Η ολιστική αντιμετώπιση των ασθενών με οστεοπόρωση και οστεοπενία για την επιτυχή τοποθέτηση οδοντιατρικών εμφυτευμάτων

Κατηγορία Ομοιοπαθητική

Οστεοπόρωση είναι η αποδόμηση της μάζας των οστών μας. Συμβαίνει όταν το σώμα μας δεν μπορεί να αναδομήσει καινούργιο οστό ή όταν μεγάλη ποσότητα παλαιού οστού αυτο-απορροφάται από το σώμα.

Τα δύο βασικά δομικά χημικά συστατικά του οστού είναι ο φωσφόρος και το ασβέστιο. Όταν δεν παίρνουμε από την τροφή αρκετό ασβέστιο ή αν το ασβέστιο αυτό δεν μπορεί να απορροφηθεί σωστά από το πεπτικό μας σύστημα ώστε να αφομοιωθεί από το σώμα, τα οστά μας

γίνονται εύθραυστα και χάνουν την οστική τους πυκνότητα. Είμαστε λοιπόν, στην περίπτωση αυτή “υποψήφιοι ασθενείς” για οστεοπόρωση.

Η οστεοπόρωση είναι μια «ύπουλη» νόσος που συνήθως περνάει απαρατήρητη. Μπορεί να διαπιστωθεί τυχαία ή μετά από ακτινογραφικό έλεγχο ή μετά από εμφάνιση αυτόματου κατάγματος, συνήθως του μηριαίου οστού.

Οι βασικές αιτίες που προκαλούν οστεοπόρωση είναι:

- Η πτώση των οιστρογόνων στις γυναίκες λόγω της εμμηνόπαυσης.

- Η πτώση της τεστοστερόνης στους άνδρες μετά τα 70 χρόνια.

-Η έλλειψη περιόδου στις γυναίκες για μεγάλα χρονικά διαστήματα (αμηνόρροια).

-Η χρόνια χρήση κορτιζόνης σε καθημερινή δόση για περίοδο μεγαλύτερη των τριών μηνών.

-Η λήψη ορμονών για μεγάλα χρονικά διαστήματα για τη θεραπεία του καρκίνου των μαστών ή του καρκίνου του προστάτη.

-Η λήψη διουρητικών φαρμάκων που αν δεν συνδυαστούν με σωστή διατροφή «στεγνώνουν» τον οργανισμό από μεταλλικά ιχνοστοιχεία.

-Η έλλειψη βιταμίνης D. Η βιταμίνη D βοηθάει την απορρόφηση του ασβεστίου από το έντερο, ώστε το ασβέστιο να αφομοιωθεί από το σώμα. Έλλειψη της βιταμίνης D σημαίνει ελλιπή απορρόφησης ασβεστίου από το σώμα, υπερέκκριση PTH (ορμόνη παραθυρεοειδούς) ώστε η έλλειψη ασβεστίου στο σώμα να αναπληρωθεί από το ασβέστιο των οστών.

-Η υπερλειτουργία παραθυρεοειδών αδένων. Αυτοί είναι μικροί αδένες που εκκρίνουν μια ορμόνη, την ΡΤΗ που ρυθμίζει το μεταβολισμό του ασβεστίου στο σώμα.

-Η κατανάλωση μεγάλης ποσότητας αλκοόλ.

-Η έλλειψη σωματικής άσκησης ή η καθήλωση στο κρεβάτι για πολλούς μήνες λόγω χρόνιας νόσου.

Μία στις πέντε Ελληνίδες πάσχει από οστεοπόρωση. Μία στις τρεις Ελληνίδες άνω των 45 ετών εμφανίζει οστεοπενία.

Η κλασική ιατρική προτείνει τη λήψη μεγάλων ποσοτήτων ασβεστίου κυρίως από το αγελαδινό γάλα και τη λήψη ασβεστίου βιταμίνης D, ορμόνης ΡΤΗ και διφωσφορικών φαρμάκων. Τα φάρμακα αυτά βοηθούν τον ασθενή με οστεοπόρωση να αναδομήσει τα οστά του αλλά έχουν αρκετές παρενέργειες.

Το ασβέστιο σε ποσοστό 30% προκαλεί αίσθημα ερεθισμού του εντέρου, φούσκωμα και μετεωρισμό. Στο BritishMedicalJournal του Ιανουαρίου του 2008, δημοσιεύτηκε μία έρευνα όπου η λήψη ασβεστίου συνδέθηκε με αυξημένη εμφάνιση εμφράγματος σε εμμηνοπαυσιακές γυναίκες.

Η παραθυρορμόνη ΡΤΗ προκαλεί ναυτία και μυϊκές κράμπες όταν λαμβάνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τα διφωσφορικά είναι εξαιρετικά επικίνδυνα φάρμακα γιατί προκαλούν νέκρωση του οστού της γνάθου.

Το αγελαδινό γάλα είναι πολύ δύσπεπτο γάλα για μεγάλο αριθμό ασθενών. Το μη βιολογικό γάλα περιέχει ορμόνες και αντιβιοτικά και μόνο υγιεινό για τον άνθρωπο δεν μπορεί να θεωρηθεί. Το ίδιο ισχύει για τα μη βιολογικά γαλακτοκομικά προϊόντα.

