Πέμπτη, Απριλίου 8

Κορωνοϊός, τι άλλο;


Αγαπημένε μου Πιτσιρίκο, θυμάμαι μερικές φορές την απάντηση μιας νεαρής ασθενούς που είχα συναντήσει στην κλινική στην οποία έχασα την παρθεvιά μου ως επιμελητής ψυχίατρος, στην ερώτηση αν σκέφτεται τον θάνατο.

Μας κοίταξε με ψυχραιμία, εμένα, τον βοηθό και τον νοσηλευτή που με τη σειρά μας την κοιτούσαμε διερευνητικά και προσπαθούσαμε να βγάλουμε άκρη για το αν υπάρχει ρίσκο να την βρούμε κρεμασμένη πίσω από καμιά κλειστή πόρτα.

Η απάντηση της ήταν αυθόρμητη, με κουρασμένη φωνή: Φυσικά, κάθε μέρα σκέφτομαι τον θάνατο, πως αν ξυπνούσα και είχαν πεθάνει όλοι, δεν θα έπαιζε κανέναν ρόλο στη ζωή μου.

Ωραία, ντόμπρα και μαγκιόρικη απάντηση. Είστε όλοι κομπάρσοι στο έργο μου, με έχετε κουράσει με την ύπαρξή σας και ανασαίνετε το οξυγόνο μου. Αν αποφασίσετε να πάτε στο διάολο, θα ησυχάσετε και εσείς, θα ησυχάσω και εγώ.

Κάπως έτσι σκέφτονται και οι πολιτικοί μάλλον, και όλο το συνάφι που τους περιτριγυρίζει. Δεν τους κάνει καμία διαφορά αν πεθάνουμε όλοι. Παλιότερα ήταν λίγο πιο διακριτικοί, ήταν βλέπεις και το σοβιετικό θηρίο από την απέναντι οπότε έπρεπε να τηρούν τα προσχήματα. Τώρα τέρμα τα ψέματα. Ψοφήστε όλοι και άιντε στο καλό σας.

Εδώ παίζουμε όλοι στο Survivor, Πιτσιρίκο μου. Έχουν πετάξει σχεδόν οχτώ δισεκατομμύρια κόσμο πάνω σε μεγάλα νησιά που τα λένε ηπείρους, τα έχουν χωρίσει σε ομάδες και, αντί να συνεργαστούν αρμονικά για να επιβιώσουν, αυτοί πλακώνονται, ρουφιανεύονται και αλληλοληστεύονται για ένα κομμάτι ψωμί, ενώ μπορούν να τα κανονίσουν όλα ώστε να έχει για όλους.

Όπως έχουμε πει και σε κάποιο πόντκαστ, ένα από τα προβλήματα της εξουσίας είναι πως, ανεβαίνοντας κάποιος στα υψηλά κλιμάκια, πρέπει να ψεύδεται ασύστολα για αυτό που συμβαίνει από κάτω. Αυτοί που κάθονται ακόμα πιο ψηλά δεν γουστάρουν να ακούν άσχημα νέα, και αυτό είναι κάτι που μαθαίνεις σιγά σιγά. Ο αγγελιοφόρος κακών εκτελείται πάραυτα.

Το φυσικό αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου είναι οι από πάνω να έχουν όλο και λιγότερη ως και καμία εικόνα για το τι συμβαίνει από κάτω. Ένα απλό παράδειγμα είναι η γραφειοκρατία, νόμοι και κανόνες οι οποίοι στα χαρτιά μπορεί να έχουν νόημα αλλά σου κάνουν την καθημερινή ζωή πατίνι με σπασμένες ρόδες.

Με αυτόν τον τρόπο προωθείται η δημιουργία μιας στενόμυαλης άρχουσας τάξης που ζει σε έναν δικό της κόσμο, μέχρι που ο κόμπος φτάνει στο χτένι και γίνεται σφαγή. Είμαι σίγουρος πως σε κάθε λαϊκή εξέγερση οι άρχοντες δεν μπορούσαν να πιστέψουν την αγνωμοσύνη της μάζας, γιατί στα μάτια τους δεν υπήρχε κάποιο πρόβλημα που μπορούσε να δικαιολογήσει την αναταραχή.

Η αντικοινωνική τους συμπεριφορά ήταν και είναι στα μάτια τους κάτι τελείως φυσιολογικό, εν μέρει γιατί είναι ψυχοπαθητικά καθάρματα του κερατά και εν μέρει γιατί η πληροφορία που λαμβάνουν από την αυλή τους είναι πως όλα βαίνουν καλώς και πως ο κόσμος τους λατρεύει σαν ζωντανούς θεούς.

Στην παρούσα φάση, φαίνεται πως ο κόμπος δεν φτάνει στο χτένι από κοινωνικής άποψης. Φροντίζει η μαμά φύση να δείξει το λάθος της κοινωνικής δομής, και σε αυτή την περίπτωση ο αγγελιοφόρος κακών νέων δεν είναι ένας άνθρωπος που μπορούν να τον κλείσουν σε ένα μπουντρούμι αλλά ένα σωματίδιο που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.


Ο ιός δεν ενδιαφέρεται για πολιτική, οικονομία, ιδέες, απόψεις, προπαγάνδα. Γενικά, τα φυσικά φαινόμενα δείχνουν να αδιαφορούν για την ανθρώπινη σοφία, και το ανθρώπινο είδος με τη σειρά του φαίνεται να μην μπορεί να το χωνέψει αυτό.

Σεισμοί; Μα έχουμε σεισμολόγους, αδύνατο! Κλιματική αλλαγή; Μα έχουμε μετεωρολόγους! Ασθένειες; Μα έχουμε ιατρούς!

Την άρνηση αυτή του κόσμου την έχω δει στην καθημερινότητά μου, δεκαέξι χρόνια στην ιατρική. Πώς γίνεται να χειροτερεύει ο ασθενής, αφού ήταν καλά όταν ήρθε! Πρώτον, αν ήταν καλά, θα είχε πάει στα μπουζούκια και όχι στα επείγοντα. Δεύτερον, πώς στο διάολο έχει κανείς την εντύπωση πως η ιατρική έχει ανακαλύψει το μυστικό της αθανασίας;

Η φύση δεν σταματά. Προσαρμόζουμε τα πράγματα σε έναν μεγάλο βαθμό, είναι χάρισμα του είδους μας. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τελεσίδικα την πραγματικότητα και την φυσική πορεία των πραγμάτων. Κάθε ενέργεια που κάνουμε έχει ένα επιθυμητό και χίλια ανεπιθύμητα αποτελέσματα.

Καθαρή αιολική και ηλιακή ενέργεια, αλλά μην χαλάμε τα δάση και τα βουνά. Βάλτε τις ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά στις σπηλιές. Άσε που και στη σπηλιά να τα βάλεις θα σκάσει ο σπηλαιολόγος να σου την πει γιατί χαλάνε οι σταλακτίτες.

Αν ο ιός είχε γεvvητικά όργανα λοιπόν, για να επανέλθω στο θέμα μου, θα έγραφε εκεί με ανεξίτηλο μελάνι τι πιστεύει ο δημοσιογράφος, ο καφετζής και ο δήθεν επιδημιολόγος. Είναι γενετικά προγραμματισμένος να κάνει τη δουλειά που κάνει κάθε ιός που σέβεται τον εαυτό του: Το παίζει ψόφιος μέχρι που έρχεται ένα ζωντανό κύτταρο από αυτά που του αρέσουν. Δεν κινείται, οι ιοί είναι τεμπελχανάδες. Το κύτταρο τον αγγίζει, διαβάζει κάτι στην επιφάνειά του που του αρέσει και τον βουτάει, μη χάσει το κελεπούρι.

Ο ιός μπαίνει μέσα στο κύτταρο και τα βρίσκει όλα έτοιμα. Αφού παίρνει έναν υπνάκο μερικές ημέρες γιατί ήταν πολύ κουρασμένος που δεν έκανε τίποτα τόσο καιρό, αρχίζει και χρησιμοποιεί τους μηχανισμούς του κυττάρου για να φτιάξει αντίγραφα του εαυτού του. Σαν κάτι φίλους που, όταν μάθαιναν πως αγόρασες εκτυπωτή, σε ρωτούσα αν μπορούν να περάσουν να τυπώσουν κάτι που θέλουν, και σου έτρωγαν τρία δάση του Αμαζονίου Α4 και πεντακόσιες σουπιές μελάνι.

Ακριβώς όπως αυτοί οι φίλοι, που τελειώνοντας με τη δουλειά τους ο εκτυπωτής ήταν για πέταμα, έτσι γίνεται με τον ιό και το κύτταρο. Μετά πάνε και βρίσκουν άλλο θύμα. Μην πω για την ανοσοποιητική απάντηση που μπορεί να κάνει μεγαλύτερη ζημιά από την ίδια την λοίμωξη. Κάτι σαν την μάνα σου που μπαίνει στο δωμάτιο, αφού έχει φύγει ο φίλος σου και βλέπει πώς το έχετε κάνει.

Τέλοσπάντωνε.

Στο μεταξύ, κάθεται ο δημοσιογράφος και χειροκροτά την επιτροπή επιστημόνων που φοβούνται μην πάνε κόντρα στον αυτοκράτορα και τους απολύσει και πώς θα βρουν δουλειά με την ανικανότητα που τους δέρνει. Χωρίς καν να μπορεί να περάσει από το μυαλό τους έστω και ξυστά η ιδέα πως ό,τι και να λένε αυτοί και οι άλλοι, η πραγματικότητα τους αγνοεί και συνεχίζει την φυσική της πορεία. Σαν τους ιερείς ένα πράγμα, που νομίζουν πως τα λόγια, οι ψαλμοί και οι δεήσεις επηρεάζουν αυτό που συμβαίνει σε αυτή και την επόμενη ζωή.

