Ο Τραμπ στη Νέα Υόρκη βρήκε χρόνο για τους πάντες εκτός από τον Έλληνα πρωθυπουργό
Της Μαρίας Δεναξά
Όσα εκτυλίχθηκαν στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της διάσκεψης της 80ής Συνόδου της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, δεν ήταν απλώς άλλη μια αποτυχία του Κυριάκου Μητσοτάκη σε διπλωματικό επίπεδο, αλλά μια ιστορική εθνική ταπείνωση άνευ προηγουμένου.
Ενώ οι μεγάλοι έπαιζαν πόκερ με τις παγκόσμιες ισορροπίες, ο πρωθυπουργός μας αποδείχθηκε ξανά αυτό που είναι: ένας κομπάρσος στην καλύτερη, ένα γιουσουφάκι στη χειρότερη. Εντός Ελλάδας πουλάει την εικόνα του «εθνικού ηγέτη». Εκτός, όμως, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας ακόμα μαϊντανός. Και στις πιο κρίσιμες ώρες για τα εθνικά μας θέματα το μόνο που καταφέρνει είναι να αποδεικνύεται, μεταξύ άλλων, επικίνδυνα ανεπαρκής, ντροπιάζοντας έναν ολόκληρο καταταλαιπωρημένο λαό.
Ο Τραμπ στη Νέα Υόρκη βρήκε χρόνο για τους πάντες εκτός από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Με την ατζέντα του γεμάτη συμφωνίες και χειραψίες που προκαλούν σεισμούς στα χρηματιστήρια και στην ευρωπαϊκή του αποικία, φαίνεται πως ο ένοικος του Λευκού Οίκου συμπεριφέρθηκε στον Κυριάκο σαν να πρόκειται για μια τυπική αγγαρεία. Σύμφωνα με γνωστό πρωθυπουργικό αυλικό, αλλά και με τα λεγόμενα του ίδιου του πρωθυπουργού, «υπήρξε σύντομη συνάντηση» με τον Τραμπ. Το μόνο αποτύπωμα, όμως, που άφησε η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Νέα Υόρκη ήταν αυτό με τον δήμιο χριστιανών και Αλαουιτών στη Συρία, τον Αχμέντ Χουσεΐν αλ Σαράα – τον τζιχαντιστή που η «διεθνής κοινότητα» έντυσε με κοστούμι.
Αλλά το πιο ηχηρό φιάσκο ήρθε από τον «σουλτάνο» και την επιδεικτική περιφρόνηση του Ερντογάν, που επικαλέστηκε αρχικά μια «εξαιρετικά επείγουσα συνάντηση» με ηγέτες αραβικών και μουσουλμανικών χωρών και, στη συνέχεια, κατηγόρησε την Αθήνα «ότι πρόδωσε» το ραντεβού. Μια καλοστημένη επικοινωνιακή παγίδα εθνικής ταπείνωσης της χώρας μας από τον πρόεδρο της Τουρκίας, στην οποία ο Κυριάκος έπεσε μέσα. Και το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει ήταν ένα μοιρολατρικό «C’est la vie» – ενώ πρόκειται για ένα ακόμα game over για τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Σε έναν κόσμο όπου το ανάστημα των ηγετών μετριέται με τις συμμαχίες κι όχι με τη γνώση… γαλλικών ή με γλυκανάλατους λόγους στο βήμα του ΟΗΕ, αυτή η ακύρωση μεταφράζεται σε καθαρή ισχύ.
Ο «σουλτάνος», σε αντίθεση με τον Κυριάκο, επέλεξε να δώσει προτεραιότητα σε συναντήσεις που ενισχύουν την τουρκική επιρροή και τις σχέσεις του με την Ουάσινγκτον. Έστειλε το ηχηρό μήνυμα πως βλέπει την Ελλάδα ως έναν «ενοχλητικό γείτονα» που αγνοείται όταν βολεύει. Η ακύρωση του ραντεβού είναι επίσης μια επίδειξη δύναμης της Άγκυρας ότι ελέγχει τον ρυθμό σε άκρως ευαίσθητα ζητήματα, όπως το Αιγαίο, τα θέματα στην Ανατολική Μεσόγειο με την ηλεκτρική διασύνδεση με την Κύπρο, το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά – όπου η «θετική ατζέντα» του Μητσοτάκη είναι ένα χάρτινο τείχος μπροστά στις τουρκικές ενέργειες και φιλοδοξίες.
Η Ελλάδα -το έχουμε εμπεδώσει από το 2019- στην εξωτερική της πολιτική και τη διπλωματία της δεν έχει στρατηγική∙ κάνει διαχείριση εντυπώσεων. Κι ο πρωθυπουργός μας δεν ασκεί πολιτική∙ κάνει δημόσιες σχέσεις, την ώρα που ο Ερντογάν μιλάει απευθείας με τους κηδεμόνες του, είτε με τον Τραμπ είτε με τον Μακρόν ή τον Μερτζ ή τον Στάρμερ και κερδίζει στα σημεία. Η κολεξιόν από selfies και χειραψίες με ηγέτες μπορεί να γεμίζει το προσωπικό άλμπουμ του Κυριάκου και να παρέχει ύλη στα ΜΜΕ, τα οποία χρηματοδοτεί για την προπαγάνδα του, αλλά δεν γεμίζει τα κενά της ανεπάρκειάς του, ούτε της ελληνικής διπλωματίας.
Δυστυχώς, στην αναστατωμένη σκακιέρα της γεωπολιτικής ο πρωθυπουργός μας, με κάθε ενέργειά του, αποδεικνύει πως είναι ένα ασήμαντο πιόνι∙ κι όσο θα επενδύει σε φανφάρες και κομπασμούς και θα παραμένει στην εξουσία, η χώρα μας θα χάνει παρτίδες που δεν ξανακερδίζονται.
Δημοσιεύεται στη «δημοκρατία»