Η λήψη ασβεστίου ζωικής προέλευσης έχει μια μεγάλη αντίφαση. Μεγάλη κατανάλωση ζωικών προϊόντων διαταράσσει τόσο τη χλωρίδα του στομάχου όσο και αυτή του εντέρου. Το έντερο ενός ατόμου που καταναλώνει πολλά ζωικά προϊόντα είναι ανίκανο να απορροφήσει σωστά το ασβέστιο.

Μπορούμε να τοποθετήσουμε με ασφάλεια οδοντιατρικά εμφυτεύματα σε ασθενείς με οστεοπόρωση και οστεοπενία;

Όταν η οστεοπόρωση έχει προσβάλει το οστό των γνάθων, η τοποθέτηση των εμφυτευμάτων δεν είναι ασφαλής. Πρέπει πρώτα να προηγηθεί η κατάλληλη ολιστική αγωγή ώστε να επιτευχθεί η πύκνωση της οστικής μάζας των οστών των γνάθων. Η αγωγή αυτή αρχίζει 3 έως 6 μήνες προεγχειρητικα.

Με ποιούς τρόπους αντιμετωπίζουμε τον ασθενή με οστεοπόρωση, με τη βοήθεια της ολιστικής ιατρικής, ώστε να προετοιμάσουμε τη γνάθο του για την τοποθέτηση οδοντιατρικών εμφυτευμάτων;

1. 1.Με αλλαγή – βελτίωση της διατροφής του: Η μεγάλη κατανάλωση πρωτεϊνών που προέρχονται από το κρέας, το γάλα και τα γαλακτοκομικά, επηρεάζουν αρνητικά την οστεοπόρωση επειδή μεγάλο ποσοστό από το ασβέστιο που περιέχουν δεν απορροφάται από το έντερο. Είναι, λοιπόν, καλύτερα να χρησιμοποιούμε εναλλακτικές πηγές πρόσληψης ασβεστίου, όπως τα αμύγδαλα και το γάλα τους, τα ξηρά σύκα και τα δαμάσκηνα, οι σταφίδες, τα φουντούκια, το ταχίνι και το σουσάμι. Επίσης οι φακές, η σόγια, τα ρεβίθια και τα φασόλια. Από τα λαχανικά και τα φρούτα, το γκρέιπφρουτ, τα ακτινίδια, οι χουρμάδες, τα μανταρίνια, οι μπάμιες, το μπρόκολο, τα σύκα, τα πράσα, οι αγκινάρες, τα ραπανάκια και τα καρότα. Πρέπει να αποφεύγονται το σπανάκι, το κακάο και η σοκολάτα γιατί τα οξαλικά που περιέχουν απαγορεύουν την απορρόφηση του ασβεστίου. Να προτιμάμε ψάρια όπως η σαρδέλα, ο κολιός, ο γαύρος και ο σολομός αντί του κρέατος και των πουλερικών.
2. 2.Με τη χορήγηση ασβεστίου εμπλουτισμένου με μαγνήσιο και φώσφορο από κατάλληλα φυτοθεραπευτικά σκευάσματα ώστε το ασβέστιο να είναι καλά ανεχτό από το έντερο και να απορροφάται καλύτερα.
3. 3.Με τη χορήγηση βιταμίνης D₃ φυτικής προέλευσης.
4. 4.Με τη χορήγηση ομοιοπαθητικών φαρμάκων με σκοπό την καλύτερη απορρόφηση του ασβεστίου και τη γρηγορότερη πύκνωση της οστικής μάζας. Η χορήγηση ομοιοπαθητικών φαρμάκων εξατομικεύεται ανάλογα με την περίπτωση.
5. 5.Τη χορήγηση του ιδιοσυγκρασιακού ομοιοπαθητικού φαρμάκου του ασθενούς με σκοπό να αποκατασταθεί η ψυχοσωματική του ισορροπία και να βελτιωθεί η ζωτική του ενέργεια. Η χρήση της ομοιοπαθητικής αγωγής σε προ ή μετα-εμμηνοπαυσιακές γυναίκες βοηθάει σε πολύ μεγάλο βαθμό την αντιμετώπιση του προβλήματός τους.
6. 6.Τη χορήγηση προληπτικής ομοιοπαθητικής και διατροφικής αγωγής ώστε ο ηλικιωμένος ασθενής να εξασφαλίσει πυκνή οστική μάζα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Η αγωγή αυτή συνοδεύεται από καθημερινή ήπια γυμναστική που αποτελεί την «πανάκεια» για άτομα μεγάλης ηλικίας.

Αυτό το θεραπευτικό σχήμα στερείται εντελώς παρενεργειών. Το εφαρμόζουμε τα τελευταία 20 χρόνια, βοηθώντας σε σημαντικό βαθμό τους ασθενείς, στους οποίους τοποθετούμε εμφυτεύματα, σε δύο βασικούς τομείς:

α) να αποκαθίσταται η οστική τους μάζα και να θεραπεύεται η οστεοπόρωσή τους,

β) να αποφεύγεται η αποτυχία των οδοντιατρικών εμφυτευμάτων σε βάθος χρόνου, καθώς το οστό της γνάθου που τα στηρίζει διατηρείται υγιές σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

 

Γράφει ο Μηνάς Ρηγάτος - Χειρουργός Οδοντίατρος, ειδικός εμφυτευματολόγος - περιοδοντολόγος - ομοιοπαθητικός

www.homeodentist.gr