Και καλά αυτοί, οι δημοσιογράφοι δηλαδή. Οι άλλοι που βλέπουν τον κόσμο να καταρρέει σαν αποτέλεσμα της άγνοιάς τους; Οι κυβερνώντες που βλέπουν αυτούς που τους περιστοιχίζουν να μην βγάζουν άκρη; Εμείς που βλέπουμε τα νοσοκομεία γεμάτα και το υγειονομικό προσωπικό σε απόγνωση;

Όλοι μαζί νομίζουμε πως η ιστορία αυτή δεν θα μας χτυπήσει την πόρτα, ενώ στην πραγματικότητα την έχει ήδη σπάσει και χορεύει πάνω στο τραπέζι μας.

Καλά τα εμβόλια, αλλά αν δεν ρίξουν γρήγορα φάρμακα στην αγορά η κατάσταση θα γίνει χειρότερη στην πολύ πιθανή περίπτωση που επικρατήσει κάποια μετάλλαξη που δεν αντιμετωπίζεται από τα εμβόλια.

Αφού δεν αποφασίζουμε εμείς να εξεγερθούμε, αποφάσισε να τα κάνει λίμπα η φύση η ίδια για να μας τρίψει στη μούρη πόσο σκατά τα έχουμε κάνει. Με τις υγείες μας, και προσεκτικά γιατί το σύστημα έχει κλατάρει πλήρως.

Την αγάπη μου, από την ερημιά του κόσμου.

Βασίλης

Υ.Γ. Έχουν πέσει απ’ ό,τι φαίνεται κομματόσκυλα συνάδελφοι του ιδιωτικού τομέα και προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο να καθίσει στο σπίτι του και να πεθάνει εκεί. Για κάθε επιβεβαιωμένο κρούσμα υπάρχει μια οικογένεια που νοσεί και δεν καταγράφεται, το είδα σε δύο περιπτώσεις. Δύο επιβεβαιωμένα αντιστοιχούσαν σε εννιά συμπτωματικούς ασθενείς, άρα τα 4.000 που λένε κάθε μέρα είναι στην καλύτερη 15-20.000 συμπτωματικοί και ποιος ξέρει πόσοι ασυμπτωματικοί, βάλε και πόσους δεν έχουν χρήματα να κάνουν το τεστ παρότι συμπτωματικοί, άρα με μέτριους και σαφώς αυθαίρετους υπολογισμούς (οι γνωστοί μου είχαν τα πενήντα ευρώ του ενός τεστ) μπορεί και να είμαστε στις 50.000/ημέρα και βάλε. Μιλώντας με τον κολλητό που έχει άρρωστη όλη την οικογένεια, τον έπεισα να στείλει την μάνα του στο νοσοκομείο γιατί η εικόνα δεν ήταν για «όσο μπορείς σπίτι» που του έλεγε ο οικογενειακός του ιατρός. Την πήγε, χάλια. Καμία ενημέρωση, κανένας δεν απαντάει στα τηλέφωνα. Πήρε τις εξετάσεις δια της πλαγίας επειδή είχε κονέ στα εργαστήρια και μου τις έστειλε, ψιλοκακές, ήθελε περισσότερη παρακολούθηση. Αντί αυτού, την επόμενη εξιτήριο. Πήγε και την πήρε ο άμοιρος. Ούτε οξυγόνο για το σπίτι ούτε τίποτα. Η γυναίκα δεν κράταγε κορεσμό καν, του λέω να μιλήσει με πνευμονολόγο και ο πνευμονολόγος του επιβεβαιώνει αυτό που του είπα, δηλαδή μεταβολή και πίσω. Μου λέει, θα δουν την ακτινογραφία να αποφασίσουν αν θα μπει. Του λέω ονόματα, εισαγγελέα και μήνυση, τα έξοδα δικά μου. Δεν χρειάστηκε, ευτυχώς. Δεν μπορώ να φανταστώ τι βλέπουν αν στέλνουν έτσι τον κόσμο σπίτι. Πριν δεκατρία χρόνια έκανα ακόμα παθολογία στην Ελλάδα και ήταν συνθήκες πολέμου, δεν θέλω να ξέρω πώς είναι τώρα και ελπίζω να μην μάθω. Προσεκτικά όσο μπορείτε.

(Φίλε Βασίλη, εγώ είμαι με τη φύση. Θα ήθελα να είμαι με τους ανθρώπους αλλά βλέπω -ακόμα και τώρα- να κάνουν πάρτι το μίσος, ο φθόνος, η μοχθηρία και η ηλιθιότητα. Οπότε, με τη φύση. Που μπορεί να μας διαλύσει. Οι άνθρωποι νομίζουν πως η φύση εκδικείται. Η φύση δεν εκδικείται, η φύση αδιαφορεί. Τη φύση δεν την ενδιαφέρουν ούτε τα σχέδια των ανθρώπων, ούτε η εγωπάθειά τους. Βασίλη, τα υπόλοιπα θα σου τα πω σε κάποιο επόμενο podcast, γιατί εδώ διαβάζουν και άνθρωποι που δεν θέλω καθόλου. Τώρα θα πάω να κοιτάω με τις ώρες τα χελιδόνια. Πολύ φίλοι μου τα χελιδόνια. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)




pitsirikos.net

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.

Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .