Του Στάθη Κατσούλα.
Δύο είναι τα εντυπωσιακά δεδομένα των τελευταίων ωρών:
Δύο είναι τα εντυπωσιακά δεδομένα των τελευταίων ωρών:
1. Η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ εκτινάσσεται, εξασφαλίζοντας πλέον όχι μόνο
την πρωτιά, αλλά την αυτοδυναμία. Ακόμη και οι γνωστοί βαλτοί
δημοσιογράφοι έχουν σταματήσει να ρωτάνε τον ΣΥΡΙΖΑ με ποιον θα
συνεργαστεί. Θεωρούν πλέον την αυτοδυναμία δεδομένη.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ θερίζει όχι μόνο τη βάση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και αυτή της ΝΔ. Παραδοσιακοί δεξιοί ψηφοφόροι μετακινούνται προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι επειδή μεταστράφηκαν ιδεολογικά ή πολιτικά. Αλλά επειδή ζητάνε τιμωρία και παράθυρο στην επιβίωση. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρώντας δεδομένη την αριστερή ψήφο μετακινείται δεξιά και συντηρητικά, εκθειάζοντας μέχρι και την απόφαση της ΕΚΤ για χρηματοδότηση υπό όρους μνημονιακούς.
Για όποιον θέλει να δει την πραγματικότητα της επόμενης μέρας, είναι σαφές ότι ετοιμάζονται νέες υπογραφές για νέα μνημόνια. Αν θα ονομαστούν Πρόγραμμα Ανάπτυξης ή Πρόγραμμα Σταθερότητας, έχει μικρή σημασία. Θα είναι επιτήρηση και επιτροπεία από την ΕΚΤ και την ΕΕ, δηλαδή από τα δύο τρίτα της τρόικας. Θα βρίσκεται στην ίδια πορεία που ακολουθείται πανευρωπαϊκά εδώ και δεκαετίες. Θα ήταν ωραίο να άλλαζε η ΕΕ, αλλά ο γάιδαρος δυστυχώς δεν πετάει. Και δεν προβλέπεται να πετάξει τουλάχιστον άμεσα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλπάζει θριαμβευτικά, έχοντας όμως ήδη σκάψει τον λάκκο για την επόμενη μέρα. Έχει ήδη δώσει διαβεβαιώσεις ότι θα κινηθεί εντός πλαισίου. Χαιρετίζει μάλιστα τους Ευρωπαίους αξιωματούχους που οριοθετούν διαρκώς και σκληρά αυτό το πλαίσιο. Η απόφαση της ΕΚΤ, αλλά και οι δηλώσεις Ντουίζεμπεργκ και Σόιμπλε δείχνουν ότι οι εκβιασμοί και τα τελεσίγραφα ήδη έχουν αρχίσει να αποστέλλονται.
Από τη Δευτέρα η αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα πράξει όπως νομίζει. Μπορεί να υποδεχτεί με χαμόγελα τα τελεσίγραφα, θεωρώντας τα «δικαίωση» της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και «απόδειξη» ότι το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες αλλάζουν. Αυτό δεν θα αλλάξει την ουσία.
Από τη Δευτέρα έχει τεράστια σημασία να υπάρξει μέσα στη Βουλή μια δύναμη που δεν θα υποχωρήσει στα τελεσίγραφα, τις απειλές και τους εκβιασμούς. Έχει σημασία να υπάρξει μια δύναμη που θα απορρίψει κατηγορηματικά και ασυζητητί την επανάληψη των πράξεων του δράματος που ζει ο λαός και η χώρα εδώ και τέσσερα χρόνια.
Αυτή η δύναμη μπορεί να είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ.
Είναι δύσκολο, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Η διαφαινόμενη διαφορά ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ και η πιθανότατη αυτοδυναμία, αφήνει μια τέτοια δυνατότητα. Να υπάρξει και μέσα στη Βουλή εκείνη η δύναμη που να «εγγυάται» τη βούληση του αγωνιζόμενου λαού. Σε κάθε (έστω και μισό) βήμα σύγκρουσης της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές, θα υπερασπιστεί το δικαίωμα του λαού να γκρεμίσει συθέμελα το μνημόνιο και τις επιπτώσεις του. Και σε κάθε βήμα ενσωμάτωσης και ταπεινωτικής υπογραφής, αντί να διαλαλεί ότι «δικαιώθηκε» θα οργανώνει τον αγώνα, θα συγκρατεί δυνάμεις, θα φράζει το δρόμο στην ανασυγκρότηση της ακροδεξιάς. Θα επιχειρεί να αποτρέψει την υποχώρηση. Στο δρόμο και στη Βουλή.
Στην ιστορία συνήθως έχει σημασία τι θα κάνει ο μεγαλύτερος. Τι θα κάνει ο πρωταγωνιστής. Σε ορισμένες φάσεις της ιστορίας, ίσως στις πιο κρίσιμες, έχει σημασία και τι θα κάνει ο μικρότερος.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ αξίζει την ψήφο των αριστερών που χαίρονται για την Κυριακή και προβληματίζονται για τη Δευτέρα. Αν την κερδίσει, μπορεί να είναι στη Βουλή, και θα ξέρουμε όλοι τι θα απαντήσει στα τελεσίγραφα των δανειστών.
2. Ο ΣΥΡΙΖΑ θερίζει όχι μόνο τη βάση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και αυτή της ΝΔ. Παραδοσιακοί δεξιοί ψηφοφόροι μετακινούνται προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι επειδή μεταστράφηκαν ιδεολογικά ή πολιτικά. Αλλά επειδή ζητάνε τιμωρία και παράθυρο στην επιβίωση. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρώντας δεδομένη την αριστερή ψήφο μετακινείται δεξιά και συντηρητικά, εκθειάζοντας μέχρι και την απόφαση της ΕΚΤ για χρηματοδότηση υπό όρους μνημονιακούς.
Για όποιον θέλει να δει την πραγματικότητα της επόμενης μέρας, είναι σαφές ότι ετοιμάζονται νέες υπογραφές για νέα μνημόνια. Αν θα ονομαστούν Πρόγραμμα Ανάπτυξης ή Πρόγραμμα Σταθερότητας, έχει μικρή σημασία. Θα είναι επιτήρηση και επιτροπεία από την ΕΚΤ και την ΕΕ, δηλαδή από τα δύο τρίτα της τρόικας. Θα βρίσκεται στην ίδια πορεία που ακολουθείται πανευρωπαϊκά εδώ και δεκαετίες. Θα ήταν ωραίο να άλλαζε η ΕΕ, αλλά ο γάιδαρος δυστυχώς δεν πετάει. Και δεν προβλέπεται να πετάξει τουλάχιστον άμεσα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ καλπάζει θριαμβευτικά, έχοντας όμως ήδη σκάψει τον λάκκο για την επόμενη μέρα. Έχει ήδη δώσει διαβεβαιώσεις ότι θα κινηθεί εντός πλαισίου. Χαιρετίζει μάλιστα τους Ευρωπαίους αξιωματούχους που οριοθετούν διαρκώς και σκληρά αυτό το πλαίσιο. Η απόφαση της ΕΚΤ, αλλά και οι δηλώσεις Ντουίζεμπεργκ και Σόιμπλε δείχνουν ότι οι εκβιασμοί και τα τελεσίγραφα ήδη έχουν αρχίσει να αποστέλλονται.
Από τη Δευτέρα η αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα πράξει όπως νομίζει. Μπορεί να υποδεχτεί με χαμόγελα τα τελεσίγραφα, θεωρώντας τα «δικαίωση» της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και «απόδειξη» ότι το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες αλλάζουν. Αυτό δεν θα αλλάξει την ουσία.
Από τη Δευτέρα έχει τεράστια σημασία να υπάρξει μέσα στη Βουλή μια δύναμη που δεν θα υποχωρήσει στα τελεσίγραφα, τις απειλές και τους εκβιασμούς. Έχει σημασία να υπάρξει μια δύναμη που θα απορρίψει κατηγορηματικά και ασυζητητί την επανάληψη των πράξεων του δράματος που ζει ο λαός και η χώρα εδώ και τέσσερα χρόνια.
Αυτή η δύναμη μπορεί να είναι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ.
Είναι δύσκολο, αλλά δεν είναι ακατόρθωτο. Η διαφαινόμενη διαφορά ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ και η πιθανότατη αυτοδυναμία, αφήνει μια τέτοια δυνατότητα. Να υπάρξει και μέσα στη Βουλή εκείνη η δύναμη που να «εγγυάται» τη βούληση του αγωνιζόμενου λαού. Σε κάθε (έστω και μισό) βήμα σύγκρουσης της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές, θα υπερασπιστεί το δικαίωμα του λαού να γκρεμίσει συθέμελα το μνημόνιο και τις επιπτώσεις του. Και σε κάθε βήμα ενσωμάτωσης και ταπεινωτικής υπογραφής, αντί να διαλαλεί ότι «δικαιώθηκε» θα οργανώνει τον αγώνα, θα συγκρατεί δυνάμεις, θα φράζει το δρόμο στην ανασυγκρότηση της ακροδεξιάς. Θα επιχειρεί να αποτρέψει την υποχώρηση. Στο δρόμο και στη Βουλή.
Στην ιστορία συνήθως έχει σημασία τι θα κάνει ο μεγαλύτερος. Τι θα κάνει ο πρωταγωνιστής. Σε ορισμένες φάσεις της ιστορίας, ίσως στις πιο κρίσιμες, έχει σημασία και τι θα κάνει ο μικρότερος.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΜΑΡΣ αξίζει την ψήφο των αριστερών που χαίρονται για την Κυριακή και προβληματίζονται για τη Δευτέρα. Αν την κερδίσει, μπορεί να είναι στη Βουλή, και θα ξέρουμε όλοι τι θα απαντήσει στα τελεσίγραφα των δανειστών.