανονική λειτουργία και να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά.
Συνεπώς, θα πρέπει να μην είναι εκτεθειμένα τα στελέχη τους σε πιθανόν κακόβουλες αιτιάσεις και σε εισαγγελικές έρευνες για τις ρυθμίσεις που θα κάνουν, ώστε να μπορούν απερίσπαστα να ρυθμίζουν και να «κουρεύουν» δάνεια, προς χάριν της οικονομικής ανάπτυξης.
Αυτό το επιχείρημα δεν μπορεί να σταθεί σε οποιαδήποτε λογική εξέταση, ενώ προϋποθέτει μια προσβλητική για το θεσμό της Δικαιοσύνης παραδοχή: ότι οι εισαγγελικές αρχής αυτής της χώρας είναι έρμαια κάθε κακόβουλου καταγγέλλοντος και προχωρούν σε διερεύνηση υποθέσεων χωρίς να υπάρχουν σοβαροί λόγοι, προκαλώντας αναίτια βλάβη στο τραπεζικό σύστημα.
Προφανώς κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ισχύει.
Αν θεωρήσουμε ότι οι εισαγγελείς, για οποιοδήποτε λόγο, δεν είναι σε θέση να επιτελέσουν με σοβαρότητα, υπευθυνότητα και επαγγελματισμό το έργο τους, απαξιώνουμε ένα βασικό πυλώνα του Κράτους Δικαίου και ανοίγουμε την πόρτα στην ανομία.
Στο εξής, ακόμη και σε ένα υποθετικό σενάριο όπου μια οργανωμένη συμμορία τραπεζικών στελεχών χαρίζει συστηματικά δάνεια για να αποκομίζει οικονομικά ανταλλάγματα, τα χέρια των εισαγγελέων θα είναι δεμένα και ο μόνος τρόπος για να διερευνηθεί τέτοια υπόθεση θα είναι να την καταγγείλει η ίδια η διοίκηση της τράπεζας, «στη βάρδια» της οποίας έδρασε η συμμορία -όλοι καταλαβαίνουν ότι μια τραπεζική διοίκηση έχει αρκετούς λόγους να μην επιθυμεί τέτοια αποκάλυψη, που θα εγείρει θέμα αναζήτησης και δικών της ευθυνών.
Η Κυβέρνηση ξεχνάει ότι οι τράπεζες δεν είναι απλές ιδιωτικές επιχειρήσεις
Περαιτέρω, όμως, η κυβέρνηση μοιάζει να ξεχνάει ότι οι τράπεζες δεν είναι απλές ιδιωτικές επιχειρήσεις, που αν ζημιωθούν από ενέργειες στελεχών τους η απώλεια θα περιορισθεί στην ιδιωτική σφαίρα.
Οι ελληνικές τράπεζες δεν διαχειρίζονται απλώς χρήματα των καταθετών, αλλά η ίδια η ύπαρξή τους σήμερα οφείλεται στις μεγάλες θυσίες των φορολογούμενων πολιτών. Μάλιστα, έκθεση στελεχών του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα αποκάλυψε ότι η Ελλάδα πλήρωσε το υψηλότερο τίμημα από κάθε άλλη χώρα για να σταθεροποιήσει τον τραπεζικό της τομέα στη διάρκεια της διεθνούς οικονομικής κρίσης.
Η έκθεση καταγράφει όλες τις παρεμβάσεις που έγιναν από το 2007 ως το 2017 σε παγκόσμια κλίμακα για τη διάσωση τραπεζών και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το κόστος στην Ελλάδα ήταν το μεγαλύτερο από κάθε άλλη χώρα.
Το συνολικό κόστος των ενισχύσεων στις τράπεζες (μαζί με τις εγγυήσεις) έφθασε το 46,3% του ΑΕΠ του 2017, δηλαδή ήταν τάξεως των 83 δισ. ευρώ.
Αφαιρώντας τις ανακτήσεις, την αξία μετοχών που κράτησε το Δημόσιο και τους τόκους και προμήθειες που πλήρωσαν οι τράπεζες για δάνεια και εγγυήσεις, οι συντάκτες της έκθεσης καταλήγουν ότι η καθαρή δημοσιονομική επιβάρυνση έφθασε στην Ελλάδα στο 19,9% του ΑΕΠ.
Στις ΗΠΑ, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν οριακά αρνητικό, δηλαδή το κράτος έσωσε τις τράπεζες και βγήκε κερδισμένο!
Όταν μια χώρα έχει αναλώσει πόρους που αντιστοιχούν σχεδόν στο ένα πέμπτο του ΑΕΠ της για να κρατήσει όρθιο το τραπεζικό σύστημα σε μια κρίση, είναι αδιανόητο να αφήνεται η διαχείριση αυτού του δημόσιου πλούτου μακριά από κάθε έλεγχο της Δικαιοσύνης.
Η Κυβέρνηση ανοίγει τον δρόμο για να γίνει η ατιμωρησία κανόνας
Ο δρόμος που ανοίγει είναι ολισθηρός και επικίνδυνος: όταν η ίδια η Πολιτεία αφήνει στις ίδιες τις τραπεζικές διοικήσεις το ρόλο του εισαγγελέα, τότε ανοίγει το δρόμο για να γίνει η ατιμωρησία κανόνας.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προχώρησε σε μια νομοθετική πρωτοβουλία, που έκανε την Ελλάδα «μαύρο πρόβατο» της διεθνούς κοινότητας, σε ό,τι αφορά τα θέματα της αντιμετώπισης του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, καθώς καταστρατηγήθηκε ένας βασικός κανόνας των αρχών που ασχολούνται διεθνώς με το θέμα: στους υπόπτους για ξέπλυμα πρέπει να επιβάλλεται δέσμευση περιουσιακών στοιχείων μέχρι να κριθεί η υπόθεσή τους.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταστρατήγησε αυτό τον κανόνα, δίνοντας τη δυνατότητα στους διωκόμενους για ξέπλυμα (ανάμεσά τους ουκ ολίγοι μεγαλόσχημοι του επιχειρηματικού μας στερεώματος) να αποδεσμεύουν τα περιουσιακά τους στοιχεία με την παρέλευση 18μήνου.
Δείχνοντας μεγάλη ευαισθησία στην προστασία των συνταγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων των διωκόμενων για ξέπλυμα, η κυβέρνηση ισχυρίσθηκε ότι δεν μπορούν να καταστρέφονται πολίτες, στερούμενοι το δικαίωμα τους στην περιουσία, μέχρι να ολοκληρωθούν οι δικαστικές διαδικασίες, που συνήθως έχουν μεγάλη διάρκεια στην Ελλάδα.
Είναι προφανές ότι, σε αυτή την περίπτωση, τα επιχειρήματα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν ακούγονται πειστικά.
Αν η κυβέρνηση έχει ειλικρινή ανησυχία για τις μακρές διαδικασίες της Δικαιοσύνης, που μπορεί να θίγουν ανθρώπινα δικαιώματα, κάτι που άλλωστε συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις, όταν οι καθυστερήσεις δημιουργούν καθεστώς αρνησιδικίας, δεν έχει παρά να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα για να ενισχύσει τη λειτουργία της Δικαιοσύνης και της αρμόδιας Αρχής για την Καταπολέμηση της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, ώστε να επιταχυνθούν οι διαδικασίες και να σταματήσουν να παραβιάζονται τα δικαιώματα των υπόπτων.
Όμως, δεν ανακοινώθηκε κάποιο μέτρο προς αυτή την κατεύθυνση.
Το μόνο «διορθωτικό» μέτρο που μπόρεσε να επινοήσει η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήταν η ουσιαστική αποδυνάμωση ενός βασικού μηχανισμού αντιμετώπισης του ξεπλύματος, που δίνει και νόημα στις σχετικές έρευνες των αρχών: αν ένας ύποπτος για ξέπλυμα αποδεσμεύει περιουσιακά στοιχεία που έχουν, πιθανόν, αποκτηθεί παράνομα μέσα σε ένα 18μηνο και του δίνεται η δυνατότητα να τα κρύβει από τις αρχές και, ενδεχομένως, να βρίσκει ασφαλές καταφύγιο στο εξωτερικό, τότε ποια είναι η αξία των ερευνών που γίνονται από τις αρχές;
Η παροχή ασυλίας στους τραπεζίτες και η απονεύρωση του θεσμικού πλαισίου για το ξέπλυμα ενισχύουν την εικόνα της Ελλάδας ως χώρας με αδύναμους θεσμούς
Το μόνο βέβαιο είναι ότι μεταρρυθμίσεις, όπως η παροχή ασυλίας στους τραπεζίτες και η απονεύρωση του θεσμικού πλαισίου για το ξέπλυμα ενισχύουν την εικόνα της Ελλάδας ως μιας χώρας με αδύναμους θεσμούς.
Αν η κυβέρνηση δεν ενδιαφέρεται για την ηθική πλευρά αυτού του προβλήματος, ας δει την οικονομική, αφού ο βασικός της στόχος είναι να φέρει επενδύσεις στη χώρα και να επιταχύνει την ανάπτυξη:
ποιος ξένος επενδυτής, άραγε, θα τοποθετήσει τα κεφάλαιά του στην Ελλάδα και θα κοιμάται ήσυχος, γνωρίζοντας ότι ακόμη και για βαρύτατα οικονομικά εγκλήματα, όπως η απιστία και το ξέπλυμα χρήματος, η έλλειψη ελέγχου και η ατιμωρησία αποτελούν τους βασικούς κανόνες;
*Πρώην υπουργός, βουλευτής. Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου ΚΙΝΑΛ. Β’ Αθηνών, Δυτικός Τομέας.