ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ !!
Η Συμφωνία των Πρεσπών ¨έρχεται σε σύγκρουση¨ με το Βαλκανικό Σύμφωνο του 1934 του 1953 και την Συνθήκη του Νεϊγύ (1919 ) κι ως εκ τούτου είναι ΑΚΥΡΗ πριν καν υπογραφεί. Χωρίς υπερβολή είναι ένα μπακαλόχαρτο για τον επιπλέον λόγο ότι , οι γεωπολιτικές συνθήκες που επικαλέστηκαν οι εμπνευστές της για να την υπογράψουν , έχουν πλέον μεταβληθεί μετά την έναρξη του πολέμου Ουκρανίας – Ρωσίας .
Η συμφωνία των Πρεσπών ( την οποία άλλοι ψήφισαν κι άλλοι διατηρούν σήμερα με τη δικαιολογία ότι δεν μπορεί να αντικατασταθεί από κάποια άλλη συμφωνία και δεν μπορεί να ανακληθεί ) σκοπό είχε – όπως φαίνεται ξεκάθαρα σήμερα - να συνταχθεί ένα κομμάτι της πρώην Γιουγκοσλαβίας που ανακήρυξε την ανεξαρτησία του το 1991, στο φράγμα που δημιουργούταν κατά της Ρωσίας. Τούτο δε, ήταν τόσο άμεσα αναγκαίο , που δεν λογάριασαν τη βούληση του Ελληνικού λαού και λίγο μετά με διαδικασίες εξπρές , έγιναν τα πρώην ΣΚΟΠΙΑ το 30ο μέλος του ΝΑΤΟ.
Τελικά φαίνεται να προκάλεσε τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδίωκε ο μεγάλος σχεδιασμός στον οποίο εντάχθηκε όπως προκύπτει από τα παρακάτω αφού , όπως οι καύτρες σε μια πυρκαγιά την μεταλαμπαδεύουν ξαφνικά εκατοντάδες μέτρα παρακάτω, έτσι κι αυτή , φέρνει τη σύγκρουση της χώρας μας με δυνάμεις εκεί , που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί .
Ας δούμε την μεγάλη εικόνα !!
Η πρόκληση του πόλεμου Ουκρανίας – Ρωσίας αποδεικνύει το μεγαλύτερο γεωπολιτικό λάθος των ΗΠΑ στη νεότερη Ιστορία αφού , λαμβάνει χώρα σε μια φάση υποχώρησής τους από την Ανατολική Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή ( Αφγανιστάν , Συρία , ¨έχασαν το Ιράκ¨ , δεν μπορούν να δημιουργήσουν το Κουρδιστάν κτλ ) ήτοι , σε μα φάση που η εικόνα των ΗΠΑ ως υπερδύναμη έχει ξεθωριάσει . Το κενό που δημιουργείται και η αδυναμία που δείχνουν ταυτόχρονα ( οι ΗΠΑ ) σε συνδυασμό με τις σπασμωδικές κινήσεις του ΝΑΤΟ να ¨κρατά¨ στριμωγμένη την Ρωσία και έτσι απασχολημένη ώστε , να επικεντρώσουν οι ΗΠΑ ( καθώς υποχωρούν ) στον μεγάλο τους αντίπαλο , την Κίνα ( υπόθεση Ταϊβάν , Νησιά Σολομώντα κ.α) δείχνουν , γεωπολιτικό σχεδιασμό για κλάματα.
Οι ΗΠΑ δηλαδή δεν υπολόγισαν σωστά ότι , μια περαιτέρω πίεση εγκλωβισμού της Ρωσίας από την ΝΑΤΟική δύναμη στη φάση αυτή ,θα προκαλούσε την ευκαιρία επίθεσης της Ρωσίας στην Ουκρανία με την δικαιολογία ανάσχεσης της ΝΑΤΟικής απειλής που συγκεντρωνόταν από τα σύνορά της .
Ή μήπως ΑΥΤΟ επιδίωκαν για να εξαρτήσουν περισσότερο την ΕΕ μετατρέποντάς την σε εχθρό της Ρωσίας ;
Η Παραίτηση του Μπόρις Τζόνσον ( χθές) και η εν γένει πολική αστάθεια στην αδελφή χώρα των ΗΠΑ την Μ. Βρετανία ,που θα οδηγήσει σε νέο δημοψήφισμα για επιστροφή της Μ. Βρετανίας στην ΕΕ , είναι μια ακόμη αρνητική ,για την Ευρωπαϊκή Ήπειρο, εξέλιξη που βρίσκει ξαφνικά την ΕΕ σε μια κλιμακούμενη κατάσταση διάλυσης και την εγκλωβίζει σε μια εσωστρέφεια κι όλα τούτα , εκατό ημέρες μετά τον έναρξη του πολέμου Ρωσίας – Ουκρανίας.
Σε σταθερή κατάσταση η Ελλάδα , στην ¨εντατική της οικονομίας ¨ όμως μεταξύ ζωής και θανάτου , χάος στην Ολλανδία , πολιτική αναποτελεσματικότητα και αδιέξοδα στην Γαλλία μετά τις πρόσφατες εκλογές , υπό άμεση ενεργειακή κατάρρευση η Γερμανία , διείσδυση Τουρκίας στα εσωτερικά Φιλανδίας και Σουηδίας και στο σύστημα αξιών της ΕΕ , υπό γεωπολιτική απειλή της Ρωσίας Εσθονία , Λετονία και Λιθουανία, όχι της Ουγγαρίας στο εμπάργκο όπλων κατά της Ρωσίας , όχι της Βουλγαρίας στη ένταξη των πρώην ΣΚΟΠΙΩΝ στην ΕΕ και πολλά άλλα ,δείχνουν ότι , το λάθος της υπερδύναμης που λέγετε ΗΠΑ έχει προκαλέσει μια σειρά από εξελίξεις που πλέον , δεν μπορεί ή δεν θα θέλει να ελέγξει αφού , θα πέσει στην παγίδα να ανιχνεύσει πλεονεκτήματα .
Σ αυτό το πλαίσιο η συμφωνία των Πρεσπών εντάχθηκε σ ένα λάθος σχεδιασμό με καταστροφικές για την ΕΕ και την Ευρωπαϊκή Ήπειρο συνέπειες , τις οποίες , ήδη βιώνουν οι λαοί της Ευρώπης .
Η συμφωνία των Πρεσπών και το ανυπόστατό της !!
Τα πρώην ΣΚΟΠΙΑ ήταν έδαφος της τότε Γιουγκοσλαβίας κατά την υπαγωγή των αντίστοιχων ιστορικών δεδομένων στο πεδίο των παρακάτω Συνθηκών.
Η Συνθήκη του Νεϊγύ ως γνωστόν, υπογράφηκε στις 27 Νοεμβρίου 1919 στην κωμόπολη Νεϊγύ-συρ-Σεν (Γαλλία) μεταξύ της Βουλγαρίας και των νικητριών δυνάμεων του Α' Παγκοσμίου πολέμου, και συγκεκριμένα με τις Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ και Ιταλία ως «Προέχουσες Δυνάμεις», και με τη συμμετοχή των Βέλγιο, Κίνα, Κούβα, Ελλάδα, Χετζάζ (μεταγενέστερα Σαουδική Αραβία), Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Γιουγκοσλαβία, Ταϋλάνδη και Τσεχοσλοβακία, ως συμμάχων και συμβαλλομένων δυνάμεων των πρώτων.
Με την συνθήκη αυτή υποχρεώθηκε η Βουλγαρία μεταξύ άλλων να αναγνωρίσει την κρατική υπόσταση της Σερβίας ( ήτοι και τ αντίστοιχα σύνορα των πρώην ΣΚΟΠΙΩΝ ) και οι σύμμαχοι ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν στη Βουλγαρία την οικονομική της διέξοδο στο Αιγαίο με το άρθρο 48 .Είχε προηγηθεί η Ανακωχή με τη Βουλγαρία (γνωστή και ως Ανακωχή της Θεσσαλονίκης) που υπογράφτηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1918 στη Θεσσαλονίκη , μεταξύ του Βασιλείου της Βουλγαρίας και των δυνάμεων της Αντάντ. Η ανακωχή υπογράφτηκε μετά από αίτηση της βουλγαρικής κυβέρνησης για κατάπαυση του πυρός και σήμανε την έξοδο της Βουλγαρίας από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το Βαλκανικό Σύμφωνο του 1934 ή Βαλκανικό Σύμφωνο Συνεννόησης , ήταν μια συνθήκη που υπογράφηκε από την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Ρουμανία και τη Γιουγκοσλαβία, στις 9 Φεβρουαρίου 1934, στην Αθήνα, με στόχο τη διατήρηση του γεωπολιτικού στάτους κβο στην περιοχή μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Το Βαλκανικό Σύμφωνο του 1934 βοήθησε να εξασφαλιστεί η ειρήνη μεταξύ της Τουρκίας και των ανεξάρτητων πλέον χωρών της νοτιοανατολικής Ευρώπης, που ήταν πρωτύτερα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά απέτυχε να ανακόψει τις περιφερειακές μηχανορραφίες .
Αποτέλεσμα ήταν ¨αναπροσαρμογή ¨ του συμφώνου αυτού στις 31 Ιουλίου 1938, στη Θεσσαλονίκη, όπου και καταργηθήκαν οι ρήτρες της Συνθήκης του Νεϊγύ (1919 ) και της Συνθήκης της Λωζάννης( 1923 ), που όριζαν αποστρατιωτικοποιημένες ζώνες στα σύνορα Ελλάδας-Βουλγαρίας-Τουρκίας και επιτρέποντας στη Βουλγαρία να επανεξοπλιστεί.
Το Βαλκανικό Σύμφωνο του 1953 στην Άγκυρα ή Συμφωνία Φιλίας και Συνεργασίας (από Ελλάδα, Τουρκία και Γιουγκοσλαβία ) ,σκοπό είχε να λειτουργήσει ως φράγμα ενάντια στη σοβιετική επέκταση στην περιοχή των Βαλκανίων. Όμως , το 1954 και 1955 η Γιουγκοσλαβία έκανε άνοιγμα προς την Σοβιετική Ένωση με αποτέλεσμα , την διάλυση της το 1980 ως αποτέλεσμα μιας σειράς πολιτικών αναταραχών και συγκρούσεων.
Με την διάλυση ,το 1980 , της Γιουγκοσλαβίας όμως , ΠΑΥΕΙ να υφίσταται το Βαλκανικό Σύμφωνο του 1953 που αποτελούσε τη φυσική εξέλιξη των προηγούμενών του Συνθηκών και απαιτείτε πλέον μια νέα συνθήκη για να διευθετήσει περιφερικό πρόβλημα που ανέκυψε στα Βαλκάνια .
Στη ΝΕΑ ΑΥΤΗ ΣΥΝΘΗΚΗ θα έπρεπε να συμμετάσχουν όλα τα μέλη των Βαλκανικών Σύμφωνων του 1934 του 1953 και της Συνθήκη του Νεϊγύ (1919 ) όπως προστάζει το δίκαιο των συνθηκών ( άρθρο 34 της Σύμβασης της Βιέννης ) . Αντί αυτού όμως υπογράφηκε μια απλή διακρατική συμφωνία ( η συμφωνία των Πρεσπών ) που παράλληλα ,δεν τήρησε τίποτα απολύτως από τα παρακάτω
Σύμφωνα με την διεθνή πρακτική όταν μία Συνθήκη πάψει να ισχύει αντικαθίσταται με μια «ολοκαίνουρια» όμως ,αν αυτή δεν μπορεί να υπάρξει τότε επανέρχεται σε ισχύ η προηγούμενη. Δεν μπορεί να υπάρξει όμως «ολοκαίνουργια » συνθήκη που να αντικαθιστά την υφιστάμενη όταν η κατάργηση της Ισχύος της ΔΕΝ ακολουθήσει αυστηρά τις παρακάτω προϋποθέσεις.
-Όταν τα ( ίδια ) μέρη μίας προγενέστερης συνθήκης, συνομολογήσουν μία νέα συνθήκη, με το ίδιο αντικείμενο , ισχύει δηλαδή ο κανόνας “lex prosteriori derogate priori
-Όταν μια μεταγενέστερη συνθήκη ( που συμφωνήθηκε ) είναι ειδικότερη της προγενέστερης ,οπότε εφαρμόζεται η αρχή “lex specialis derogat generalis”.
Η λήξη μίας συνθήκης πραγματοποιείται επίσης , με την εκτέλεση των συμβατικών δεσμεύσεων που προβλέπει. Μπορεί όμως να επέλθει και στις εξής περιπτώσεις:
α) με την κοινή βούληση των συμβαλλόμενων μερών – κατάργηση
β) με την εκδήλωση της βουλήσεως ενός των συμβαλλόμενων – καταγγελία
γ) με την επέλευση εξωτερικών γεγονότων (ΠΟΛΕΜΟΣ, διαδοχή κρατών, αδυναμία εκτελέσεως ή μεταβολή των περιστάσεων).
Η αναστολή δε ισχύος των συνθηκών, σύμφωνα με το Αρθ.57 Συμβάσεως της Βιέννης 1969 περί Συνθηκών, είναι δυνατή κάτω από προϋποθέσεις. Η αναστολή πραγματοποιείται, είτε κατά πρόβλεψη της ίδιας συνθήκης, είτε υπό τους όρους στους οποίους συμφωνούν μεταγενέστερα όλα τα συμβαλλόμενα κράτη.
Πολύ σημαντικό ρόλο στην ακυρότητα των συνθηκών παίζει το στοιχείο της κυριαρχίας και το βουλητικό στοιχείο. Σε κάθε συνθήκη πρέπει να πρυτανεύει η ΚΑΘΑΡΗ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ κάθε κράτους. Καθαρή συναίνεση έχουμε, όταν κατά τη διάρκεια της συνομολόγησης μιας συνθήκης, δεν έχει προκύψει κάποιο νομικό ελάττωμα, όπως πλάνη, απάτη, ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ.
Τ ανωτέρω αποτελούν μια μικρή γεύση απ όλα όσα ¨σας περιμένουν¨ ,από τον Σεπτέμβριο
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού !!
ΟΜΑΔΑ ΥΨΗΛΗΣ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ( Hellas)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .